Τορά για Τώρα!

To read it in English, click here

Στην περικοπή Μπεάρ αυτής της εβδομάδας διαβάζουμε για την Μιτσβά της Σσμιτά (αγρανάπαυσης). Οι αγρότες στο Ισραήλ καλλιεργούν τα χωράφια τους έξι χρόνια, ενώ ηέβδομη χρονιά είναι Σσμιτά, κάτι σαν Σσαμπάτ για τα χωράφια. Για έναν ολόκληρο χρόνο αφήνουν τα χωράφια τους χωρίς καλλιέργεια και αφιερώνουν χρόνο για την μελέτη της Τορά και γενικότερα στο να είναι λίγο πιο πνευματικοί. Τι τρώνε λοιπόν αφού αφήνουν τα χωράφια ακαλλιέργητα;

Ο Θ-ός υποσχέθηκε πως όσοι τηρούν την Σσμιτά θα έχουν ιδιαίτερη ευλογία στα χωράφια τους την έκτη χρονιά και θα φυτρώσει αρκετή σοδειά για 3 χρόνια (6^ο, 7^ο, 8^ο, αφού χρειάζεται χρόνος μέχρι να φυτρώσουν όσα σπέρνουν στην αρχή της όγδοης).

Ποια κατά τη γνώμη σας θα ήταν η σωστή σειρά να γραφτεί αυτή η εντολή στη Τορά; Εγώ θα έλεγα να πούμε: όταν έρθεις στη γη του Ισραήλ θα καλλιεργείς τη γη 6 χρόνια και στον 7^ο χρόνο θα κάνεις Σσμιτά. Δηλαδή να είναι γραμμένη χρονολογικά.

Η Τορά όμως το γράφει ανάποδα. Αρχίζει με τον 7^ο χρόνο, τη Σσμιτά και μόνο μετά αναφέρεται στα 6 χρόνια αγροτικής εργασίας. Γιατί; Για να μας υπενθυμίσει κάτι πολύ σημαντικό.

Ο στόχος του κάθε Εβραίου δεν είναι η αγροτική εργασία, ή γενικώς η οποιαδήποτε εργασία. Δεν ήρθαμε στον κόσμο για να κερδίσουμε όσα περισσότερα χρήματα μπορούμε... Έχουμε μια πιο πνευματική αποστολή, να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Ένα μέρος όπου μπορούμε να νιώσουμε τη παρουσία του Θ-ού, μέσω της μελέτης της Τορά και της τήρησης των Μιτσβότ.

Έτσι, για να είναι ξεκάθαρες οι προτεραιότητες, η Τορά διαλέγει αυτήν τη σειρά. Η εργασία είναι απαραίτητη, αλλά ο αληθινός στόχος της είναι να φτάσουμε στον έβδομο χρόνο, όπου θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τον Θ-ό και την πνευματικότητα. Όταν το έχουμε αυτό στο νου μας, και τα έξι χρόνια παίρνουν άλλη διάσταση, και ακόμα και η κοσμική εργασία γίνεται πνευματική.

Οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε αγρότες. Αλλά έχουμε μια δική μας μικρή Σσμιτά, το εβδομαδιαίο Σσαμπάτ. Την 7^η μέρα δεν εργαζόμαστε και αφιερώνουμε το χρόνο μας στην αποστολή μας. Ανάβουμε τα κεριά του Σσαμπάτ, κάνουμε Κιντούσς, τρώμε γιορτινό γεύμα, προσευχόμαστε, αναπαυόμαστε και το σημαντικότερο, θυμίζουμε στους εαυτούς μας πως δεν ήρθαμε στον κόσμο μόνο για να κερδίσουμε λεφτά. Έχουμε μια πιο σημαντική αποστολή και όταν τη κάνουμε, ο Θ-ός θα μας φέρει τον Μεσσία!

Σκεφτείτε τι μπορείτε να κάνετε αυτό το Σσαμπάτ ώστε να κάνετε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος.

