Την Ιστορία του Πέσαχ την βρίσκουμε στην Βίβλο και συγκεκριμένα στην Έξοδο. Αρχίζει όταν ο Ιωσήφ, ο γιος του προπάτορά μας Ιακώβ, οδηγήθηκε στην Αίγυπτο και έπειτα από μια σειρά θαυμαστών συμβάντων, έφτασε στο αξίωμα του αντιβασιλέα της χώρας. Λίγο καιρό αργότερα ο Ιωσήφ ξανάσμιξε με τον Ιακώβ και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του, όταν ήρθαν και αυτοί να εγκατασταθούν στην Αίγυπτο. Ο Φαραώ τους παραχώρησε μεγαλόψυχα μιαν απέραντη έκταση στη Γεσέμ, με εύφορα βοσκοτόπια για τα κοπάδια τους. Ωστόσο, ύστερα από τον θάνατο του Ιωσήφ και των αδελφών του η κατάσταση άλλαξε προς το χειρότερο. Αφορμή ήταν το γεγονός πως τα παιδιά του Ισραήλ πλήθαιναν και ευημερούσαν σε τέτοιο βαθμό ώστε οι Αιγύπτιοι «οικοδεσπότες» τους να τους θεωρούν απειλή. Ο σεβασμός και η εκτίμηση παραχώρησαν τη θέση τους στην περιφρόνηση και τελικά σε ένα οργανωμένο σχέδιο υποδούλωσης και τυραννίας. Οι  Εβραίοι εξαναγκάζονταν να δουλεύουν σε βαριές χειρονακτικές εργασίες, για την ανέγερση των δυο μεγάλων πόλεων  Πιτόμ και Ραμσή, κάτω από την άγρυπνη επίβλεψη των βάναυσων φρουρών του Φαραώ.

Με το πέρασμα των χρόνων η σκλαβιά γινόταν ολοένα και πιο απάνθρωπη, με αποκορύφωμα το διάταγμα που εξέδωσε ο Φαραώ και αξίωνε από τις εβραϊκές οικογένειες να πνίγουν τα  νεογέννητα αγόρια τους στο Νείλο. Ο Φαραώ έλπιζε πως μ’ αυτό τον τρόπο θα έβαζε τέλος στην αύξηση του εβραϊκού πληθυσμού και συνάμα θα εξάλειφε τον κίνδυνο που, σύμφωνα με τις προβλέψεις των αστρολόγων του, θα απειλούσε την ίδια του την ζωή και θα εμφανιζόταν με την μορφή του άρχοντα,  που έμελλε να προέλθει από τα παιδιά του Ισραήλ.

Για να γλιτώσει έστω και ένα εβραιόπουλο από τούτον τον διωγμό, οι γονιοί του το έβαλαν μέσα σε ένα ψάθινο καλάθι και το άφησαν να επιπλέει στα λικνιστικά νερά του  Νείλου. Ήταν ο γιος του Αμράμ, του πνευματικού ηγέτη των Εβραίων, και της γυναίκας του της Γιοχέβετ. Και να που ήρθε να κάνει το μπάνιο της στο ποτάμι η κόρη του Φαραώ, η  Μπάτυα. Βρήκε το μικρό καλάθι και αποφάσισε να πάρει το περιεχόμενο του στο παλάτι και να το υιοθετήσει. Έτσι, ετούτο το εβραιόπουλο, που η Μπάτυα ονομάτισε Μωϋσή, μεγάλωσε στα βασιλικά ανάκτορα.

Όσο μεγάλωνε ο Μωϋσής ο νους και η ψυχή του στρέφονταν ολοένα και περισσότερο στα παιδιά του Ισραήλ, τα αδέλφια του, που υπόμεναν τα πάνδεινα. Πήγαινε συχνά στη Γεσέμ  για να μιλήσει μαζί τους, πασχίζοντας να βρει έναν τρόπο να ελαφρύνει τα δεινά τους. Μια μέρα έτυχε να γίνει μάρτυρας μιας σκηνής διόλου ασυνήθιστης :καθώς περπατούσε ανάμεσα στους σκλάβους, είδε έναν Αιγύπτιο φρουρό να μαστιγώνει ανελέητα έναν Εβραίο. Ο Μωϋσής, ανήμπορος να συγκρατήσει την οργή του, όρμησε και κτύπησε τον Αιγύπτιο σωριάζοντας τον στο χώμα. Για κακή τύχη, δυο εβραίοι, μάρτυρες της σκηνής απείλησαν να τον καταδώσουν. Ο Μωϋσής, φοβούμενος για την ζωή του, σάλπαρε για την Μαδιάμ. Εκεί βρήκε καταφύγιο στο σπίτι ενός ντόπιου ιερέα, του Ιοθόρ. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Ιοθόρ του έδωσε την πρωτότοκη θυγατέρα του, την Τσιπόρα, για γυναίκα του.

