Τορά για Τώρα!

To read it in English, click here 

 
Αφιερωμένο για στην ταχεία ανάρρωση του Ραβίνου Γιοσέφ Γιτσχάκ μπεν Ρίβκα 

Έτσι ήταν και με τους προγόνους μας στην Αίγυπτο. Έπειτα από πολλά χρόνια σκληρής σκλαβιάς, ξαφνικά ο Μωυσής φέρνει μια καινούρια ελπίδα. Μια υπόσχεση για την απελευθέρωση τους και για την Γη της Επαγγελίας.

Αλλά πώς αντέδρασαν οι Εβραίοι; Η Τορά μας διηγείται πως «Δεν άκουσαν τα λόγια του Μωυσή, από την δύσπνοια και την σκληρή εργασία» (Έξοδος 6:9).

Οι Σοφοί μας εξηγούν πως δεν πρόκειται μόνο για κυριολεκτική δύσπνοια. Στα Εβραϊκά η λέξη ρούαχ (αναπνοή) σημαίνει και πνεύμα. Με άλλα λόγια, οι Εβραίοι δεν άκουσαν τον Μωυσή γιατί είχαν χάσει το πνεύμα τους, την ελπίδα τους.

Το ίδιο συμβαίνει και σε μας πολλές φορές. Συνηθίζουμε τόσο πολύ μια κατάσταση, που χάνουμε την ελπίδα μας ότι κάποτε θα την αλλάξουμε και  θα προχωρήσουμε σε μια καλύτερη.

Συμβαίνει επίσης στα παιδιά εκείνα που δεν πιστεύουν πως μπορεί κάποτε να καταφέρουν να είναι καλοί μαθητές και να έχουν βαθμολογία πάνω από 70% στα διαγωνίσματά τους. Έτσι δεν έχουν την ενέργεια και το κίνητρο να προσπαθήσουν για παραπάνω.

Συμβαίνει ακόμα, όταν κάποιος θέλει να κάνει δίαιτα αλλά νομίζει πως πρόκειται για μια μάχη χαμένη εκ των προτέρων.

Μας συμβαίνει και όταν ξαφνικά έχουμε την θέληση να γίνουμε καλύτεροι και πιο υπομονετικοί άνθρωποι ή να αρχίσουμε να κάνουμε κάτι καλό για μας ή τους συνανθρώπους μας. Αλλά φρενάρουμε τον εαυτό μας σκεπτόμενοι πως είναι  κάτι το ακατόρθωτο.

Ο Ραβίνος Μέντελ Φούτερφας είπε: «Αν χάσεις χρήματα, δεν έχασες κάτι από τον εαυτό σου γιατί τα χρήματα πάνε και έρχονται. Αν χάσεις την υγεία σου έχασες τα μισά, γιατί δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν. Αλλά αν χάσεις την ελπίδα, έχεις χάσει τα πάντα.»

Ας ακούσουμε τον Μωυσή που έρχεται να μας βγάλει από την Αίγυπτο της ζωής μας. Ας έχουμε την ελπίδα πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και ας κάνουμε πρακτικά βήματα ώστε η κατάσταση να βελτιωθεί. Όποιος προσπαθεί έστω και λίγο να κάνει κάτι καλό, ο Θ-ός τον βοηθάει πολύ.

Σσαμπάτ Σσαλόμ!

Χάνα

 מוקדש לרפואה שלימה לרב יוסף יצחק בן רבקה ולחיה צביה בת שאשא רייזל יוכבד  

Αφιερωμένο για την ταχεία ανάρρωση του Ραβίνου Γιοσέφ Γιτσχάκ μπεν Ρίβκα και της Χάγια Τσίβγια μπατ Σσάσσα Ραίζελ Γιοχέβεντ

To read it in English, click here

Η δασκάλα ζήτησε από τα παιδιά να πουν κάτι που έμαθαν από τους γονείς τους. Ένα παιδί είπε πως ο μπαμπάς του πάντα τους λέει πως «Είναι καλύτερα να είμαστε από αυτούς που δίνουν και προσφέρουν παρά από αυτούς που δέχονται». Η δασκάλα συμφώνησε πως είναι πολύ σημαντικό και ρώτησε: «Τι εργασία κάνει ο μπαμπάς σου;» και το παιδί απάντησε: «Μποξέρ».

Στην περικοπή Σσεμότ αυτής της εβδομάδας, οι Εβραίοι είναι στην Αίγυπτο και δουλεύουν σκληρά. Ο Μωυσής, που μεγάλωσε στο σπίτι της κόρης του Φαραώ, ανακάλυψε πως είναι Εβραίος. Πηγαίνει να δει τι συμβαίνει με τα αδέρφια του, τους σκλάβους και βλέπει δυο Εβραίους να τσακώνονται. Ο ένας σηκώνει το χέρι του για να χτυπήσει τον άλλον αλλά ο Μωυσής τον σταματάει: «Ρασσά [κακέ], γιατί θα χτυπήσεις τον φίλο σου;»

Σημειώστε πως ο Εβραίος δεν είχε ακόμα χτυπήσει τον φίλο του. Μονάχα σήκωσε το χέρι του. Αλλά αυτό αρκούσε για να τον αποκαλέσει ο Μωυσής «Ρασσά». Γιατί;

Το κάθε όργανο του σώματός μας δημιουργήθηκε για κάποιον λόγο. Για να εκπληρώσει την θέληση του Θ-ού σε αυτόν τον κόσμο, μέσω της Τορά και των Μιτσβότ (Εντολών). Ο ιδιαίτερος ρόλος του χεριού είναι να δώσει, να βοηθήσει, να προσφέρει.

