To read it in English, click here
Μια φορά ένας Εβραίος έκανε παράπονο στον Ρέμπε, Ραβίνο Μενάχεμ Μέντελ Σσνέερσον, για κάποιον ραβίνο που σκεφτόταν μόνο τον εαυτό του και δεν τον ενδιέφερε το σύνολο του εβραϊκού λαού. Ο Ρέμπε χαμογέλασε και του είπε πως θέλει να του μιλήσει για έναν ενδιαφέροντα εβραϊκό νόμο.
Όταν υπήρχε ο Ναός, μια φορά το χρόνο γινόταν μια μεγάλη συνέλευση με όλους τους μεγάλους ραβίνους για να αποφασίσουν αν θα διακήρυτταν αυτόν το χρόνο ως δίσεκτο[i], προσθέτοντας έναν επιπλέον μήνα Αντάρ (όπως ήταν φέτος) ή όχι. Παρόλο που όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι προσκαλούνταν σ’ αυτή τη συνέλευση, οι δυο σημαντικότεροι δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν, ο βασιλιάς και ο αρχιερέας. Γιατί;
Ο βασιλιάς δεν καλούνταν επειδή είχε συμφέρον να προσθέσει έναν ακόμα μήνα. Πλήρωνε τους στρατιώτες του μισθό για ολόκληρο το χρόνο, άρα αν ο χρόνος μάκραινε θα είχε μεγάλο κέρδος. Τον αρχιερέα δεν τον καλούσαν για τον αντίθετο λόγο. Το δικό του συμφέρον ήταν να μην μακρύνει ο χρόνος. Αν θα προστεθεί ένας ακόμα μήνας, το Γιόμ Κιπούρ θα έπεφτε αργότερα, πιο κοντά στο χειμώνα. Ο αρχιερέας έπρεπε να πάει 5 φορές στο Μίκβε αυτήν την ιερή ημέρα και όσο αργότερα έπεφτε το Γιόμ Κιπούρ, τόσο πιο κρύο θα ήταν το νερό του Μίκβε...
Ο Ρέμπε εξήγησε στον άνθρωπο, ότι κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως ο ίδιος δεν θα σκεφτεί και το προσωπικό του συμφέρον. Ακόμα και κάποιος σε υψηλό πνευματικό επίπεδο όπως ο αρχιερέας, παρόλο που επρόκειτο για ένα πολύ μικρό όφελος (ελάχιστους βαθμούς θερμοκρασίας στο Μίκβε), δεν μπορούσε να εμπιστευθεί τον εαυτό του.
Αυτό το σκεπτικό είχε και ο Μωυσής στην περικοπή Πινχάς αυτής της εβδομάδας. Πέντε γυναίκες,ο πατέρας των οποίων είχε πεθάνει στην έρημο και δεν είχαν αρσενικά αδέρφια, ήρθαν στον Μωυσή να ζητήσουν να κληρονομήσουν το μερίδιο του πατέρα τους στη γη του Ισραήλ. Εξήγησαν στον Μωυσή πως ο πατέρας τους δεν πέθανε σε ένα από τα μεγάλα αμαρτήματα του λαού στην έρημο, όπως η επανάσταση του Κόραχ εναντίον του Μωυσή.
Ο Μωυσής δεν τους απάντησε, και ρώτησε τον Θ-ό. Ενώ ο Μωυσής ήξερε τον νόμο, δεν ήθελε να κρίνει ο ίδιος, γιατί είχε κατά κάποιον τρόπο δωροδοκηθεί. Οι γυναίκες, λέγοντας του πως ο πατέρας τους δεν είχε πάρει μέρος στην επανάσταση του Κόραχ εναντίον του, τον είχαν λίγο καλοπιάσει. Ο Μωυσής το συνειδητοποίησε αυτό και ζήτησε από τον Θ-ό να αποφασίσει στη θέση του.
Ο καθένας μας, αγαπά τον εαυτό του και όπως ξέρουμε, η αγάπη καλύπτει όλα τα λάθη. Είναι πολύ σημαντικό να μην κρίνουμε και να μην παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις μόνοι μας, γιατί ίσως να μην βλέπουμε σωστά ολόκληρη την εικόνα. Είμαστε σαν δωροδοκημένοι...
Η Μισσνά μας λέει να επιλέξουμε έναν ραβίνο, κάποιον που εκτιμάμε και μπορούμε να συμβουλευτούμε για τις σημαντικές μας αποφάσεις. Κάποιον ουδέτερο που θα μπορέσει να μας βοηθήσει να αποφασίσουμε σωστά.
Αν ακόμα και ο Μωυσής αρνήθηκε να αποφασίσει μόνος του όταν επρόκειτο για θέμα που τον αφορούσε προσωπικά, τότε πως μπορούμε εμείς; Οπωσδήποτε πρέπει να συμβουλευόμαστε κάποιον ουδέτερο.
Σσαμπάτ Σσαλόμ!
Χάνα
[i](Κάθε 2-3 χρόνια πρέπει να υπάρχει ένας δίσεκτος χρόνος ώστε να εναρμονίζεται το σεληνιακό έτος, (που έχει 11,5 μέρες λιγότερες), με το ηλιακό. Αυτό είναι σημαντικό ώστε το Πέσαχ να πέφτει πάντοτε την άνοιξη, όπως γράφει η Τορά.)