Ο Μωϋσής ήταν πια ογδόντα χρονών, όταν μια μέρα του αποκαλύφθηκε ο Θεός, σε μια φλεγόμενη βάτο που οι φλόγες ήταν ανίσχυρες να πυρπολήσουν. Τον διέταξε να γυρίσει στην Αίγυπτο με σκοπό να απελευθερώσει τον εβραϊκό λαό από την δουλεία. Ο Μωϋσής εισάκουσε την θεϊκή εντολή. Συνοδευόμενος από τον αδελφό του, Ααρών, πήγε στον Φαραώ και προσπέφτοντας του ζήτησε να δώσει στους εβραίους την ελευθερία τους. Ο ηγεμόνας όμως, αρνήθηκε με υπεροψία να εκπληρώσει την παράκληση του Μωϋσή. Τότε ο Θεός εξαπέλυσε την μια πληγή μετά την άλλη σε ολάκερη την χώρα της Αιγύπτου.

Πρώτα, όλο τα νερά της χώρας έγιναν κατακόκκινα σαν αίμα. Οι Αιγύπτιοι δεν μπορούσαν πια να πιουν από το ξακουστό νερό του Νείλου και ήταν αναγκασμένοι να σκάβουν τα σωθικά της γης για να βρουν λίγο καθαρό νερό.  Ο Φαραώ όμως δεν κάμφθηκε. Τότε μυριάδες βατράχια σκέπασαν κάθε σπιθαμή της χώρας. Τρύπωναν μες στα σπίτια και τις κλειστές κάμαρες, ωστόσο ο Φαραώ παράμενε ανυποχώρητος. Τότε πλήθος ζωύφια πλημμύρισαν την γη, αφανίζοντας ανθρώπους  και ζωντανά .Ύστερα ορδές από άγρια ζώα όργωναν την χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη ποδοπατώντας και ρημάζοντας τα πάντα στο πέρασμα τους Μονάχα η επαρχία της Γεσέμ, εκεί όπου έμεναν τα παιδιά του Ισραήλ, γλίτωσε από ετούτες τις συμφορές και όσες έμελλε να ακολουθήσουν. Ο Θεός έστειλε θανατερή επιδημία, που αφάνισε όλα τα ζώα των Αιγυπτίων. Φοβερά εξανθήματα κάλυψαν το κορμί των ανθρώπων και των ζώων. Μια πρωτόφαντη ανεμοθύελλα σάρωσε την χώρα με μανία και το χαλάζι σκόρπισε την καταστροφή - τίποτα δεν έμεινε όρθιο, μήτε δένδρο, μήτε θάμνος. Και έπειτα ένας ανατολικός άνεμος φύσηξε και έφερε μαζί του σμήνη από ακρίδες, που καταβρόχθισαν την λιγοστή πρασινάδα που είχε απομείνει. Πηχτό σκοτάδι τύλιξε την χώρα για μέρες ολάκερες, σαν αδιαπέραστο πέπλο, κάνοντας τους ανθρώπους να στέκουν σαν μαρμαρωμένοι από τον τρόμο. Και τέλος βαρύ θανατικό έπληξε όλα τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων. Μονάχα τότε κάμφθηκε το παράφορο πείσμα του Φαραώ και έτρεξε στον Μωϋσή να τον ικετεύσει να πάρει τους Εβραίους από την Αίγυπτο, δίχως να χάνει καιρό.

Στις 15 του μήνα Νισσάν του έτους 2448, ύστερα από 210 χρόνια δουλείας, 600.000 άνδρες, μεταξύ 18 και 60 χρόνων άφησαν την Αίγυπτο. Συνολικά, τρία εκατομμύρια άνθρωποι πήραν να ταξιδεύουν στην έρημο με προορισμό την Γη της Επαγγελίας. Ύστερα από τρεις ημέρες, και ενώ οι Εβραίοι είχαν φτάσει στην Ερυθρά Θάλασσα, ο Φαραώ άλλαξε γνώμη και ολάκερος ο Αιγυπτιακός στρατός ρίχτηκε το κατόπι τους. Οι Εβραίοι δεν είχαν πού να πάνε. Ή θα έπρεπε να παραδοθούν και να γυρίσουν δέσμιοι πίσω στην Αίγυπτο, ή να προχωρήσουν και να παλέψουν να διαβούν την θάλασσα. Τότε ο Θεός έκανε τα ύδατα να μεριάσουν, και οι Εβραίοι μπόρεσαν να διαβούν ανάμεσα τους. Οι Αιγύπτιοι φορτωμένοι με τις βαριές, σιδηρόφραχτες πανοπλίες τους , τα άρματα και τα άλογα τους ακολούθησαν και αυτοί κατά πόδας. Σαν διάβηκε όμως από την λωρίδα ξηράς και ο τελευταίος Εβραίος, ο Θεός έριξε τα ύδατα πίσω πνίγοντας τα Αιγυπτιακά φουσάτα.

Από την Ερυθρά Θάλασσα ο λαός του Ισραήλ συνέχισε να πορεύεται για 44 μερόνυχτα -συνολικά 49 μερόνυχτα αφότου έφυγε από την Αίγυπτο-ώσπου να φτάσει στο Όρος Σινά,  όπου του παραδόθηκε η Τορά. Όμως  ετούτη είναι η Ιστορία του Σσαβουότ…

 

Η ιστορία του Πέσαχ * Το Πέσαχ στις μέρες μας * Προετοιμασίες για το Πέσαχ * Ο εορτασμός του Σέντερ * Σσβιί Σσελ Πέσαχ- Η Έβδομη Ημέρα του Πέσαχ * Αχαρόν σσελ Πέσαχ - Η όγδοη ημέρα του Πέσαχ * Βαθύτερα Νοήματα