To read it in English, press here
Ένας Εβραίος, γυρνώντας από ένα μεγάλο ταξίδι, πήγε στο φίλο του και του διηγήθηκε τα θαύματα που είχε δει: "Συνάντησα έναν Εβραίο που είχε μεγαλώσει σε γεσσιβά και ήξερε μεγάλα μέρη του Ταλμούδ απέξω. Είδα ένα Εβραίο που ήταν άθεος. Είδα έναν Εβραίο που είχε ένα μεγάλο κατάστημα με ρούχα και πολλούς υπαλλήλους. Συνάντησα και έναν Εβραίο που ήταν κομμουνιστής".
"Και λοιπόν, πού είναι το παράξενο;" ρώτησε ο φίλος του. "Υπάρχουν πάρα πολλοί Εβραίοι στον κόσμο" συνέχισε.
"Δεν κατάλαβες…" απάντησε ο άντρας, "… ήταν ο ίδιος Εβραίος".
Στην περικοπή Βαγισσλάχ αυτής της εβδομάδας ο Ιακώβ συμπεριφέρεται παράξενα. Ενώ είναι στο δρόμο του για την Ιερή Γη [Ισραήλ], ακούει πως ο Ησαύ έρχεται προς το μέρος του με 400 στρατιώτες. Ο Ιακώβ αντιδράει με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Στέλνει δώρα στον Ησαύ, ετοιμάζεται για πόλεμο και προσεύχεται στον Θ-ό.
Αν το σκεφτούμε λιγάκι, πρόκειται για τρεις τελείως αντίθετες πράξεις. Η αποστολή δώρων είναι κάτι θετικό που προκαλεί κοντινότατα και φιλία. Ο πόλεμος είναι κάτι αρνητικό που προκαλεί ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή απομάκρυνση και έχθρα. Η προσευχή είναι το αντίθετο και από τις δυο άλλες πράξεις. Τα δώρα και ο πόλεμος είναι ανθρώπινες πράξεις, ενώ με την προσευχή εμπιστευόμαστε τον Θ-ό.
Κάποιες ενέργειες μπορεί να ταίριαζαν με την προσωπικότητα του Ιακώβ, αλλά όχι όλες. Πως μπόρεσε ο Ιακώβ να κάνει τρεις τόσο αντίθετες πράξεις την ίδια στιγμή;
Ο Ιακώβ ήξερε πως είναι πολύ κρίσιμη στιγμή και έπρεπε να σώσει την οικογένεια του και τον εαυτό του από τον Ησαύ. Σε ώρα κινδύνου δεν πρέπει να κάνουμε μονάχα ό,τι μας είναι εύκολο. Οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα, οτιδήποτε νομίζουμε πως μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση, ακόμα και αν είναι αντίθετο από την προσωπικότητα μας.
Σε δύσκολες εποχές ας είμαστε ευρηματικοί όπως ο ήταν ο Ιακώβ. Ας χρησιμοποιήσουμε όλες τι δυνατότητες που υπάρχουν, να κάνουμε το θετικό, μέσω των μιτσβότ και των καλών πράξεων και να αντιταχθούμε στο κακό πηγαίνοντας ίσως αντίθετα και με τη προσωπικότητα μας κάποιες φορές. Αλλά να μην ξεχνάμε το πιο σημαντικό, να εμπιστευόμαστε τον Θ-ό και να του το δείχνουμε με κάθε τρόπο!
Σσαμπάτ Σσαλόμ!
Χάνα
