To read it in English, click here
Based on an article from Rabbi Goldman
Ποιοι είμαστε; Ποιοι ήμασταν; Ποιοι θα γίνουμε;
Ο λαός μας ονομάζεται και λαός του Ισραήλ, και αυτό προέρχεται από το δεύτερο όνομα του Πατέρα μας του Ιακώβ.
Στην περικοπή Τολντότ αυτής της εβδομάδας, διαβάζουμε για τις μεγάλες ευλογίες που ήθελε να δώσει ο Ισαάκ στους γιους του. Ο τυφλός Ισαάκ δεν ήξερε πως ο Ησαύ, ο μεγαλύτερος από τα δίδυμα παιδιά του, δεν είχε σωστή συμπεριφορά και γι΄ αυτό ήθελε να δώσει σε αυτόν τις ευλογίες.
Όμως η γυναίκα του Ισαάκ, η Ρεβέκκα, που έβλεπε και που ήξερε την αλήθεια, επενέβη. Έστειλε στον Ισαάκ για να ευλογήσει, τον καλό και δίκαιο Ιακώβ, μεταμφιεσμένο σαν Ησαύ. Έτσι, ο Ισαάκ αναφώνησε με απορία «Η φωνή είναι η φωνή του Ιακώβ, ενώ τα χέρια είναι χέρια του Ησαύ!»
Αυτή η φράση σχετίζεται με τα χαρακτηριστικά του λαού μας.
Η φωνή του Ιακώβ είναι η φωνή της μελέτης της Τορά, η φωνή της προσευχής και γενικά, συμβολίζει τον λαό της Βίβλου. Δηλαδή εμείς. Από την άλλη, τα χέρια του Ησαύ συμβολίζουν τη γροθιά, το χέρι με το σπαθί και γενικά την βία, τον πόλεμο και την σωματική δύναμη.
Το ερώτημα είναι που ανήκουμε και που θέλουμε να ανήκουμε. Σε ποιον κόσμο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας; Μήπως έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε και ποιος είναι αληθινά ο πολιτισμός του λαού μας;
Ο σύγχρονος κόσμος είναι ο κόσμος του Ησαύ. Στην τηλεόραση, στις ταινίες, στα διάφορα βιντεοπαιχνίδια υπάρχει ατέλειωτη βία. Πόσους εκατοντάδες φόνους θα έχει δει ένα μέσο παιδί πριν ακόμα κάνει Μπαρ Μίτσβα; Εφτάχρονα παιδιά σκοτώνουν ολόκληρους στρατούς μπροστά στην οθόνη τους.
Αλλά η βία δεν αφορά μόνο τα παιδιά. Τι λέτε για την πυγμαχία ή το μποξ; Όποιος βαράει τον άλλο παίρνει το μεγάλο βραβείο. Αλλά επίσης υπάρχει το παράδοξο. Αν κάποιος σου πιάσει την θέση στο πάρκινγκ και τον βαρέσεις, θα πας φυλακή. Αλλά αν τον βαρέσεις μπροστά σε 25.000 θεατές, θα γίνεις πλούσιος και διάσημος.
Φυσικά εξαιρούνται οι περιπτώσεις χρήσης της βίας ως άμυνα. Δηλαδή είτε προσωπικής αυτοάμυνας ή της στρατιωτικής υπεράσπισης του κράτους.
Αλλά το θέμα είναι, τι θαυμάζουμε; Ποιοι είναι οι ήρωες μας και τα ιδανικά μας;
Όλη αυτή η βία γύρω μας σκοτώνει την ευαισθησία μας και μας μεταμορφώνει σε γενιά του Ησαύ.
Το Ταλμούδ λέει πως όταν υπάρχει βιβλίο, δεν υπάρχει σπαθί και όταν υπάρχει σπαθί, δεν υπάρχει βιβλίο. Δεν μπορούμε ταυτόχρονα να είμαστε ο λαός της Βίβλου και να παίζουμε με τα σπαθιά... Ο Εβραίος πρέπει να θέλει τα παιδιά του να κρατάνε το βιβλίο και όχι το σπαθί.
Και το καλύτερο; Οι Σοφοί μας λένε πως όταν η φωνή μας είναι η φωνή του Ιακώβ, τότε κανένα χέρι του Ησαύ δεν μπορεί να μας πληγώσει.
Σσαμπάτ Σσαλόμ!
Χάνα