Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι «Καλός» χωρίς να είναι Θρησκευόμενος;
Από τον Άαρον Μος
Ερώτηση:
Τι είναι προτιμότερο; Να είναι κανείς καλός Εβραίος (δηλαδή να τηρεί το Σσαμπάτ, να τρώει μόνο Κασσέρ) αλλά να είναι κακός άνθρωπος; Ή να είναι ένας καλός άνθρωπος που δεν τηρεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα;
Απάντηση:
Έχουμε όλοι γνωρίσει ανθρώπους που έχουν σπουδαίο χαρακτήρα αλλά δεν είναι θρησκευόμενοι και ανθρώπους κακούς που είναι αρκετά θρησκόληπτοι. Μερικοί επιθυμούν να έχουν μια καλή σχέση με το Θ-ό ενώ άλλοι επικεντρώνονται στις καλές σχέσεις με τους συνανθρώπους τους.
Δεν ανήκει στη δικαιοδοσία μας να κρίνουμε ποιος είναι καλύτερος – αυτό το έχει αναλάβει ο Θ-ός. Σε μας, ωστόσο, ανήκει η απόφαση σχετικά με το τι είναι σωστότερο για τη ζωή μας. Τι νόημα έχουν τα τελετουργικά αν δεν συνοδεύονται από μεγαλοψυχία; Μήπως η καλοσύνη είναι ελλιπής αν είναι μόνο ανθρωπιστική, χωρίς καμία θεϊκή βάση;
Από την Εβραϊκή σκοπιά, δεν μπορεί να υπάρξει αληθινά το ένα χωρίς το άλλο. Το τελετουργικό χωρίς συμπόνια είναι ανούσιο. Και η καλοσύνη χωρίς πνευματικότητα, περιορισμένη.
Στην περίπτωση που κάποιος είναι ικανός να υπηρετεί το Θ-ό – να προσεύχεται με ευλάβεια, να τρώει κασσέρ, να τηρεί τα έθιμα των διαφόρων εορτών – αλλά παρόλα αυτά δεν συμπεριφέρεται με καλοσύνη στους συνανθρώπους του, τότε η θρησκεία του δυσλειτουργεί. Εάν αγαπούμε πραγματικά το Θ-ό, τότε οφείλουμε να αγαπάμε και τα παιδιά Του! Γιατί αλλιώς η προσπάθειά μας είναι μάταιη.
Από την άλλη πλευρά, κάποιος που είναι ευγενικός και πονόψυχος αλλά δεν έχει καμία πνευματική επικοινωνία, μπορεί να είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος, του λείπει ωστόσο, ένα στοιχείο ζωτικής σημασίας – η ψυχή.
Από καθαρά «ανθρωπιστική» σκοπιά, εγώ είμαι εγώ κι εσύ είσαι εσύ. Μπορεί να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, αλλά πάντοτε θα μένουμε απόμακροι και διαφορετικοί. Εάν είμαι ευγενικός μαζί σου σημαίνει ότι βγαίνω «εγώ» λίγο από το δρόμο μου, για να είμαι ευγενικός με τον «εσύ». Αλλά από την πλευρά της ψυχής, είμαστε όλοι ένα. Τα σώματά μας είναι χωριστά, αλλά οι ψυχές μας συνδέονται βαθιά, διότι όλοι αποτελούμε κομμάτι της μοναδικής Θεϊκής πηγής. Έτσι η καλοσύνη που δείχνουμε είναι έμφυτη και τόσο φυσική, όπως αυτή που δείχνουμε στον εαυτό μας.
Όλα τα Εβραϊκά τελετουργικά είναι το μέσον για να ευαισθητοποιηθούμε στην αλήθεια της ψυχής που μας ενώνει.
Ναι, υπάρχουν κακοί θρησκόληπτοι. Φανταστείτε όμως πόσο πιο χαμηλά θα έπεφταν χωρίς τη θρησκεία.
Υπάρχουν επίσης άγιοι άθεοι. Η καλοσύνη τους όμως θα είχε απύθμενο βάθος εάν αναγνώριζαν τη διάσταση της ψυχής και ενεργούσαν με τον τρόπο που φέρνει την αλήθεια της στη ζωή μας.
Ο Ραβίνος Άαρον Μος διδάσκει Καμπάλα, Ταλμούδ και Ιουδαϊσμός στο Σύδνεϋ, Αυστραλία
