Γιατί οι πενθούντες απαγγέλλουν το Καντίσς;
Το Καντίσς είναι μια από τις πιο διάσημες προσευχές κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Απαγγέλλεται μόνο όταν υπάρχει μινγιάν (τουλάχιστον δέκα άντρες). Μία ειδική εκδοχή του Καντίσς απαγγέλλεται αποκλειστικά από πενθούντες που ονομάζεται «Καντίσς των Πενθούντων». Με ενδιαφέρον παρατηρεί κανείς ότι πολλοί Εβραίοι έχουν επιστρέψει στην τήρηση του Ιουδαϊσμού και στη συμμετοχή στη συναγωγή, μέσω της εκπλήρωσης της υποχρέωσης να απαγγείλουν το Καντίσς για ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχει πεθάνει.
Το Σσουλχάν Αρούχ (Κώδικας του Ιουδαϊκού Νόμου) εξηγεί ότι για το γονιό, το Καντίσς απαγέλλεται για 11 μήνες, ενώ για σύζυγο, αδέρφια ή παιδί, για 30 ημέρες.
Το κείμενο είναι γραμμένο στα Αραμαϊκά, την κοινή γλώσσα του Εβραϊκού λαού κατά την περίοδο της σύνθεσής του.
Θεωρούμε πως η απαγγελία του Καντίς από τους συγγενείς έχει μεγάλη αξία για την ψυχή που έχει αναχωρήσει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μπορούν οι πράξεις μας στο φυσικό κόσμο να επηρεάσουν εκείνους που έχουν περάσει στον πνευματικό κόσμο; Η απάντηση είναι ένα δυνατό «ναι» και μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητό μέσω της εξέτασης του ίδιου του Καντίσς.
Πολλοί βρίσκουν εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός πως αυτή η προσευχή, η πιο εξέχουσα για τους νεκρούς, δεν περιέχει καμία αναφορά για το θάνατο, την απώλεια ή το πένθος. Δεν γίνεται επίσης καμία αναφορά στο θανόντα. Το Καντίσς, αντιθέτως, μιλάει για το μεγαλείο του Θ-ού. Στην πραγματικότητα, αποτελεί μία επιβεβαίωση της πίστης στο Μεγαλοδύναμο και στην ανεξάντλητη δύναμή Του. Εάν ήθελε κάποιος να συνοψίσει το νόημα του Καντίσς, αυτό είναι πως ο Θ-ός είναι μεγάλος και όλα προέρχονται από Αυτόν, έτσι όλα όσα συμβαίνουν είναι τελικά για καλό.
Αυτή αποτελεί μία βαθυστόχαστη διαβεβαίωση για όσους βρίσκονται στη δίνη του θρήνου. Είναι ακριβώς αυτού του είδους η πρόταση που ωφελεί την ψυχή του εκλιπώντος και αποδεικνύει ότι όσοι έμειναν πίσω μπορούν να διατηρήσουν μια σημαντική σύνδεση με αυτούς που απεβίωσαν.
Η παράδοσή μας μάς διδάσκει ότι μετά το θάνατο η ψυχή ανεβαίνει και κρίνεται σύμφωνα με τις πράξεις της στο φυσικό κόσμο, όσο ήταν ζωντανή. Όλα όσα έχει εκτελέσει η ψυχή, τόσο τα αρνητικά, όσο και τα θετικά, εξετάζονται προσεκτικά. Μία από τις σπουδαιότερες κληρονομιές που μπορεί να αφήσει πίσω της είναι μια οικογένεια που εμπνέεται να υπηρετεί το Θ-ό, ακόμα και σε καιρούς δυσκολιών.
Όταν στα μέσα αυτής της κρίσης ανεβαίνουν τα άγια λόγια του Καντίσς, προφερόμενα από εκείνους που θρηνούν πιο έντονα, αυτό λειτουργεί ως μια μεγάλη τιμή για την ψυχή. Προφανώς, ένας άνθρωπος που έχει οδηγήσει τους γύρω του σε ένα τέτοιο επίπεδο πίστης και υποχρέωσης έχει κάνει πολλές σημαντικές πράξεις και είναι έτοιμος για το έκδηλο φως του Δημιουργού που βιώνεται στον Ουρανό.
Για τον ίδιο λόγο, πολλοί αναλαμβάνουν να εκτελέσουν Μιτσβότ προς τιμήν και εις μνήμην των θανόντων. Αναζητούν να αποδείξουν ότι ο μακαρίτης έχει μια πολύτιμη ψυχή που αξίζει το Γκαν Εντέν, τον «φωτισμένο Παράδεισο».
Τελικά η διαίσθηση πολλών ότι το Καντίσς πρέπει να απαγγέλλεται, είναι απολύτως σωστή. Η απαγγελία του Καντίσς μπορεί να είναι το ανώτερο σημάδι αγάπης και σεβασμού που μπορεί να δείξει κανείς σε όσους έχουν φύγει μακριά.
