Πέφτω στον έρωτα ή σκαρφαλώνω στον ερώτα;
Του Γισσροέλ Σουσκίντ
Πόσο σκληρά πρέπει να δουλέψουμε για να βρούμε, να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε έναν εκστατικό γάμο; Ή μήπως η έκσταση είναι κάτι που έρχεται φυσικά και αυθόρμητα;
Ο Ράμπι του Λούμπαβιτς αναφέρεται σε έναν παραδοσιακό διαχωρισμό ανάμεσα στο Σσαμπάτ και το Γιομ Τοβ (Εβραϊκές γιορτές). Το Σσαμπάτ είναι ένα γεγονός που συμβαίνει χωρίς τη συμμετοχή του ανθρώπου. Κατά τη δύση του ηλίου, κάθε Παρασκευή βράδυ, η αγιοσύνη του Σσαμπάτ μπαίνει στον κόσμο, ανεξάρτητα αν οι άνθρωποι έχουν αναλάβει δράση ή όχι. Αντιθέτως, παραδοσιακά η αρχή ενός Γιομ Τοβ, βασίζεται στην απόφαση κάποιου δικαστηρίου που ρυθμίζει το ημερολόγιο για το συγκεκριμένο μήνα.
(Για παράδειγμα, αν το δικαστήριο αποφάσισε πως ο μήνας Τισσρί ξεκίνησε την Παρασκευή το βράδυ, στις 22 Σεπτεμβρίου, τότε η γιορτή του Γιομ Κιπούρ ξεκινά 9 μέρες αργότερα, στις 10 Τισσρί, την 1η Οκτωβρίου, το βράδυ της Κυριακής. Ακόμα και αν το δικαστήριο ανακάλυπτε αργότερα ότι είχε σφάλει στην εκτίμησή του, η ρύθμιση της ημερομηνίας της γιορτής θα παρέμενε, με βάση την αρχική απόφαση του δικαστηρίου).
Ως εκ τούτου, η αγιότητα του Σσαμπάτ έρχεται αυτόματα, κάθε εφτά μέρες με βάση το αστρονομικό ημερολόγιο, ενώ η αγιότητα μιας γιορτής (Γιομ Τοβ) βασίζεται στο ανθρώπινο ημερολόγιο, όπως αυτό ρυθμίζεται από κάποιο Εβραϊκό δικαστήριο.
Η διαφορά μεταξύ «Σσαμπάτ και Γιομ Τοβ» ισχύει μεταφορικά με και για το γάμο.
Πολλοί νέοι άνθρωποι φοβούνται τη δέσμευση του γάμου. «Πώς θα ξέρω ότι βρήκα το κατάλληλο πρόσωπο, τον τέλειο σύντροφο, το άλλο μου μισό (μπασσέρτ); Και ακόμα και αν το συναντήσω, πώς θα καταλάβω αν η έλξη μεταξύ μας θα κρατήσει για πάντα;».
Συμβουλεύω αυτούς τους νέους ανθρώπους να αφιερώσουν το ίδιο πλάνο που αφιέρωσαν για να διαλέξουν ανώτερη σχολή και να σχεδιάσουν την καριέρα τους, στο γάμο. Συνειδητοποιήστε με τι είδους πρόσωπο έχετε τις πιθανότητες να γίνετε ευτυχισμένοι. Σκεφτείτε επίσης, σε μεγαλύτερο εύρος, ποια προσωπικά χαρακτηριστικά προβλέπουν σταθερότητα στο γάμο, ενώ ξεχωρίστε τις παγίδες που μπορεί να σας οδηγήσουν σε λάθος επιλογή.
Επίσης , ενώ αναγνωρίζουμε πως ένα συγκεκριμένο επίπεδο έλξης είναι απαραίτητο για ένα καλό γάμο, προστατεύουμε τον εαυτό μας όταν συνειδητοποιούμε ότι το κριτήριο του ξεμυαλίσματος είναι περιορισμένο. Ετυμολογικά, το «ξεμυάλισμα» σημαίνει «χωρίς μυαλό». Το ξεμυάλισμα μόνο του δεν έχει προστατεύσει εκατομμύρια γάμους από το διαζύγιο. Επιπλέον, η βασική εγγύηση ότι η αρχική έλξη θα διαρκέσει και θα μεγαλώσει, είναι η ετοιμότητα του ζευγαριού να δράσει – να συνεχίζει να αναδημιουργεί ενεργά το γάμο του και να βαθαίνει την αγάπη του.
