To read it in English, click here
Στον εβραϊκό γάμο, στο τέλος της τελετής της χουπά, ο γαμπρός σπάει ένα ποτήρι, όλοι φωνάζουν “μαζάλ τοβ” και ξεκινά το γλέντι. Τηρούμε αυτό το έθιμο για να μας υπενθυμίζει την καταστροφή του Ναού ακόμα και σε αυτήν τη χαρούμενη στιγμή της ζωής μας.
Γιατί όμως με αυτόν τον τρόπο; Κρίμα είναι και το ποτήρι…
Στην περικοπή Κι Τισά αυτής της εβδομάδας, ο Μωυσής γυρνά από το Όρος Σινά με τις φτιαγμένες από τον Θ-ό πλάκες των Δέκα Εντολών. Κατεβαίνοντας βλέπει τον λαό του Ισραήλ να λατρεύει το Χρυσό Μόσχάρι. Παίρνει τις Πλάκες, τις ρίχνει στο έδαφος και σπάνε. Ένας λαός που αμαρτάνει με αυτόν τον τρόπο, μόλις 40 μέρες αφού είδε τον Θ-ό με τα μάτια του στο Όρος Σινά, δεν του αξίζει να παραλάβει τη σοφία του Θ-ού. Αλλά γιατί έπρεπε να τις σπάσει; Οι πλάκες αυτές ήταν έργο του Θ-ού και είχαν ανεκτίμητη αξία. Δεν μπορούσε να τις κρατήσει στην άκρη, μέχρι να μετανοήσει ο λαός; Οι Πλάκες που έσπασαν δεν ξαναγύριζαν ποτέ.
Μετά που ο Θ-ός συγχώρεσε τον λαό Του, τότε διέταξε τον Μωυσή να φτιάξει καινούριες πλάκες. Πρέπει να υπήρχε μια πολύ καλή αιτία για αυτό...
Συνήθως άνθρωποι προτιμούν να μιλάνε για τις επιτυχίες τους και να ξεχνούν τις αποτυχίες τους. Νομίζουν πως η αποτυχία και η επιτυχία είναι δυο αντίθετα. Η αλήθεια όμως είναι πως η αποτυχία παράγει την επιτυχία. Τα λάθη μας, γεννάνε μέσα μας, μια μεγάλη ανάγκη για αλήθεια. Προσπαθούμε να τα διορθώσουμε, με περισσότερη επιθυμία και θετική ενέργεια. Με άλλα λόγια: η αποτυχία μπορεί να μας οδηγήσει σε μια επιτυχία, περισσότερο από όσο μια επιτυχία μπορεί να μας οδηγήσει σε μια ακόμη επιτυχία.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Μωυσής έσπασε τις πλάκες. Όταν είδε να λατρεύουν τον Χρυσό Μόσχάρι κατάλαβε πως, οι Εβραίοι χρειάζονταν μια πιο βαθιά σχέση με τον Θ-ό. Όχι μια αυτόματη σχέση, όπου ο Θ-ός κάνει τα πάντα και ο λαός πρέπει μονάχα να υπακούσει. Αντίθετα, χρειάζονταν μια σχέση που θα προέκυπτε μέσα από επιλογή. Μια σχέση που θα εμπλέκονταν οι ίδιοι, που θα συμμετείχαν. Μια σχέση που θα διαπερνούσε όλη τους την προσωπικότητα.
Ο Μωυσής έσπασε προκειμένου να χτισθεί κάτι καινούριο. Στην καινούρια σχέση, οι Εβραίοι έπρεπε να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια. Αλλά και ο Θ-ός την δεύτερη φορά έκανε επίσης παραπάνω. Ενώ οι πρώτες Πλάκες περιείχαν μόνο τη Βίβλο, οι καινούριες εμπεριείχαν επιπλέον σοφία, τις βάσεις για το Ταλμούδ και το Μιντράσς.
Για αυτό η Τορά λέει πως ο Μωυσής έσπασε τις Πλάκες μπροστά στα μάτια των Εβραίων. Ήταν για να τους σοκάρει, για να τους ταρακουνήσει και να τους οδηγήσει στην αυτό-βελτίωση τους πέρα από το λάθος τους.
Το ίδιο ισχύει στον εβραϊκό γάμο. Προς το τέλος της χουπά, ο γαμπρός σπάει ένα ποτήρι και όλοι φωνάζουν “μαζάλ τοβ!”. Έτσι υπενθυμίζουμε στους νεόνυμφους πως ακόμα και αν κάτι σπάσει ανάμεσα τους κατά την διάρκεια του έγγαμου βίου τους, κάτι το οποίο σίγουρα θα συμβεί, δεν σημαίνει ότι όλα τελείωσαν. Μετά το σπάσιμο μπορούν να χτίσουν κάτι καινούριο στην σχέση τους, καλύτερο από αυτό που έσπασε.
Μακάρι πάντα να ωριμάζουμε μέσα από τα λάθη μας και να έρθει σύντομα ο Μεσσίας, στον καιρό του οποίου δεν θα κάνουμε πια κανένα λάθος.
