Καμπαλά και Πέσαχ: Χωρίζοντας στα δύο τις αυταπάτες
του Σσαούλ Γιόσεφ Λάιτερ
Τι μάθημα πρέπει να πάρουμε από τον Χωρισμό της Ερυθράς Θάλασσας όσον αφορά τις υπηρεσίες μας προς τον Θ-ό;
Το νερό της θάλασσας χρησιμεύει για να κρυφτούν όσα βρίσκονται στα βάθη της θάλασσας. Όταν όμως ο Θ-ός χώρισε την Ερυθρά Θάλασσα, απέσυρε Εκείνος αυτό το κρύψιμο, αποκαλύπτοντας την στεγνή γη από κάτω. Αυτό συμβολίζει ότι ο Θ-ός απέσυρε την θεία απόκρυψη στον κόσμο για να αποκαλύψει την Θεία Παρουσία Του. Αυτό είναι το μυστικό του χωρισμού της Θάλασσας μετά την Έξοδο από την Αίγυπτο. Αυτό έδωσε δύναμη στους Εβραίους σε όλες τις μετέπειτα γενιές να αντέξουν όλα τα εμπόδια που θα έφραζαν τον δρόμο τους.
Η φύση του νερού, σαν υγρό, είναι να ρέει. Ο Θ-ός άλλαξε αυτήν την φύση, δίνοντάς του την δυνατότητα να είναι όρθιο και σταθερό. Ο Χωρισμός της Ερυθράς Θάλασσας συμβολίζει ότι το να κάνουμε το αντίθετο της φύσης είναι κάτι ανώτερο από την ίδια την φύση. Όταν ένα άτομο δουλεύει μέσα «στο σύστημα» δεν δημιουργείται κανένα εμπόδιο. Μόνο όταν ένα άτομο υψώνεται πάνω από την φύση, υπομένοντας τα εμπόδια, υπηρετώντας τον Θ-ό με όλες τις ικανότητές του/της, είναι στην διαδικασία του «Χωρισμού της Ερυθράς Θάλασσας». (Από το Ραμάχ Οτιότ, ένα κείμενο 200 ετών με Χασσιδικές ρήσεις )
Όταν ο Θ-ός χώρισε την Θάλασσα, ο Μωυσής οδήγησε τους Εβραίους με τραγούδια, συμπεριλαμβανομένων των λέξεων «Αυτός είναι ο Θ-ός μου και θα Τον δοξάσω. Ο Θ-ός του πατέρα μου κι εγώ θα Τον εξυψώσω» (Έξοδος 15:2). Ο Σσέλα εξηγεί ότι τα δύο μισά της πρότασης αντιπροσωπεύουν δύο επίπεδα σε σχέση με τον Θ-ό. «Αυτός είναι ο Θ-ός μου» δείχνει μια προσωπική σχέση, ότι κάποιος έχει μια γνώση και μια κατανόηση του Θ-ού κι επομένως θα έρθει να τον επαινέσει. Αυτό το άτομο αισθάνεται ενωμένο με τον Θ-ό διαθέτοντας μια βαθειά σχέση. Από την άλλη μεριά υπάρχει ένας άλλος τύπος Εβραίου του οποίου η σύνδεση με τον Θ-ό βασίζεται μόνο πάνω στην κληρονομιά κι όχι πάνω σε προσωπική εργασία, «ο Θ-ός του πατέρα μου». Αυτό το άτομο αισθάνεται ότι ο Θ-ός είναι απόμακρος και πέρα από τις ικανότητες του να Τον κατανοήσει κι επομένως Τον «εκθειάζει» εφόσον Τον αντιλαμβάνεται σαν να είναι πέρα απ’ αυτόν.
Ο Ρέμπε Γιτσχάκ Σσνέερσον του Λουμπάβιτς επεκτείνεται πάνω στα σχόλια για τον Σσέλα . Το ψηλότερο από τα δύο επίπεδα, «Αυτός είναι ο Θ-ός μου» περιλαμβάνει την λέξη «Αυτός» επισημαίνοντας κάτι συγκεκριμένο που κάποιος το βλέπει στην πραγματικότητα. Στον Χωρισμό της Θάλασσας ο Θ-ός ήταν τόσο φανερός που οι Εβραίοι μπορούσαν να δείξουν την παρουσία Του. Η αποκάλυψη του Θ-ού τους ήταν αισθητή. Στην φράση «ο Θ-ός των πατέρων μου» ένας Εβραίος δείχνει τι έχει μάθει για τον Θ-ό από τις διδασκαλίες του πατέρα του. Αυτός ο ίδιος δεν έχει πραγματική αντίληψη για τον Θ-ό. Παρόλα αυτά, οι διδασκαλίες του πατέρα είναι τόσο δυνατές ώστε να δώσουν στους απογόνους του μια πίστη στον Θ-ό που είναι βαθειά και για την οποία είναι πρόθυμοι να δώσουν τις ζωές τους.
Το μυαλό μας είναι ικανό να κατανοήσει έννοιες της Θ-ότητας και πρέπει να το κάνουμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας. Ωστόσο, από κάποιο σημείο και πέρα ο νους μας δεν μπορεί να καταλάβει την Θ-ότητα. Φτάνει στα όριά του. Από αυτό το σημείο επαναπαυόμαστε στην πίστη μας στον Θ-ό.
Αυτά τα δύο επίπεδα είναι περιγραφές με τα λόγια του Σσέλα. «Αυτός είναι ο Θ-ός» δείχνει πως δούλεψε ένας Εβραίος για να αναπτύξει τον σύνδεσμό του με τον Θ-ό μέσω του/της διανοητικής ικανότητάς του/της. Έχει καλλιεργήσει μια προσωπική και διανοητική σχέση. Πέρα απ’ αυτό, σε επίπεδο πίστης, ο Εβραίος φτάνει στο επίπεδο του «θα Τον εξυμνήσω», στα Εβραικά «ανβέι-ου», το οποίο μπορεί να χωριστεί στις Εβραικές λέξεις «ανί» [που σημαίνει «Εγώ» στα Εβραικά] και «βε’ού» [στα Εβραικά «και Εκείνον»]. Αυτό δείχνει την ενότητα με τον Θ-ό. Αν ένας Εβραίος απέτυχε να δουλέψει προς αυτό το επίπεδο και στέκεται στην σχέση με «τον Θ-ό των πατέρων μου» επιτρέπει στον Θ-ό να παραμείνει ένα εξυψωμένο και μακρυνό κομμάτι της ζωής του. Επιτρέπει σ’ αυτήν την κληρονομημένη πίστη να υπάρχει βαθειά στην καρδιά του αφήνοντας την Θ-ότητα πολύ πάνω από τον εαυτό του.
Είθε όλοι μας να καταφέρουμε να φέρουμε τον Θ-ό στις ζωές μας μέσω ενερήης αναζήτησης και μάθησης, κτίζοντας τις σχέσεις μας με Εκείνον μέσω καθημερινών εμπειριών. Από αυτό το επίπεδο θα μπορούσαμε να φτάσουμε και σε εκείνο το επίπεδο όπου μπορούμε να βάλουμε στην άκρη το νου μας και να στρέψουμε την αγνή μας πίστη στον Θ-ό, εκεί που δεν φαίνεται να υπάρχει ένας διαχωρισμός ανάμεσά μας.
