To read it in English, click here
Η μικρή Μύριαμ δεν σταμάτησε να ουρλιάζει από τη στιγμή που μπήκαν στο ιατρείο. Φοβόταν τόσο πολύ το εμβόλιο, που η μαμά της την λυπήθηκε και έφυγαν από τον γιατρό χωρίς να το κάνουν.
Θα λέγαμε, πως αυτή η μαμά μπορεί να πάρει τον τίτλο «η καλύτερη μαμά»... Ο καθένας όμως καταλαβαίνει πως μακροπρόθεσμα αυτή η συμπεριφορά δεν θα κάνει καλό στο παιδί.
Στην εποχή μας υπάρχει μεγάλη χαλάρωση της γονικής «εξουσίας»... Οι γονείς προτιμούν να αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν ό,τι θέλουν. Οι έρευνες όμως δείχνουν πως παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς όρια τείνουν να μην έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση και δεν ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται και πώς να αντιμετωπίζουν την ζωή ή τους φίλους τους. Τελικά, αυτό που φαίνεται ως πράξη αγάπης δεν είναι πάντα για το καλό του παιδιού.
Όμως και η αντίθετη προσέγγιση, η πολύ αυστηρή εκπαίδευση, καταστρέφει την σχέση γονέων και παιδιών. Το παιδί μεγαλώνει με μια δυσαρέσκεια στη καρδιά του, που μπορεί να εκραγεί πολύ άσχημα στην εφηβεία.
Ποιος είναι ο σωστός δρόμος;
Στην περικοπή Κι Ταβό αυτής της εβδομάδας, η Τορά μας προστάζει να «βαδίσουμε στους δρόμους του Θ-ού». Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Ο Μαϊμονίδης, Ραβίνος Μωσσέ Μπεν Μαϊμόν, μας εξηγεί πως ο δρόμος του Θ-ού είναι η μέση οδός, όχι οι ακρότητες. Οι ακρότητες προέρχονται από τυφλά συναισθήματα. Η μέση οδός χρειάζεται σκέψη και ωριμότητα. Όταν σκεφτούμε τι θέλει ο Θ-ός από εμάς σε αυτή τη κατάσταση, τότε θα καταφέρουμε να βρούμε τη σωστή ισορροπία.
Ένας γονιός, όταν θελήσει να δώσει κάτι στο παιδί του ή να του επιτρέψει να κάνει κάτι, θα πρέπει να συλλογιστεί αν όντως είναι για το καλό του παιδιού του ή του το επιτρέπει γιατί δεν έχει τη δύναμη να παλέψει μαζί του. Επίσης, αν θελήσει να τιμωρήσει το παιδί του, θα πρέπει να σκεφτεί καλά, αν είναι για το καλό του παιδιού του ή το κάνει μόνο να ξεσπάσει τα νεύρα του.
Λένε για τον προπάππου της φίλης μου, Ραβίνο Μέιρ Μπελιζίνσκι, πως μια φορά ο γιος του έκανε κάτι πολύ επικίνδυνο και ήθελε να τον τιμωρήσει. Όμως δεν ήταν σίγουρος εάν το ήθελε για να ξεσπάσει τον θυμό του ή από πραγματική έγνοια για το μέλλον του παιδιού του. Μπήκε στο δωμάτιο και το συλλογίστηκε για αρκετή ώρα και μόνο τότε αποφάσισε τι να κάνει.
Η εκπαίδευση των παιδιών είναι μόνο ένα παράδειγμα. Όλοι μας μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτό το σκεπτικό σε πολλούς τομείς της ζωής μας και να ακολουθούμε την μέση οδό σκεφτόμενοι τι θέλει ο Θ-ός. Έτσι σίγουρα θα έρθει ο Μεσσίας τώρα!
Σσαμπάτ Σσαλόμ,
Χάνα