Όταν ο Εβραίος σήκωσε το χέρι του για να χτυπήσει τον φίλο του, παρόλο που δεν τον είχε χτυπήσει ακόμα, έκανε ήδη κάτι πολύ σοβαρό. Χρησιμοποίησε το χέρι του για αντίθετο σκοπό από αυτόν για τον οποίο ο Θ-ός το προόριζε. Ήδη μετρούσε ως Ρασσά.

Την προηγούμενη εβδομάδα ήμασταν με τη σχολή μου στη Χεβρώνα, όπου είναι θαμμένοι οι περισσότεροι από τους πατριάρχες  και τις μητριάρχισσες μας. Ήταν πάρα πολύ ωραία και προσευχήθηκα για όλη την κοινότητά μας.

Οι πατριάρχες και οι μητριάρχισσες μας, έκαναν τα πάντα σύμφωνα μόνο με τη Θ-ϊκή θέληση. Για εμάς, το να κάνουμε πάντα το σωστό είναι δύσκολο, αλλά μπορούμε να υιοθετήσουμε αυτήν την σκέψη και να αναλογιζόμαστε πριν πράξουμε: «Αυτή η πράξη ταιριάζει με τη θέληση του Θ-ού ή όχι; Είναι αυτός ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκε αυτό το μέλος του σώματός μου;»

Ας χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέλη του σώματός μας μόνο για καλό σκοπό. Έτσι θα φέρουμε τον Μεσσία πολύ σύντομα!

Σσαμπάτ Σσαλόμ!

Χάνα

To read it in English, click here

Πριν μερικές εβδομάδες ήρθε στην σχολή μας να μας μιλήσει ένας ραβίνος που κάνει επίβλεψη κασσέρ σε εργοστάσια και εστιατόρια. Μίλησε πολύ ωραία και μας διηγήθηκε μια ανατριχιαστική ιστορία:

Σε μια πόλη στην Αμερική όπου μένουν πολλοί θρήσκοι Εβραίοι, υπήρχε ένα κρεοπωλείο με θρήσκο ιδιοκτήτη. Φυσικά, εκτός από τον ιδιοκτήτη υπήρχε και ένας ραβίνος που επέβλεπε τα πάντα να είναι όντως κασσέρ. Το κασσέρ κρέας είναι πιο ακριβό, γι' αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην εξαπάτηση. Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Μια από τις υπευθυνότητες του επιβλέπων ήταν να ελέγχει τις παραγγελίες του μαγαζιού στους προμηθευτές για να δει πως αντιστοιχούν στο εμπόρευμα που φτάνει στο μαγαζί. Μια μέρα ο επιβλέπων παρατήρησε πως υπήρχε περισσότερο κρέας στο μαγαζί από ότι θυμόταν πως είχε παραγγελθεί... Με μια μικρή έρευνα που έκανε ανακάλυψε πως αργά το βράδυ ερχόταν ένας ακόμα προμηθευτής που έφερνε κρέας που δεν ήταν κασσέρ, το οποίο πουλιόταν ως κασσέρ. Το κρεοπωλείο έκλεισε, ο ιδιοκτήτης διέφυγε στο εξωτερικό και όλοι ήταν σοκαρισμένοι. Στο εξωτερικό, κάποιος αναγνώρισε τον πρώην ιδιοκτήτη του κρεοπωλείου και τον ρώτησε πώς ήταν δυνατόν να κάνει μια τέτοια πράξη; Αφού και ο ίδιος είναι θρήσκος και ξέρει πόσο σημαντικό είναι το κρέας κασσέρ. Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε: «Την πρώτη φορά ήταν τρομακτικό.»

Η πρώτη φορά που κάνουμε κάτι είναι κρίσιμη.

Την Τρίτη που μας πέρασε νηστέψαμε για τη Νηστεία 10 Τεβέτ. Αυτή τη μέρα πριν 2444 χρόνια (το έτος 3336 από τη Δημιουργία, δηλαδή το 425 Π.Κ.Ε) οι Βαβυλώνιοι άρχισαν να πολιορκούν την Ιερουσαλήμ. Μετά από πολιορκία 2,5 ετών, κατάφεραν να μπουν στη πόλη, να κάψουν τον Ιερό Ναό, να σκοτώσουν πολλούς Εβραίους και να πάρουν τους υπόλοιπους ως αιχμάλωτους στη Βαβυλωνία.

Αλλά γιατί νηστεύουμε στις 10 Τεβέτ; Αφού κανένας δεν πέθανε αυτή τη μέρα;

Στις 10 Τεβέτ η πολιορκία ξεκίνησε και όπως αναφέραμε πριν, η αρχή είναι πολύ κρίσιμη. Είναι σαν όλη η συνέχεια να εξαρτάται ή να εμπεριέχεται στην πρώτη κρίσιμη φορά.

Το ίδιο ισχύει με τη καθημερινή μας ζωή.

Οι καπνιστές θα σας πουν πως τα πάντα ξεκίνησαν με το πρώτο τσιγάρο. Όσοι κάνουν δίαιτα και την σταματάνε, θα σας πουν πως φταίει εκείνο το πρώτο μπισκότο. Πόσες φορές ανοίξατε το τηλέφωνο σας για να δείτε κάτι πολύ σύντομα και ξαφνικά συνειδητοποιήσατε πως σερφάρετε μισή ώρα (ή και παραπάνω);

Πρέπει να προσέχουμε και να προφυλαγόμαστε από την πρώτη φορά που κάνουμε κάτι αρνητικό. Επειδή συνήθως ακολουθούν και οι επόμενες φορές.

Το ίδιο ισχύει και για το θετικό. Μην φοβάστε να κάνετε μια μικρή καλή πράξη. Μπορεί να φαίνεται μικρή, αλλά συνήθως  την ακολουθούν και άλλες.

Σσαμπάτ Σσαλόμ!

Χάνα