Ραβίνος Ακίβα μπεν Ζοζέφ / Ραμπί Ακίβα (50-135)
Ο Ραβίνος Ακίβα γεννήθηκε περίπου το 50 στην Γη του Ισραήλ που τότε βρισκόταν υπό Ρωμαική κατοχή. Δεν ήταν γόνος ευγενών εβραίων αλλά γιος ενός προσήλυτου, του Ιωσήφ ο οποίος λέγεται ότι ήταν απόγονος του Σισέρα που την εποχή της Δεββώρα καταδίωκε τουςEβραίους. Οι ραβίνοι μας λένε ότι ανάμεσα στους απόγονους του Σισέρα, μεταξύ των οποίων ήταν ο Ναβουχοδονόσορ αλλά και ο Αμάν, υπήρχαν πολλοί που μελέτησαν την Τορά και έγιναν διακεκριμένοι εβραίοι.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του έως την ηλικία των 40 ετών ο Ακίβα ήταν ένας βοσκός αγράμματος και αμόρφωτος. Την εβραϊκή αλφάβητο την έμαθε πηγαίνοντας μαζί με τον γιο του στο σχολείο.
Την έμπνευση να μορφωθεί και να μελετήσει την Τορά την είχε η σύζυγος του Ραχήλ, κόρη του πλουσιότερου εβραίου εκείνης της εποχής, ο οποίος την είχε αποκληρώσει επειδή παντρεύτηκε έναν από τους βοσκούς του. Η Ραχήλ ζήτησε από τον Ακίβα να φύγει από το σπίτι να πάει σε μια γεσσιβά και να μελετήσει την Τορά. Όταν επέστρεψε ύστερα από 12 χρόνια σπουδών κρυφάκουσε την γυναίκα του να λέει πως δεν θα την πείραζε ο άντρας της να έλειπε για να μελετήσει ακόμα δώδεκα χρόνια και έτσι πριν τον δει έφυγε για να συνεχίσει για άλλα δώδεκα χρόνια την μελέτη. Ο Ραβίνος Ακίβα επέστρεψε στην οικογένεια του μετά από 24 χρόνια ακολουθούμενος από 24.000 μαθητές.
Ο Ραβίνος Ακίβα έζησε τα τραγικά γεγονότα της εποχής μετά την καταστροφή του Δευτέρου Ναού της Ιερουσαλήμ. Όταν άρχισαν οι διώξεις των ρωμαίων σε όσους δίδασκαν ή μελετούσαν την Τορά, ο Ραβίνος Ακίβα στάθηκε στην μέση της πλατείας και άρχισε να διδάσκει. Οι στρατιώτες τον συνέλαβαν. Ο Ραβίνος Ακίβα εκτελέστηκε από του ρωμαίους την παραμονή του Γιόμ Κιπούρ. Την ώρα που τον εκτελούσαν έλεγε το Σσεμά, «Άκουσε Ισραήλ, ο Κύριος ο Θ-ός μας, ο Κύριος είναι…» και πέθανε με την λέξη «Ένας» στα χείλη του.
Παρόλες τις δυσκολίες της ζωής του αλλά και της εποχής του ο Ραβίνος Ακίβα είναι το σύμβολο της αισιοδοξίας σε καιρούς δύσκολους. Πίστευε ότι κάθε τι που συμβαίνει, συμβαίνει για καλό, ότι κάτι καλό θα έρθει μετά από κάτι κακό. Επίσης πρέσβευε ότι ο άνθρωπος που δεν αντιμετωπίζει δυσκολίες δεν μπορεί να αναπτύξει το υπέρτατο δυναμικό του.
Η τραγικότητα των γεγονότων που έζησε τον καθιστούν ήρωα της εβραϊκής ιστορίας. Ο Ραβίνος Ακίβα ενέπνευσε όχι μόνο τους προσήλυτους αλλά όλους τους μεταγενέστερους του μελετητές της Τορά. Η ζωή του αποτελεί ένα παράδειγμα του πόσα μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος ακόμα και στις πλέον αντίξοες συνθήκες. Πολλοί πιστεύουν ότι η αισιοδοξία του εβραϊκού λαού να βλέπει πέρα από τις όποιες τραγωδίες την ελπίδα για το μέλλον οφείλεται κατά πολύ στις διδαχές του Ραβίνου Ακίβα.
