Τορά για Τώρα!

To read it in English, click here

Στον εβραϊκό γάμο, στο τέλος της τελετής της χουπά, ο γαμπρός σπάει ένα ποτήρι, όλοι φωνάζουν “μαζάλ τοβ” και ξεκινά το γλέντι. Τηρούμε αυτό το έθιμο για να μας υπενθυμίζει την καταστροφή του Ναού ακόμα και σε αυτήν τη χαρούμενη στιγμή της ζωής μας.

Γιατί όμως με αυτόν τον τρόπο; Κρίμα είναι και το ποτήρι…

Στην περικοπή Κι Τισά αυτής της εβδομάδας, ο Μωυσής γυρνά από το Όρος Σινά με τις φτιαγμένες από τον Θ-ό πλάκες των Δέκα Εντολών. Κατεβαίνοντας βλέπει τον λαό του Ισραήλ να λατρεύει το Χρυσό Μόσχάρι. Παίρνει τις Πλάκες, τις ρίχνει στο έδαφος και σπάνε. Ένας λαός που αμαρτάνει με αυτόν τον τρόπο, μόλις 40 μέρες αφού είδε τον Θ-ό με τα μάτια του στο Όρος Σινά, δεν του αξίζει να παραλάβει τη σοφία του Θ-ού. Αλλά γιατί έπρεπε να τις σπάσει; Οι πλάκες αυτές ήταν έργο του Θ-ού και είχαν ανεκτίμητη αξία. Δεν μπορούσε να τις κρατήσει στην άκρη, μέχρι να μετανοήσει ο λαός; Οι Πλάκες που έσπασαν δεν ξαναγύριζαν ποτέ.

Μετά που ο Θ-ός συγχώρεσε τον λαό Του, τότε διέταξε τον Μωυσή να φτιάξει καινούριες πλάκες. Πρέπει να υπήρχε μια πολύ καλή αιτία για αυτό...

Συνήθως άνθρωποι προτιμούν να μιλάνε για τις επιτυχίες τους και να ξεχνούν τις αποτυχίες τους. Νομίζουν πως η αποτυχία και η επιτυχία είναι δυο αντίθετα. Η αλήθεια όμως είναι πως η αποτυχία παράγει την επιτυχία. Τα λάθη μας, γεννάνε μέσα μας, μια μεγάλη ανάγκη για αλήθεια. Προσπαθούμε να τα διορθώσουμε, με περισσότερη επιθυμία και θετική ενέργεια. Με άλλα λόγια: η αποτυχία μπορεί να μας οδηγήσει σε μια επιτυχία, περισσότερο από όσο μια επιτυχία μπορεί να μας οδηγήσει σε μια ακόμη επιτυχία.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο Μωυσής έσπασε τις πλάκες. Όταν είδε να λατρεύουν τον Χρυσό Μόσχάρι κατάλαβε πως, οι Εβραίοι χρειάζονταν μια πιο βαθιά σχέση με τον Θ-ό. Όχι μια αυτόματη σχέση, όπου ο Θ-ός κάνει τα πάντα και ο λαός πρέπει μονάχα να υπακούσει. Αντίθετα, χρειάζονταν μια σχέση που θα προέκυπτε μέσα από επιλογή. Μια σχέση που θα εμπλέκονταν οι ίδιοι, που θα συμμετείχαν. Μια σχέση που θα διαπερνούσε όλη τους την προσωπικότητα.

Ο Μωυσής έσπασε προκειμένου να χτισθεί κάτι καινούριο. Στην καινούρια σχέση, οι Εβραίοι έπρεπε να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια. Αλλά και ο Θ-ός την δεύτερη φορά έκανε επίσης παραπάνω. Ενώ οι πρώτες Πλάκες περιείχαν μόνο τη Βίβλο, οι καινούριες εμπεριείχαν επιπλέον σοφία, τις βάσεις για το Ταλμούδ και το Μιντράσς.

Για αυτό η Τορά λέει πως ο Μωυσής έσπασε τις Πλάκες μπροστά στα μάτια των Εβραίων. Ήταν για να τους σοκάρει, για να τους ταρακουνήσει και να τους οδηγήσει στην αυτό-βελτίωση τους πέρα από το λάθος τους.

Το ίδιο ισχύει στον εβραϊκό γάμο. Προς το τέλος της χουπά, ο γαμπρός σπάει ένα ποτήρι και όλοι φωνάζουν “μαζάλ τοβ!”. Έτσι υπενθυμίζουμε στους νεόνυμφους πως ακόμα και αν κάτι σπάσει ανάμεσα τους κατά την διάρκεια του έγγαμου βίου τους, κάτι το οποίο σίγουρα θα συμβεί, δεν σημαίνει ότι όλα τελείωσαν. Μετά το σπάσιμο μπορούν να χτίσουν κάτι καινούριο στην σχέση τους, καλύτερο από αυτό που έσπασε.

Μακάρι πάντα να ωριμάζουμε μέσα από τα λάθη μας και να έρθει σύντομα ο Μεσσίας, στον καιρό του οποίου δεν θα κάνουμε πια κανένα λάθος.

To read it in English, click here

Ένα από τα μεγαλύτερα διλλήματα μας, έχει να κάνει με την εβραϊκή μας ταυτότητα. Από τη μια θέλουμε να είμαστε μέρος του μεγάλου μοντέρνου κόσμου. Από την άλλη θέλουμε να κρατήσουμε την ιδιαίτερη εβραϊκή μας ταυτότητα. Πως μπορεί κάποιος να περπατήσει πάνω σε αυτό το λεπτό σχοινί; Η απάντηση βρίσκεται στη περικοπή Τετσαβέ αυτής εβδομάδας.

