To read it in English, press here
Γιατί παίζουμε με σβούρες (σεβιβόν) το Χανουκά; Και πως οι σβούρες αφορούν την καθημερινή μας ζωή όταν δεν είμαστε πλέον παιδιά και δεν μας ενδιαφέρει να καθόμαστε ώρες στο πάτωμα παίζοντας;
Πίσω στον χρόνο, στην εποχή του Χανουκά, οι Σύριοι μας απαγόρευαν να μελετάμε την Τορά. Εμείς όμως δεν τους υπακούγαμε. Τα μικρά εβραιόπουλα κρύβονταν στις σπηλιές για να μπορέσουν να μελετήσουν. Όταν άκουγαν να πλησιάζουν οι στρατιώτες, έκρυβαν γρήγορα τα βιβλία και άρχιζαν να παίζουν με τις σβούρες. Έτσι δεν τους συλλάμβαναν και μπόρεσαν να κρατήσουν το πνεύμα του εβραϊκού λαού ζωντανό. Για να θυμόμαστε αυτήν την ηρωική αφοσίωση τους στην Τορά, κάθε χρόνο το Χανουκά παίζουμε με σβούρες.
Σε κάθε μια από τις 4 πλευρές της σβούρας είναι χαραγμένο ένα γράμμα: Νουν, Γκίμελ, Χέϊ (άφωνο), Σσιν – που είναι τα αρχικά των λέξεων Νες Γκαντόλ Αγιά Σσαμ, δηλαδή μεγάλο θαύμα έγινε εκεί. Όταν η σβούρα στριφογυρνά γρήγορα, δεν μπορούμε να δούμε τα γράμματα, λόγο της μεγάλης της ταχύτητας. Μόνο όταν σταματάει και ξεκουράζεται μπορούμε να διαβάσουμε για το θαύμα.
Το ίδιο ισχύει και στη ζωή μας. Πολλές φορές τρέχουμε τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε το τι μας συμβαίνει. Πρέπει, μια φορά στο τόσο, να σταματήσουμε λιγάκι και να παρατηρήσουμε όλα τα θαύματα που γεμίζουν τη ζωή μας.
Ή όπως έλεγε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν: "Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας είναι σαν τίποτα να μην είναι θαύμα. Ο άλλος είναι σαν όλα να είναι ένα θαύμα."
Σσαμπάτ Σσαλόμ & Χανουκά Σαμέαχ!
Χάνα
