Περάσαμε το προηγούμενο Σσαμπάτ παρέα με ένα γκρουπ από 38 καθηγητές από το Ισραήλ που πραγματοποιούσαν ακαδημαϊκό ταξίδι στην Ελλάδα για να μελετήσουν τον Ελληνικό Εβραϊσμό: επισκέφθηκαν τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, τη Λάρισα, την Αθήνα (και όχι μόνο), συναντήθηκαν με ντόπιους καθηγητές και συνδύασαν τον τουρισμό με τη μελέτη.
Ήταν πολύ ωραίο που γνωριστήκαμε με όλους, ακούσαμε εμπνευστικά λόγια της Τορά, απολαύσαμε Ζμιρότ (παραδοσιακά τραγούδια του Σσαμπάτ), τραγουδισμένα με ελληνικό ρυθμό J.
Ο γιος μου Αριέ, 7 ετών, που δεν θα τον έλεγε κανείς ντροπαλό, έβγαλε ένα μικρό λόγο στο γεύμα του Σσαμπάτ για την εβδομαδιαία περικοπή της Τορά, Μισσπατίμ, προς διασκέδαση όλων: Εξήγησε τη διαφορά ανάμεσα στους Μισσπατίμ, δηλαδή τις εντολές που μπορούμε να κατανοήσουμε λογικά (όπως να μην κλέβουμε, να μην σκοτώνουμε) και στους Χουκίμ, δηλαδή τις εντολές που υπερβαίνουν τη λογική (όπως η Κόκκινη Δαμαλίδα). Η πρόκληση είναι να εκτελεί κανείς τους Χουκίμ με την ίδια χαρά που εκτελεί τους Μισσπατίμ: Η συμβουλή του Αριέ (αναφερόμενος στους Σοφούς J) ήταν να μην ξεχνάμε πως κάθε Μιτσβά, ανεξάρτητα από το αν την εξηγούμε λογικά ή όχι, είναι μια ευκαιρία να εκπληρώσουμε το θέλημα του Θ-ού και να συνδεθούμε μαζί του. Αυτό μας βοηθά να είμαστε χαρούμενοι, ακόμα και αν εκτελούμε τους «παράλογους» Χουκίμ.
Μου αρέσει αυτό να το παρομοιάζω με τη σχέση του ζευγαριού: προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε το/τη σύζυγό μας ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουμε γιατί του/της αρέσει κάτι συγκεκριμένο. Για παράδειγμα, ο σύζυγος αγοράζει λουλούδια επειδή αρέσουν στη σύζυγό του, ακόμα και αν δεν καταλαβαίνει γιατί την ευχαριστούν τα κομμένα άνθη που σε λίγες μέρες θα μαραθούν. Το κάνει απλά για να της δείξει την αγάπη και την αφοσίωσή του. Με παρόμοιο τρόπο, κάθε φορά που εκτελούμε τις εντολές του Θ-ού, συμπεριλαμβανομένων των φαινομενικά παράλογων, μπορούμε να το θεωρήσουμε ως μια ευκαιρία να δείξουμε την ανιδιοτελή αγάπη και αφοσίωσή μας σε Αυτόν.
Άφησα το καλύτερο για το τέλος: όταν ο Μέντελ ρώτησε τον Αριέ για τη Μιτσβά του «Κιμπούντ Αβ Βαέμ», σεβασμό στους γονείς, η γνώμη του ήταν πως ανήκει στην κατηγορία των Χουκίμ, των εντολών πέρα της λογικής!!! Φυσικά, ποιος βρίσκει λογικό να ακούει τους γονείς του που του λένε συνέχεια να πλένει τα δόντια του, να κάνει τα μαθήματά του και να μοιράζεται τα παιχνίδια του με την αδερφή του; !!! J
Την προηγούμενη εβδομάδα συμμετείχα στο ετήσιο συνέδριο της Χαμπάντ «Σσλιχότ» (αντιπρόσωποι) στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και πέρασα σπουδαία. 4 μέρες πολύ ενδιαφερόντων σεμιναρίων, δημιουργικών λόγων,
Η κόρη μου Χάνα συμμετείχε στο πρόγραμμα για τα κορίτσια, μαζί με σχεδόν 500 παιδιά από όλο τον κόσμο και πέρασε υπέροχα: έκανε καινούργιους φίλους, συναντήθηκε ξανά με τους παλιούς, εξάσκησε τα αγγλικά της (αυτό μάλλον 