To read it in English, click here
Φανταστείτε πως θέλετε να πάτε κάπου που δεν έχετε πάει ποτέ οδηγώντας. Πληκτρολογείτε τη διεύθυνση στο GPS και περιμένετε να ακούσετε τις οδηγίες. Αλλά, αντί να σας πει οδηγίες για την διαδρομή, σας εξηγεί από πού να φύγετε: «βγες από την οδό Ηρακλείτου αριθμό 43». Αν αυτό συμβεί με το GPS, μάλλον το μηχάνημα έχει τρελαθεί. Αλλά θα εκπλαγείτε να μάθετε πως έτσι ακριβώς ο Θ-ός δίνει κατευθύνσεις στον Αβραάμ, στην Παρασσά Λεχ Λεχά αυτής της εβδομάδας.
Ο Θ-ός απευθύνεται στον Αβραάμ και με μεγάλη λεπτομέρεια του λέει από πού να φύγει «… από την γη σου, από την γενέτειρά σου και από το πατρικό σου σπίτι» αλλά δεν του λέει πού να πάει. Αναφέρει μόνο: «… προς τη γη που θα σου δείξω». Αλλά, γιατί ο Θ-ός πρέπει να περιγράψει στον Αβραάμ από πού να φύγει. Αφού το ξέρει. Δεν θα ήταν καλύτερο να του πει πού να πάει;
Η εντολή του Θ-ού στον Αβραάμ, να βγει και να φύγει από όπου βρίσκεται, δεν αφορά μόνο το κυριολεκτικό περπάτημα, αλλά έχει και μεταφορική έννοια. Ο Θ-ός εξηγεί στον Αβραάμ πως για να προχωρήσει πρέπει να «βγει» από τον εαυτό του, από την ζώνη ασφαλείας του. Αυτό εκφράζεται στις τρεις λεπτομέρειες που αναφέραμε πριν, σχετικά με το από πού ο Αβραάμ πρέπει να φύγει. Από πού πρέπει όλοι μας να «φύγουμε» για να προχωρήσουμε.
Πρώτον, πρέπει να αφήσουμε πίσω τον χαρακτήρα μας που τον συμβολίζει η γη. Άλλοι είναι πιο αυστηροί, άλλοι πιο χαλαροί. Άλλοι είναι ευσυγκίνητοι, άλλοι πολύ σοβαροί. Για να προχωρήσουμε όμως πρέπει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να κάνουμε το σωστό, ακόμη και αν δεν ταιριάζει με τον χαρακτήρα μας. Ακόμα και αν δεν ταιριάζει με αυτό που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε. Να διαλέγουμε το πιο σωστό και όχι το πιο εύκολο.
Δεύτερον, πρέπει να αφήσουμε την γενέτειρά μας, δηλαδή τις επιρροές του πολιτισμού που μεγαλώσαμε. Ο καθένας επηρεάζεται από την κοινωνία του και τις συνήθειες του τόπου του. Όμως το τι είναι διαδεδομένο ή συνηθίζεται δεν θα πρέπει να είναι μέρος των αποφάσεών μας. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους, όσο ξέρουμε πως αυτό που κάνουμε είναι το σωστό.
Τέλος, πρέπει να αφήσουμε το πατρικό μας σπίτι. Το σπίτι που μεγαλώσαμε μας επηρεάζει πολύ, αλλά δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως δικαιολογία. Αν αποκτήσαμε μια κακιά συνήθεια στο σπίτι, πρέπει να την ξεφορτωθούμε. Αν δεν τηρούσαν οι γονείς μας κάποια Μιτσβά, αυτό δεν σημαίνει πως και εμείς δεν έχουμε υποχρέωση να την τηρούμε. Επιπλέον, όσες καλές συνήθειες μάθαμε στο σπίτι μας, θα πρέπει να τις υιοθετήσουμε σαν δικές μας. Να μην τις κάνουμε μόνο και μόνο επειδή έτσι έκαναν οι γονείς μας, αλλά επειδή εμείς νιώθουμε πως είναι κάτι σημαντικό.
Ας ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, ας βγούμε από την ζώνη ασφαλείας μας, ας μην αφήσουμε τις συνήθειες μας και το περιβάλλον μας, οικογενειακό ή κοινωνικό, να μας σταματήσει! Ας σκεφτούμε κάτι στην ζωή μας που έχουμε μπλοκάρει λόγο του χαρακτήρα μας, των συνήθειών μας ή του φόβου του «τι θα πουν όλοι οι άλλοι».
Ας αποφασίσουμε ένα μικρό βήμα που θα κάνουμε για να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο. Δεν θα είναι εύκολο. Αλλά ακόμα και ένα μικρό βήμα μπορεί να μας πάει πολύ μακριά.
Σσαμπάτ Σσαλόμ!
Χάνα