`Οπως και η γιορτή του Χανουκά, έτσι και η γιορτή του Πουρίμ δεν αναφέρεται πουθενά στην Τορά αλλά συνδέεται μ’ ένα ιστορικό γεγονός που διαδραματίστηκε στην Περσία πριν από περίπου εικοσιτρείς αιώνες. Η άνοδος του βασιλιά Ξέρξη (του οποίου το Βιβλικό όνομα αναφέρεται ως Αχασσβερόσς) στον θρόνο της Περσίας, το 516 π.Χ., βρίσκει χιλιάδες Εβραίους που έχουν μεταφερθεί εντός των συνόρων της Περσικής Αυτοκρατορίας μετά την πρώτη καταστροφή του Ιερού Ναού του Σολομώντα (του Μπέτ-Αμικντάσς) από τον βασιλιά Ναβουχοδονόσωρα το 586 π.Χ. και τον διασκορπισμό του Εβραϊκού `Εθνους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γής.
Ο βασιλιάς Αχασσβερόσς, ύστερα από πολλές επιτυχημένες πολεμικές εκστρατείες, γίνεται κυβερνήτης μίας τεράστιας γεωγραφικής έκτασης, η οποία εκτείνεται από την Ινδία μέχρι την Αιθιοπία και περιλαμβάνει 127 κράτη εκείνης της εποχής. Τον τρίτο χρόνο της βασιλείας του, θέλοντας να ευχαριστήσει τους υπηκόους του, ο Αχασσβερόσς διοργανώνει στα Σούσα, την πρωτεύουσα του βασιλείου του, ένα μεγάλο συμπόσιο στο οποίο καλεί όλους τους κατοίκους της πρωτεύουσας. `Υστερα από επτά ημέρες φαγοπότι, ο βασιλιάς εκθειάζοντας στους προσκεκλημένους του την ασύγκριτη ομορφιά της βασίλισσάς του Βάσστης, της ζητάει να εμφανιστεί μπροστά τους. Εκείνη του αρνείται πεισματικά και εξοργισμένος ο βασιλιάς Αχασσβερόσς τιμωρεί την ανυπακοή της με θάνατο προς παραδειγματισμό όλων των γυναικών της επικράτειας, οι οποίες όφειλαν να σέβονται και να υπακούουν τους συζύγους τους.
Μετά τον θάνατο της βασίλισσας Βάσστης, οι αυλικοί του βασιλιά αρχίζουν να ψάχνουν σ’ όλο το βασίλειο για την άξια αντικαταστάτρια της. Βρίσκουν πολλές ωραίες κοπέλες, τις οδηγούν στο παλάτι και τις παρουσιάζουν μπροστά στον βασιλιά, ώστε εκείνος να διαλέξει ανάμεσά τους την καινούργια βασίλισσα.
Εκείνη την εποχή, ζούσε στα Σούσα, ένας σεβάσμιος και πολύ μορφωμένος Εβραίος που ονομαζόταν Μορντεχάϊ. Είχε φτάσει στην Περσία μαζί με την ορφανή ξαδέλφη του Εστέρ, την οποία είχε υιοθετήσει και αναθρέψει μετά από τον θάνατο των γονιών της. Η πανέμορφη Εστέρ οδηγήθηκε στο παλάτι του βασιλιά, όπου και κέρδισε τον θαυμασμό όλων των αυλικών και υπηρετών εξ’ αιτίας της απλότητας, της καλοσύνης και της μετριοφροσύνης που την διέκριναν και της προσέδιδαν μία σπάνια χάρη. Ο ίδιος ο βασιλιάς, εντυπωσιασμένος από τη φυσική ομορφιά και χάρη της, την επέλεξε για βασίλισσά του.
Η Εστέρ εγκαταστάθηκε στο παλάτι και ακολουθώντας την συμβουλή του θείου της Μορντεχάϊ δεν αποκάλυψε σε κανέναν ότι ήταν Εβραία. Πήρε μαζί της Εβραίες υπηρέτριες και ακολουθούσε πιστά τον Εβραϊκό τρόπο ζωής αρνούμενη να φάει οτιδήποτε δεν ήταν Κασσέρ. Ο θείος της Μορντεχάϊ ερχόταν να την επισκεφθεί και να την συμβουλεύσει καθημερινά στο παλάτι. Σε μία απ’ αυτές τις επισκέψεις του, ο Μορντεχάϊ, άκουσε τυχαία δύο υπεύθυνους της φρουράς του βασιλιά, τον Μπιγκτάν και τον Τέρεσς, να σχεδιάζουν να δηλητηριάσουν τον βασιλιά Αχασσβερόσς. Αμέσως, ο Μορντεχάϊ ειδοποίησε την Εστέρ, η οποία με τη σειρά της γνωστοποίησε στον βασιλιά το γεγονός αναφέροντας σ’ αυτόν το όνομα του θείου της που είχε αποκαλύψει την συνομοσία. Υστερα από ανάκριση, οι δύο φρουροί κρίθηκαν ένοχοι και κρεμάστηκαν. Ο βασιλιάς ζήτησε να εγγραφεί το γεγονός αυτό στο επίσημο Βιβλίο Χρονικών του βασιλείου και ν’ αποδοθεί εύφημη μνεία στον πιστό του υπήκοο Μορντεχάϊ.
Εκείνη την εποχή, ο βασιλιάς όρισε πρωθυπουργό του τον ευκατάστατο Αμμάν, ο οποίος μισούσε τον Μορδεχάϊ επειδή αρνιόταν να υποκλιθεί μπροστά του όπως έκαναν οι υπόλοιποι αυλικοί του παλατιού. Το μίσος του Αμμάν για τον Μορντεχάϊ μεγάλωνε συνεχώς ώσπου μιά μέρα αποφάσισε να εξοντώσει μιά για πάντα όλους τους Εβραίους του Περσικού βασιλείου. Εριξε τους κλήρους για να ορίσει τον μήνα και την ακριβή ημέρα που θα εξολόθρευε το λαό του Μορντεχάϊ και ο κλήρος «έπεσε» στην 13η ημέρα του Εβραϊκού μήνα Αντάρ (εδώ, να εξηγήσουμε ότι η ονομασία της γιορτής «Πουρίμ» προέρχεται από τον πληθυντικό της αρχαίας
Περσικής λέξης «Πούρ», η οποία σημαίνει «κλήρος»). Ο πανούργος Αμμάν λέγοντας στον βασιλιά Αχασσβερόσς ότι οι Εβραίοι έχουν δικούς τους νόμους και περιφρονούν τα διατάγματά του και προσφέροντας από την προσωπική του περιουσία δέκα χιλιάδες ασημένια τάλαντα στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο, ζήτησε και πήρε την έγκριση και υπογραφή του για να εκδώσει Βασιλικό Διάταγμα, στο οποίο διέταζε την ολοκληρωτική και χωρίς οίκτο εξολόθρευση με ξίφος όλων των Εβραίων, ανδρών, γυναικών και παιδιών καθώς και τη κατάσχεση των περιουσιών τους, κι’ όλα αυτά μέσα σε μία μόνο ημέρα στις 13 του μήνα Αντάρ.
