To read it in English, click here
Ποιο είναι αυτό που μισείτε να ακούτε περισσότερο από όλα;
Πολλοί μάλλον θα απαντούσαν πως είναι η κριτική. Μια κριτική μπορεί να μας βγάλει όλο τον αέρα από τα πανιά και να μας κάνει να προτιμήσουμε να μην κάνουμε τίποτα. Μας αποδυναμώνει από το να προσπαθούμε.
Από την άλλη, όμως, χρειαζόμαστε την κριτική. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να βελτιωθούμε. Ο άνθρωπος συνήθως δεν βλέπει τα πράγματα που πρέπει να βελτιώσει στο εαυτό του...
Υπάρχει τρόπος να ειπωθεί μια καλή κριτική;
Στην περικοπή Ντβαρίμ αυτής της εβδομάδας, ο Μωυσής ξεκινάει την τελευταία του ομιλία προς τον εβραϊκό λαό. Σε αυτήν την ομιλία επιπλήττει τους Εβραίους για τις αμαρτίες τους. Ο Μωυσής δεν περιγράφει με λεπτομέρειες τις αμαρτίες, μόνο τις υπαινίσσεται. Επίσης, κατακρίνει τις αμαρτίες αλλά δείχνει κατανόηση προς τους αμαρτωλούς.
Για παράδειγμα, για να αναφερθεί στην αμαρτία με το Χρυσό Μοσχάρι, μιλάει για ένα μέρος που λέγεται «Ντέι Ζαάβ», δηλαδή «Αρκετός Χρυσός». Δεν υπάρχει όμως μέρος με αυτήν την ονομασία. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για την αμαρτία. Αλλά ο Μωυσής δείχνει κατανόηση: Είχαν τόσο πολύ χρυσάφι που τους ήταν τόσο δύσκολο να μην παρασυρθούν...
Όταν η κριτική λέγεται με τόση αγάπη και έγνοια, με αληθινά καλές προθέσεις, ο άλλος τη δέχεται.
Ας προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Μωυσή. Αν είναι να ασκήσουμε κριτική, να σκεφτόμαστε καλά τι θέλουμε να πούμε και να μη βιαστούμε. Να σκεφτόμαστε με αγάπη και κατανόηση τον παραλήπτη της κριτικής μας, να διαλέξουμε με προσοχή τις λέξεις μας ώστε να μη τον ντροπιάσουμε ή να τον πληγώσουμε. Έτσι η κριτική θα είναι όντως χρήσιμη.
Σσαμπάτ Σσαλόμ!
Χάνα
