Γιατί να παντρευτώ;
Από τον Άαρον Μος
Ερώτηση:
Στο σημερινό κόσμο, εξακολουθεί ο γάμος να είναι επίκαιρος; Σε αντίθεση με έναν αιώνα πριν, στις μέρες μας ένα ζευγάρι μπορεί να συγκατοικεί χωρίς να έχει παντρευτεί. Τι τους λείπει;
Απάντηση:
Ο γάμος σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρος από οποιαδήποτε άλλη ιστορική περίοδο. Τότε ήταν αναπόφευκτος. Τώρα είναι θέμα επιλογής. Όλα τα παλιά επιχειρήματα υπέρ του γάμου έχουν καταρρεύσει και τώρα πια μπορούμε να πνατρευτούμε μόνο για τους σωστούς λόγους.
Αυτές που κάποτε αποτελούσαν τις βασικότερες αιτίες για γάμο, σήμερα είναι εντελώς άσχετες. Αναφέρουμε τέσσερις κλασικές:
Επιτέλους μπορούμε να μείνουμε μαζί. Όπως επισημαίνεται και στην ερώτηση, αυτή η αιτία δεν υφίσταται πλέον για τα περισσότερα ζευγάρια τα οποία απολαμβάνουν τη συγκατοίκησή τους πολύ πριν παντρευτούν.
Επιτέλους μπορούμε να κάνουμε παιδιά. Είναι επίσης δυνατόν στις μέρες μας να κάνουμε παιδιά και να είμαστε οι καλύτεροι γονείς, χωρίς να έχουμε παντρευτεί.
Κάνουμε σταθερό δεσμό. Μια πολύ ελκυστική αιτία. Παντρευόμαστε για να κάνουμε δυσκολότερο το χωρισμό. Τι ρομαντικό!
Επισημοποιούμε τη σχέση μας. Θα μπορούσαμε να επιτύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα αν βάζαμε αγγελία στην εφημερίδα που θα έλεγε: «τώρα είμαστε επίσημοι», χωρίς να χρειαζόμαστε τον μπουφέ και την τούρτα της δεξίωσης για να το αποδείξουμε.
Τι απομένει λοιπόν; Εάν όχι να συγκατοικήσουμε, να δημιουργήσουμε οικογένεια, να σταθεροποιήσουμε το δεσμό μας ή να τον επισημοποιοήσουμε, τότε γιατί παντρευόμαστε;
Για μία και μοναδική αιτία.
Ο γάμος δίνει σε μια σχέση θεία υπόσταση. Σημαίνει ότι κάτι ανώτερο από εμένα κι εσένα, μας φέρνει μαζί. Επιτυχαίνει κάτι το οποίο πολύ απλά, δεν θα μπορούσε να συμβεί με άλλο τρόπο – ο Θ-ός εισέρχεται στη σχέση.
Μέχρι να παντρευτεί το ζευγάρι, ο δεσμός του κινείται στα ανθρώπινα πλαίσια, με όλους τους περιορισμούς των ανθρώπινων πλασμάτων: Δεν μπορούμε να δούμε το μέλλον, δεν ξέρουμε τι μπορεί να αλλάξει, που θα καταλήξουμε και κάνουμε λάθη. Η χουπά ανυψώνει το δεσμό πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Οι ευλογίες κάτω από τη χουπά καλούν το όνομα του Θ-ού για το ζευγάρι, ο Οποίος έρχεται ως εταίρος. Είμαστε παντρεμένοι όχι μόνο επειδή το επιλέξαμε, αλλά επειδή το είπε ο Θ-ός.
Χωρίς τη χουπά μπορούμε να έχουμε αγάπη, δέσμευση και οικογένεια – αλλά αυτά δεν είναι άγια. Μόνο όταν στεκόμαστε κάτω από τη χουπά και παντρευόμαστε σύμφωνα με την παράδοση, η ένωσή μας γίνεται ιερή. Μόνο μετά το γάμο, η αγάπη μας ευλογείται με τη θεϊκή σφραγίδα της αιωνιότητας.
Ο Ραβίνος Άαρον Μος διδάσκει Καμπάλα, Ταλμούδ και Ιουδαϊσμός στο Σύδνεϋ, Αυστραλία
