Η οδήγηση στους πολύβουους και γεμάτους καυσαέριο δρόμους της Αθήνας, είναι μια περιπέτεια. Γρήγορα λοιπόν, δέστε τη ζώνη σας και ακολουθήστε με.
Το νούμερο ένα πρόβλημα είναι φυσικά η …κίνηση. Όταν βγαίνω έξω για να πάω σε κάποιο ραντεβού, πρέπει να το κανονίσω ανάλογα…..Για μια διαδρομή που τα μεσάνυχτα δεν είναι ούτε 20 λεπτά, τις ώρες αιχμής θέλω 45 λεπτά…. Έτσι όμως έχω άφθονο χρόνο να ακούσω μουσική (και να εξασκηθώ στα Ελληνικά) ή να ακούσω καμιά μαγνητοφωνημένη διάλεξη (σκέφτομαι μάλιστα να το κάνω πιο συχνά γιατί είναι ένας πολύ καλός τρόπος να αξιοποιεί κανείς το χρόνο).
Στη συνέχεια κοιτάω την ημερομηνία για να τσεκάρω αν κυκλοφορώ στο κέντρο. Εδώ ανακάλυψα το γνωστό σε όλους, «δακτύλιο» όπου μπορεί κανείς να μπαίνει μέρα παρά μέρα. Ακόμα όμως και μόνο με τα μισά αυτοκίνητα να φλομώνουν το κέντρο, η πόλη είναι ΠΛΗΡΗΣ…(μερικοί Αθηναίοι πάντως, έχουν δύο αυτοκίνητα, ένα με μονό και ένα με ζυγό αριθμό…)
Το επόμενο που πρέπει να προσέξω είναι τα αμέτρητα μηχανάκια.
Εξαιτίας της φοβερής κίνησης, πολλοί προτιμούν να παίρνουν τις μηχανές, τα παπάκια, τις βέσπες τους και να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Φυσικά και είναι επικίνδυνο άθλημα που πολλοί δυστυχώς το κάνουν χωρίς κράνος. (Άκουσα πρόσφατα ένα σχόλιο για έναν τέτοιον τύπο: Να ένας δωρητής οργάνων). Γι’ αυτό πρέπει να είναι κανείς συνεχώς σε επαγρύπνηση για το επόμενο άγριο δίτροχο που θα εμφανιστεί από το πουθενά και θα τον προσπεράσει την ώρα που ετοιμάζεται να αλλάξει λωρίδα.
Το ίδιο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε και με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα….ο πιο σημαντικός κανόνας είναι: δεν υπάρχει κανόνας! Καθένας κάνει αυτό που τον βολεύει…ετοιμαστείτε λοιπόν για άλλον έναν οδηγό που θα σας κόψει, θα στρίψει χωρίς φλας, θα κορνάρει για να πάτε πιο γρήγορα ή θα βρίζει που σταματήσατε στο πορτοκαλί (αφού και με το κόκκινο περνάνε ακόμα τρία-τέσσερα αυτοκίνητα).
Δεν πρέπει επίσης να εκπλήσσεστε αν δείτε κανένα μηχανάκι ή ακόμα και αυτοκίνητο να έρχεται καταπάνω σας από τη λάθος κατεύθυνση, σε μονόδρομο. Να είστε επίσης σε ετοιμότητα μην σας πεταχτεί κανένας πεζός στη μέση της λεωφόρου και προσέξτε μην κόψετε κανένα δάχτυλο από αυτούς που επιμένουν να περιμένουν το πράσινο κάτω από το πεζοδρόμιο…. :-)
Το πιο ενοχλητικό πάντως (τουλάχιστον για μένα) είναι όταν γίνεται ξαφνικά πορεία, χωρίς να έχει ανακοινωθεί κάτι τέτοιο από πριν (50 δυσαρεστημένοι υπάλληλοι αποφασίζουν να κάνουν απεργία και να κλείσουν τους δρόμους) και οι ήδη μποτιλιαρισμένοι δρόμοι μετατρέπονται σε ένα απέραντο παρκινγκ. Δεν είμαι κατά του δικαιώματος της απεργίας (καθόλου!), αλλά οι Έλληνες το έχουν παρακάνει πια…
Κλείνοντας, θέλω να πω πως αυτό το άρθρο με ενέπνευσε πολύ: στο ταξίδι της ζωής πρέπει όλοι να ξέρουμε και να σεβόμαστε κάποιους «κανόνες οδήγησης» αν θέλουμε να φτάσουμε σώοι στον προορισμό μας…
(Photo by Chris Hondros/Getty Images)
Ακόμα στο πνεύμα του Σσαβουότ… (Η Γιορτή ήταν όμορφη. Πέρασε γρήγορα και έμεινα γεμάτη έμπνευση αλλά και περιττές θερμίδες από τα νόστιμα τσιζκέικ J )
Το Σσαβουότ είναι μία από τις αγαπημένες μου γιορτές γιατί το μενού της περιλαμβάνει πολλά γαλακτοκομικά (
Η Γιορτή του Σσαβουότ
