Γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί Εβραίοι κωμικοί;
Το γέλιο αποτελεί σημαντικό κομμάτι του Ιουδαϊσμού, από τους Βιβλικούς ακόμα χρόνους. Οι περισσότεροι γνωρίζουν την ιστορία του Αβραάμ και της Σάρα που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά μέχρι που έφτασαν σε προχωρημένη ηλικία. Όταν ο απεσταλμένος του Θ-ού τους έφερε τα χαρούμενα νέα, γέλασαν και οι δύο (καθένας για διαφορετικό λόγο). Εξαιτίας αυτού του γέλωτος, ο κληρονόμος του Ιουδαϊσμού ονομάστηκε Γιτσχάκ (Ισαάκ) που σημαίνει Γέλιο. Τι γέλια έκαναν ο Αβραάμ με τη Σάρα!
Η ιστορία της Εβραϊκής χαράς δεν τελειώνει στη Βίβλο. Στην εποχή του Ταλμούδ (2000 χρόνια μετά τον Αβραάμ και τη Σάρα) έχουμε την αφήγηση σχετικά με έναν μεγάλο Σοφό (Ραμπά) ο οποίος συνήθιζε να ξεκινά τα μαθήματά του με ένα αστείο!
Σύμφωνα με το τυπικό του Ταλμούδ, πρέπει να αναλύσουμε γιατί ξεκινούσε τις πιο σοβαρές του συνεδρίες με ανάλαφρα αστεία. Οι ραβίνοι μας εξηγούν πως με ένα καλό αστείο ανοίγει το μυαλό στη μάθηση (όπως με ένα κακό ανοίγει το στόμα με χασμουρητά). Οι ραβίνοι εξήγησαν περαιτέρω αυτό το σημείο, παραθέτοντας μια μεταφορά. Είναι σαν το γονιό που πρέπει να σκύψει κα να σηκώσει το παιδί του. Μόνο αν χαμηλώσει ο ίδιος θα μπορέσει να υψώσει τελικά το παιδί του. Στην περίπτωσή μας, επιτρέποντας στο μυαλό να ασχοληθεί με κάτι πιο ανάλαφρο, του δίνουμε τη δυνατότητα να ανέβει σε μεγαλύτερα ύψη.
Αλλά ποια είναι η πηγή της Εβραϊκής αίσθησης του χιούμορ; Είναι στη φύση μας ή στην κουλτούρα μας (μπήκε στο κεφάλι μας μαζί με την Παρασσά για το μπαρ μιτσβά μας;)
Όπως πάντα, η απάντηση είναι λίγο από τα δύο. Το γεγονός είναι πως ο Ιουδαϊσμός έχει εύρος όσον αφορά την αυτο-εξέταση και τη αυτο-περιθωριοποίηση. Εάν μπορούμε να μελετήσουμε τους μεγαλύτερους ήρωες της ιστορίας μας και να εξετάσουμε τις πράξεις τους, σίγουρα μπορούμε να γελάσουμε λίγο με τα δικά μας κουσούρια. Το κομμάτι της αυτο-περιθωριοποίησης προκύπτει από τη συνειδητοποίηση του ατελούς μας έργου σε σύγκριση με αυτό του μεγάλου Αιγυπτιακού πολιτισμού που έχτισε τις πυραμίδες (δηλαδή ΕΜΕΙΣ τις χτίσαμε).
Η αυτο-περιθωριοποίηση τελικά προκύπτει από τη βαθιά κατανόηση του γεγονότος πως τίποτα δεν συγκρίνεται με την Παντοδυναμία Του. Ανακατέψτε μια δόση κυνισμού, σαρκασμού και μια υγιή δόση νεύρωσης (αποτέλεσμα του συνδυασμού πολλών παραγόντων όπως οι Εβραίοι γονείς και η διαρκής πρόκληση της ισορροπίας ανάμεσα σε μια φυσική ύπαρξη με πνευματικούς στόχους) και βουαλά! Έτοιμος ο αστείος Εβραίος.