Η περικοπή αρχίζει μιλώντας για το αγνό ελαιόλαδο με το οποίο άναβαν την ιερή Μενορά στον Ναό. Το ελαιόλαδο έχει δυο ιδιαίτερες ιδιότητες. Από την μια, διαπερνά όλα υλικά. Είδατε ποτέ τι συμβαίνει όταν πέφτει μια σταγόνα ελαιόλαδο σε μεγάλη στοίβα χαρτιά; Φτάνει πολύ βαθιά. Από την άλλη, πάντα επιπλέει πάνω από τα υπόλοιπα υγρά και ποτέ δεν αναμιγνύεται μαζί τους, όσο και να προσπαθήσουμε να τα ανακατέψουμε. Δοκιμάστε το αυτό το πείραμα στο σπίτι :-).

Έτσι θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε κι εμείς στην καθημερινή μας ζωή. Να μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο και να τον επηρεάσουμε, αλλά χωρίς αυτό να μας αλλάξει.

Πολλές φόρες σκεπτόμαστε πως για να μας αποδεχτούν και να μας εκτιμήσουν οι άλλοι θα πρέπει να συμπεριφερθούμε το ίδιο με εκείνους, χάνοντας την ταυτότητα μας. Όμως ο κόσμος εκτιμά αυτούς που έχουν το δικό τους χαρακτήρα, αυτούς που διατηρούν τις αξίες τους ακόμη και όταν όλοι γύρω τους τα κάνουν διαφορετικά.

Ας συνδεθούμε λοιπόν, αυτή την εβδομάδα με την εβραϊκή μας ταυτότητα, χωρίς να νοιαζόμαστε τι σκέπτονται οι φίλοι μας από τη σχολή ή την δουλεία μας. Με κεριά του Σσαμπάτ (κορίτσια & γυναίκες), τα Τεφιλίν (αγόρια & άνδρες), με την μελέτη της Τορά και όλες τις άλλες μιτσβότ.

Εάν συμπεριφερόμαστε όπως το ελαιόλαδο, σίγουρα ο Θ-ός θα μας φέρει πια τον Μεσσία!

Σσαμπάτ Σσαλόμ!

Χάνα

To read it in English, click here

«Στην αρχή ο Θ-ός ήταν άστεγος, γι΄ αυτό ζήτησε από τον λαό Του να του χτίσει ένα σπίτι».

Πού είναι γραμμένο αυτό;

Δεν είναι γραμμένο πουθενά. Αλλά είναι γραμμένο πως ο Θ-ός μας έδωσε εντολή να Του φτιάξουμε τον Ναό «Να Μου φτιάξουν ένα Σκήνωμα και Εγώ θα κατοικήσω ανάμεσά τους» (Έξοδος 25:8), στην Παρασσά της εβδομάδας Τρουμά.

Γιατί όμως μας ζητά κάτι τέτοιο; Δεν είχε σπίτι; Μέχρι να χτιστεί το ιερό, δεν θα ήταν εδώ κάτω, μαζί μας;

Αφού κατέβηκε πριν λίγο καιρό ο Θ-ός στο Όρος Σινά και μας μίλησε. Γιατί ξαφνικά χρειάζεται τον Ναό για να το κάνει; Ποια είναι η διαφορά;

Υπάρχει μια μεγάλη και βασική διαφορά ανάμεσα στην επικοινωνία που έγινε στο Όρος Σινά και στην επικοινωνία στον Ναό. Στο όρος Σινά, ήταν ο Θ-ός Αυτός που την ξεκίνησε. Αυτός ήρθε, Αυτός μίλησε, Αυτός έφερε τις βροντές και τους κεραυνούς. Οι Εβραίοι απλά το δέχτηκαν, χωρίς να κάνουν οι ίδιοι κάτι το ιδιαίτερο.

Αντίθετα, η κατασκευή του Ναού ήταν το δικό μας έργο. Έπρεπε εμείς να δώσουμε τις δωρεές για την κατασκευή του και έπρεπε εμείς να τον χτίσουμε. Εμείς φέραμε τον Θ-ό εδώ.

Πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε αυτό το μήνυμα. Δηλαδή, το ποιος πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα στη σχέση μας με τον Θ-ό. Δεν πρέπει να καθόμαστε και να περιμένουμε να έρθει ουρανοκατέβατη η έμπνευση για να νιώσουμε συνδεδεμένοι μαζί Του. Ο Θ-ός μερικές φορές μας δίνει ως δώρο αυτές τις ουρανοκατέβατες εμπνεύσεις. Αλλά για τον υπόλοιπο χρόνο αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να σκεφτούμε, να μελετήσουμε και να πράξουμε από μόνοι μας, να έχουμε την πρωτοβουλία της επικοινωνίας εμείς. Και τότε ο Θ-ός μας απαντάει και επίσης μας βοηθάει.

Κάποτε ρώτησαν τον Ραβίνο του Κοτσκ  «Πού βρίσκεται ο Θ-ός;» και εκείνος απάντησε:  «ο Θ-ός βρίσκεται όπου εμείς Τον αφήσουμε να μπει».

Σσαμπάτ Σσαλόμ!

Χάνα

Based on Rabbi Goldman's weekly sermonette