Από τον Ααρόν Μος
Ερώτηση:
Διδάσκω σε μία τάξη του γυμανσίου για τις απειλές κατά του Ιουδαϊσμού στο σύγχρονο κόσμο. Ποια θεωρείτε ως μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση του Εβραϊκού στοιχείου – την αφομοίωση ή τον Αντισημιτισμό;
Απάντηση:
Η μεγαλύτερη απειλή για τον Ιουδαϊσμό, κατά τη γνώμη μου, είναι η σύγχυση της Εβραϊκής ταυτότητας. Δυστυχώς σήμερα, σε πολλά Εβραϊκά σχολεία και οικογένειες, η Εβραϊκή ταυτότητα χτίζεται μέσω της διδασκαλίας του Ολοκαυτώματος και του φόβου ενός μεικτού γάμου. Η συνεχής ενασχόληση των διαφόρων Εβραϊκών κοινοτήτων με την αφομοίωση και τον Αντισημιτισμό δεν είναι η λύση, αλλά το πρόβλημα.
Μια πεσσιμιστική και αρνητική παρουσίαση του γεγονότος να είναι κανείς Εβραίος, απωθεί τους νέους περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όταν μας κατατρύχει η μανία του Αντισημιτισμού, βάζουμε στον εαυτό μας την ετικέτα του αιώνιου θύματος. Όταν δίνουμε υπερβολική έμφαση στην απειλή της αφομοίωσης, φτάνουμε να νιώθουμε είδος υπό εξαφάνιση. Είμαστε δίπλα – δίπλα με τη μεγάπτερο φάλαινα και το γιγάντιο πάντα, στη λίστα με τις αβοήθητες και κακόμοιρες κοινότητες που απειλούνται με εξαφάνιση από τον πλανήτη. Γιατί λοιπόν μας εκπλήσσει το γεγονός πως οι νέοι δεν συμμετέχουν στον Ιουδαϊσμό; Ποιος θέλει να είναι θύμα;
Πρέπει να σταματήσουμε να ορίζουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με τον τρόπο που μας βλέπουν οι άλλοι. Αφομοίωση είναι όταν αλλόθρησκοι μας αγαπούν τόσο πολύ που θέλουν να μας παντρευτούν. Αντισημιτισμός είναι όταν αλλόθρησκοι μας μισούν τόσο πολύ που θέλουν να μας σκοτώσουν. Μπορεί να μας συμβούν και τα δύο. Εμείς όμως τι πιστεύουμε για τον εαυτό μας;
Χρειαζόμαστε έναν ειλικρινή και θετικό λόγο για να παραμείνουμε Εβραίοι. Εάν αποτύχουμε σε αυτό, γιατί θα πρέπει να επιβιώσει ο Ιουδαϊσμός; Υπάρχει ένα καλό επιχείρημα κατά της αφομοίωσης από τις ευγενικές κοινωνίες που μας περιβάλλουν; Υπάρχει υποχρεωτικός λόγος να δηλώνουμε υπερήφανα Εβραίοι στα μούτρα του Αντισημιτισμού;
Νομίζω πως υπάρχει.
Ο Ιουδαϊσμός είναι από τις δυνατότερες ιδέες που συνάντησε ποτέ ο κόσμος. Οι Εβραίοι θα πρέπει να επιβιώσουν γιατί μεταφέρουν ένα μήνυμα που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακούσουν.
Ο Εβραϊκός τρόπος ζωής είναι μια επαναστατική δύναμη που μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα σε τέτοια πλήρους νοήματος. Μία οικογένεια που τηρεί το Σσαμπάτ δεν ξεχνά τι είναι πραγματικά σημαντικό – ότι υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από την απόκτηση πλούτου. Οι νόμοι του Κασσρούτ θέλουν να μας δείξουν πως δεν είμαστε σκέτα ζώα που πρέπει να ικανοποιούν κάθε ανάγκη και επιθυμία, όπως επίσης και ότι ακόμα και το φαγητό μπορεί να γίνει ιερό. Μια Μεζουζάστην πόρτα λέει στον κόσμο πως αυτό το σπίτι χτίστηκε για κάποιο ανώτερο σκοπό.
Ο κόσμος χρειάζεται να μάθει επειγόντως τα διδάγματα του Ιουδαϊσμού – δηλαδή ότι κάθε άτομο δημιουργείται κατ’εικόνα του Θ-ού και είναι συνεπώς μοναδικό και πολύτιμο. Οι ηθικοί αυτοί κανόνες δεν είναι σχετικοί αλλά απόλυτοι. Οι άνθρωποι συνεργάζονται με το Θ-ό στη δημιουργία, έχοντας ως αποστολή να φτιάξουν τον παράδεισο στη γη.
Αυτές οι ζωτικές ιδέες του Ιουδαϊσμού είναι, επί του παρόντος, περισσότερο σχετικές από ποτέ άλλοτε. Ο κόσμος μπορεί να ανέλθει εάν πρώτα τα άτομα ανυψώσουν τον εαυτό τους. Μπορούμε να τον μετατρέψουμε σε κατοικία του Θ-ού, εάν ξεκινήσουμε πρώτα με το δικό μας σπίτι. Αυτή είναι η φόρμουλα που προτείνει ο Ιουδαϊσμός για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να παραμείνουμε Εβραίοι.
Η μεγαλύτερη απειλή για τον Ιουδαϊσμό δεν είναι οι εξωτερικές πιέσεις, αλλά η εσωτερική σύγχυση. Όταν η αποστολή μας χάνεται από το οπτικό μας πεδίο, χάνουμε τη δύναμη και το σθένος που απαιτεί η επιβίωση. Το Εβραϊκό αίσθημα που πρέπει να αναπτύξουμε, τόσο σ’ εμάς όσο και στα παιδιά μας, δεν είναι ο φόβος του Αντισημιτισμού ή η ενοχή της αφομοίωσης. Είναι μια ταπεινή υπερηφάνεια για το μεγαλείο της Εβραϊκής αποστολής και η απόφαση εμπιστοσύνης για την εκπλήρωσή της. Όταν ξέρουμε καλά την ταυτότητά μας, καμία απειλή στον κόσμο δεν είναι ικανή να μας κλονίσει.
Ο Ραβίνος Άαρον Μος διδάσκει Καμπάλα, Ταλμούδ και Ιουδαϊσμός στο Σύδνεϋ, Αυστραλία
