To read it in English, click here
Τις τελευταίες μέρες του Πέσαχ, γιορτάζουμε τον διαχωρισμό της Ερυθράς Θάλασσας και την τελική ολοκληρωμένη λύτρωση που θα έρθει με τον Μεσσία, πολύ σύντομα ελπίζουμε.
Αφού οι Εβραίοι βγήκαν από την Ερυθρά θάλασσα, την είδαν να ξανακλείνει με τους Αιγυπτίους μέσα της και κατάλαβαν πως είχαν σωθεί. Αμέσως, οι γυναίκες έβγαλαν τα ντέφια και άρχισαν όλοι να τραγουδούν και να υμνούν το Θ-ό.
Αλλά… οι Eβραίοι βρίσκονταν στη έρημο. Pού βρήκαν οι Εβραίες τα ντέφια στη μέση του πουθενά;
Οι Σοφοί μας εξηγούν πως οι Εβραίες γυναίκες πάντα πίστευαν πως θα λυτρωθούν και πως ο Θ-ός θα κάνει μεγάλα θαύματα για αυτούς, ακόμα και στις πιο δύσκολες και σκοτεινές στιγμές της δουλείας. Γι’ αυτό και είχαν φτιάξει τα ντέφια από πριν, για να είναι έτοιμες, αμέσως μόλις γίνουν τα θαύματα, να υμνήσουν με αυτά τον Θ-ό.
Υπάρχουν πολλά κοινά σημεία ανάμεσα στην Έξοδο από την Αίγυπτο και την λύτρωση που θα έρθει με τον Μεσσία. Ένα απ’ αυτά είναι η ιδιαίτερη πίστη των γυναικών, που χάρη σε αυτήν λυτρωθήκαμε και θα λυτρωθούμε στο μέλλον. Ακόμα και στις πιο δύσκολες και σκοτεινές στιγμές της ζωής μας, πρέπει να συνεχίζουμε να πιστεύουμε, να περιμένουμε και να προετοιμαζόμαστε για τις καλύτερες μέρες.
Ένα πολύ ωραίο έθιμο, που μας ανανεώνει και αναζωπυρώνει την πίστη στον ερχομό του Μεσσία, είναι το γεύμα του Μεσσία. Το κάνουμε την τελευταία μέρα του Πέσαχ κατά το απόγευμα. Σε αυτό το γεύμα τρώμε Ματσά και πίνουμε κρασί, τραγουδάμε εβραϊκά τραγούδια και μιλάμε για τον Μεσσία, θυμίζουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους πως μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή και ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον να κάνουμε ακόμα μια καλή πράξη που θα επιταχύνει τον ερχομό του και το τέλος όλων των βάσανών μας.
Χαγκ Σαμέαχ!
Χάνα