Σσαμπάτ Σσαλόμ,

Χάνα 

To read it in English, click here

Όπως ίσως να γνωρίζετε, σπουδάζω Παιδαγωγικά, με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή. Όταν κάνουμε πρακτική άσκηση, συναντάμε μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς... Εμείς βάζουμε τα δυνατά μας και δόξα το Θ-ό καταφέρνουμε συνήθως να τους βοηθήσουμε να βελτιωθούν. Δεν είναι καθόλου εύκολο, είτε αφορά μαθησιακά θέματα, ή ακόμα δυσκολότερα θέματα, πίστης και συμπεριφοράς. Υπάρχουν όμως παιδιά για τα οποία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα;

Η περικοπή αυτής της εβδομάδας ονομάζεται Εμόρ, δηλαδή "πες". Συμφώνα με τους Σοφούς μας, γίνεται αναφορά σε τρία θέματα τα οποία οι μεγάλοι πρέπει να διδάξουν και να εκπαιδεύσουν τους μικρούς: 1) Η απαγόρευση κατανάλωσης εντόμων κτλ. 2) Η απαγόρευση κατανάλωσης αίματος 3) Οι νόμοι της ιερότητας των κοανίμ (π.χ. στους κοανίμ απαγορεύεται να έρθουν σε επαφή με νεκρούς, νεκροταφεία κτλ.).

Τι το ιδιαίτερο υπάρχει σε αυτές τις Μιτσβότ (εντολές) ώστε να χρειάζεται να τονιστεί πως οι μεγάλοι πρέπει να τις διδάξουν στους μικρούς; Οι τρεις αυτές εντολές έχουν χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να απελπίσουν τον δάσκαλο που προσπαθεί να τα διδάξει. Όμως η Τορά μας δίνει κουράγιο και δύναμη πως είναι εφικτή αυτού του είδους η εκπαίδευση.

Η απαγόρευση της κατανάλωσης εντόμων δεν μοιάζει να είναι και πολύ δύσκολη, ειδικά στον δυτικό πολιτισμό. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καν πρόθεση να φάνε έντομα. Για κάποιους είναι αηδιαστικό. Αηδιάζουν ακόμα και με την ύπαρξη κάποιου εντόμου στον χώρο τους... πόσο μάλλον να θέλουν να το φάνε.

Αν όμως έχουμε έναν μαθητή, που βρίσκεται στο επίπεδο του να τρώει έντομα, δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Μπορούμε και οφείλουμε να τον εκπαιδεύσουμε να πράξει το σωστό.

Η δεύτερη απαγόρευση, η κατανάλωση αίματος, ήταν πολύ δύσκολο να διδαχτεί και να εφαρμοστεί όταν δόθηκε, επειδή εκείνη την εποχή συνηθιζόταν η κατανάλωση του.

Πολλοί πιστεύουν πως όταν ο άνθρωπος έχει ήδη αποκτήσει μια κακιά συνήθεια και την έχει για πολύ καιρό, δεν γίνεται να την σταματήσει. Είναι όντως έτσι; Η Τορά μας μας εξηγεί πως με σωστή εκπαίδευση και καθοδήγηση ακόμα και μια χρόνια κακιά συνήθεια μπορεί να αλλάξει.

Το τρίτο που πρέπει να διδάξουν οι μεγάλοι στους μικρότερους είναι οι νόμοι της ιερότητας. Αυτοί οι νόμοι δεν είναι ούτε λογικοί, ούτε κατανοητοί. Γιατί απαγορεύονται αυτά τα πράγματα; Δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Αυτούς τους νόμους τους τηρούμε μόνο από την πίστη μας προς το Θ-ό.

Μπορούμε, όμως να μεταδώσουμε τέτοιες αφηρημένες, άπιαστες; υπερφυσικές έννοιες στους μαθητές μας; Πολλοί θεωρούν πως μπορούμε να διδάξουμε μόνο όσα μπορούμε να καταλάβουμε με το μυαλό. Η Τορά μας διδάσκει αλλιώς. Ακόμα και αυτές οι έννοιες μπορούν να διδαχτούν.

