Τι είναι ταπεινότητα;
Από τον Ααρόν Μος
Ερώτηση:
Με όλο το σεβασμό, δάσκαλε, δε νομίζω ότι μπορείτε να μου δώσετε μια ικανοποιητική απάντηση στην ακόλουθη ερώτηση:
Στην Τορά αναφέρεται, «Και ο Μωϋσής ήταν υπερβολικά ταπεινός, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο στη γη». Πολύ ωραίο κομπλιμέντο, ομολογώ, αλλά ποιος έγραψε αυτόν το στίχο; Ο ίδιος ο Μωϋσής! Αυτό ονομάζεται ταπεινότητα;
Απάντηση:
Πριν απαντήσω στο ερώτημά σας, θα το κάνω ακόμα πιο ισχυρό. Στην Τορά λέει επίσης, «Ο Μωϋσής μίλησε πρόσωπο με πρόσωπο με το Θ-ό» και «Δεν έζησε ποτέ κανένας άνθρωπος σαν τον Μωϋσή» και αμέτρητους άλλους παρόμοιους ύμνους. Πώς αλήθεια θα μπορούσε ο Μωϋσής να γράψει όλα αυτά αν ήταν πράγματι ταπεινός;
Το ερώτημα βασίζεται σε παρεξήγηση της έννοιας της ταπεινότητας. Εάν ταπεινοφροσύνη είναι να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ένα καλό για το τίποτα κορόιδο, τότε η ερώτησή σας είναι καλή. Αυτό όμως δεν είναι ταπεινοφροσύνη, αλλά χαμηλή αυτοεκτίμηση, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο.
Οι πραγματικά ταπεινοί άνθρωποι αναγνωρίζουν τις δυνατότητες και τα επιτεύγματά τους. Νιώθουν ότι τα ταλέντα τους είναι δώρα από το Θ-ό και πιστεύουν ότι τα κατορθώματά τους οφείλονται αποκλειστικά στις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν στο δρόμο τους. Ανεξάρτητα από το πόσο επιτυχημένοι, δημοφιλείς και προικισμένοι μπορεί να είναι, δεν το παίρνουν επάνω τους, διότι καταλαβαίνουν πως δεν πρόκειται για δικό τους επίτευγμα.
Ο Μωϋσής ήταν πιο ταπεινός από οποιονδήποτε άλλο πάνω στη γη όντας γνώστης των θαυμαστών του έργων. Οδήγησε τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο, περιπλανήθηκε μαζί τους στην έρημο και μίλησε στο Θ-ό, στο Όρος Σινά, για σαράντα μέρες και νύχτες. Κανένας άλλος άνθρωπος στην ιστορία δεν έφτασε σε τέτοια ύψη, γεγογονός το οποίο ο Μωϋσής ήξερε. Πίστευε όμως αληθινά ότι η μεγαλοσύνη του ήταν ένα δώρο από το Θ-ό και πως αν οι ευκαιρίες που δόθηκαν σε αυτόν δίνονταν σε κάποιον άλλο, θα τις είχε χρησιμοποιήσει καλύτερα από τον ίδιο. Κοιτούσε τους πιο απλούς των ανθρώπων και έλεγε: «Εάν ήταν στη θέση μου, θα γινόταν καλύτερος Μωϋσής από μένα».
Το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανάξιο, δεν δείχνει ταπεινότητα, αλλά αγνωμοσύνη. Ο Θ-ός έχει ευλογήσει τον καθένα από εμάς με μοναδικές ιδιότητες και όλοι θα πρέπει να το γνωρίζουμε αυτό. Στην πραγματικότητα, μόνο όταν αναγνωρίζουμε την αξία μας μπορούμε να είμαστε ταπεινοί και όταν επίσης ρωτάμε τον εαυτό μας «μου δόθηκε η δυνατότητα να μεγαλουργήσω – εκμεταλλεύομαι αυτό το δώρο;».
Ο Ραβίνος Άαρον Μος διδάσκει Καμπάλα, Ταλμούδ και Ιουδαϊσμός στο Σύδνεϋ, Αυστραλία