Εδώ ακριβώς βοηθά η μεταφορά με το «Σσαμπάτ εναντίον Γιομ Τοβ». Τα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης, δημιουργούν την εντύπωση πως η αγάπη και ο γάμος θα πρέπει να είναι μόνο σαν το Σσαμπάτ: η μαγεία και η αγιότητά τους θα πρέπει να είναι ένα αυτόματο δώρο που μας δίνεται, χωρίς προσπάθεια από μέρους μας. Αντίθετα, το Γιομ Τοβ μας διδάσκει πως η ανώτερη, η αιώνια και μεταμορφωτική αγάπη, είναι αυτή που οι άνθρωποι δημιουργούν ενεργά. Αυτή η δημιουργική δύναμη μας δίνεται από το Θ-ό και πρέπει να πιστέψουμε πως είμαστε ικανοί γι’ αυτό το έργο. Στην πραγματικότητα, χρειαζόμαστε και τα δυο, το Σσαμπάτ – μαγικό ξεμυάλισμα και το Γιομ Τοβ – οικειότητα που κερδίζεται.
Ως εκ τούτου, αν συναντήσουμε κάποιον για τον οποίον νιώσουμε πως έχει τα φίνα εκείνα χαρακτηριστικά που χρειάζονται για να χτιστεί ένας γάμος, μπορούμε να σκεφτούμε σοβαρά αν θα τον/την παντρευτούμε, ακόμα και αν δεν μας «έχει πάρει τα μυαλά» εντελώς, στυλ Χόλυγουντ . Αν νιώθουμε μια σταθερή έλξη για κάποιον, μπορούμε να δημιουργήσουμε το ξεμυάλισμα και να βαθύνουμε την αγάπη μας με το χρόνο.
Το Σσαμπάτ εξακολουθεί να αλληλεπιδρά με το Γιομ Τοβ, ακόμα και μετά το γάμο. Αντλώντας από τη σύνδεσή μας με το ξεμυάλισμα του Σσαμπάτ, παραμένουμε δεσμευμένοι και γενναιόδωροι, ακόμα και όταν δεν έχουμε μια λογική λύση σε κάποια στιγμή συζυγικής διαμάχης.
Το πιο δυνατό ξεμυάλισμα με το σύντροφό μας το νιώθουμε συνήθως τα πρώτα χρόνια της σχέσης μας, όταν έχουμε λιγότερες ευθύνες ή πάλι στην αρχή της γνωριμίας μας. Συνεπώς, σε κάποιο σημείο συζυγικής φιλονικίας, όταν νιώθουμε πως απομακρυνόμαστε από τη σύνδεση με το/τη σύζυγό μας, διαθέτουμε μια πηγή δύναμης: μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας τα πρώτα παλιά συναισθηματικά ξεμυαλίσματα. Αυτά μπορούν να υπερισχύσουν του θυμού μας και να μας κρατήσουν κοντά στο σύντροφό μας, ακόμα και αν δεν έχουμε λύση για το τρέχον πρόβλημα.
Ένας ψυχολόγος θα τοποθετούσε το θέμα ως εξής: ένα ζευγάρι μπορεί να χτίσει λογικά ένα γάμο γεμάτο αγάπη, όντας καλός ο ένας με τον άλλο και εκτιμώντας την αφοσίωση αμφότερων. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχουν στιγμές παράλογου και μαγικού ξεμυαλίσματος, για να φτάσει ο γάμος στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Αυτό το ξεμυάλισμα τροφοδοτείται όταν το ζευγάρι χτίζει συνειδητά τις στιγμές κοινής χαράς της ζωής του.
Ο Δρ. Γισροέλ είναι κλινικός ψυχολόγος που ασκεί το επάγγελμά του τοπικά στο Μονσέι, της Νέας Υόρκης και διεθνώς, τηλεφωνικά.