Με άλλα λόγια, ποτέ δεν υπάρχει λόγος για να απελπιστούμε στα θέματα εκπαίδευσης, είτε αφορούν τους μαθητές μας, τα παιδιά μας ή ακόμα και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Ακόμα κι αν η συμπεριφορά είναι άσχημη, η παιδεία λιγοστή, ακόμα και αν έχει γίνει συνήθεια, ακόμα και αν είναι θέμα πίστης που δεν εξηγείται με λογική.

Ας μην απελπιζόμαστε. Πάντα υπάρχει χώρος για μάθηση, για εκμάθηση και για βελτίωση. Μπορούμε εμείς να κάνουμε τη διαφορά.

Σσαμπάτ Σσαλόμ!

Χάνα

To read it in English, click here 

Όταν ο λαός μας περνά δύσκολες στιγμές, πολύ εύκολα καταφέρνουμε να νιώσουμε την αγάπη και την έγνοια του ενός για το άλλον, ακόμα και αν δεν πρόκειται για κάποιον φίλο μας.

Στην αρχή αυτής της εβδομάδας, με τον βίαιο βομβαρδισμό στο νότο του Ισραήλ, οι καρδιές όλων μας ήταν μαζί με τους κατοίκους της εκεί περιοχής. Φέτος, το νιώθω πιο έντονα. Μαζί μου σπουδάζουν και κορίτσια από το νότο, που αυτές και οι οικογένειες τους έπρεπε να τρέξουν στα καταφύγια δεκάδες φορές στη μέση της νύχτας αντί να κοιμηθούν στα κρεβάτια τους και να συνεχίσουν κανονικά τις καθημερινές τους ζωές την επόμενη μέρα. Τώρα πια, εκείνες δεν είναι απλώς «οι κάτοικοι του νότου» για εμένα, αλλά είναι οι φίλες μου.

Σύμφωνα με την περικοπή Κεντοσσίμ αυτής της εβδομάδας, πρέπει πάντα να αγαπάμε κάθε εβραίο σαν τον εαυτό μας (‘…θα αγαπάς τον πλησίον σου, όπως τον εαυτό σου…’, Λευιτικό 19:18). Ακόμα και αν δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά. Ακόμα και αν τον γνωρίζουμε πολύ καλά και νομίζουμε πως δεν του αξίζει να τον αγαπάμε. Πώς μπορούμε να τηρήσουμε αυτήν την εντολή; Ακούγεται εξωπραγματική…

Όλοι μας, ξέρουμε τον εαυτό μας και γνωρίζουμε πως δεν είμαστε τέλειοι. Δεν κάνουμε πάντα μόνο το σωστό. Παρόλ’ αυτά μπορούμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Με κάποιον τρόπο καταφέρνουμε να επικεντρωθούμε περισσότερο στα πλεονεκτήματα μας παρά στα μειονεκτήματα. Κάναμε κάτι άσχημο; Λέμε: «συμβαίνει, δεν πειράζει. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσω καλύτερα».

Αυτό είναι το μυστικό για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον κάθε συνάνθρωπο μας. Έκανε κάτι άσχημο, κάτι εκνευριστικό; Θα πούμε και για εκείνον «συμβαίνει, δεν πειράζει». Ας σκεφτούμε και ας θυμηθούμε όλα τα καλά πράγματα που έχει μέσα του. Σίγουρα θα βρούμε κάποια.

Αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και για τους άλλους, όπως σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας, θα καταφέρουμε να τους αγαπήσουμε πραγματικά, όχι μόνο σε δύσκολες στιγμές.

Η αγάπη και η αδελφοσύνη μας θα μας φέρουν πολύ σύντομα τον Μεσσία!

Σσαμπάτ Σσαλόμ!

Χάνα