To read it in English, click here
Ο Άλμπερτ Άινσταϊν είπε κάποτε: «Αν η θεωρία μου αποδειχτεί σωστή, οι Γερμανοί θα ισχυριστούν πως είμαι Γερμανός, οι Γάλλοι θα πουν πως είμαι Γάλλος και οι Αμερικανοί θα πουν πως είμαι Αμερικανός. Αλλά αν η θεωρία μου διαψευστεί, όλοι θα πουν πως είμαι Εβραίος».
Πόσο περήφανοι είμαστε όταν ένας δικός μας αναφέρεται για τις καλές του πράξεις, όταν ένας Εβραίος κερδίζει το βραβείο Νόμπελ. Και αντίστροφα, πόσο ντρεπόμαστε όταν ένας από εμάς είναι στο επίκεντρο κάποιου ηθικού ή οικονομικού σκανδάλου. Είτε αυτό είναι δίκαιο ή όχι, είναι γεγονός πως οι Εβραίοι και οι πράξεις τους εξετάζονται με περισσότερη παρατηρητικότητα από των άλλων. Ο καθένας μας αντιπροσωπεύει την πίστη του, τον λαό του και τον Θ-ό του.
Στην περικοπή Εμόρ αυτής της εβδομάδας, μαθαίνουμε για την Μιτσβά (εντολή) να δοξάζουμε το Όνομα του Θ-ού. Δηλαδή να συμπεριφερθούμε με τρόπο που να κάνει τον κόσμο να θαυμάσει τον Θ-ό και την αφοσίωσή μας σε Αυτόν.
Η κλασική ερμηνεία είναι η εξής: Aν σου δοθεί η επιλογή, να αλλάξεις θρησκεία ή να πεθάνεις, δεν θα πρέπει να απαρνηθείς τον Θ-ό. Όλοι έχουμε στην οικογενειακή μας ιστορία, τέτοιους ήρωες, που προτίμησαν την εξορία, την φτώχεια ή ακόμα και τον θάνατο, για την πίστη τους.
Στις μέρες μας, μπορούμε ελεύθερα να είμαστε Εβραίοι. Κανείς δεν μας ζητά να πεθάνουμε για την πίστη μας. Από εμάς απαιτείται να ζήσουμε για την πίστη μας. Όταν συμπεριφερόμαστε ωραία, σωστά και τίμια, δημιουργούμε «καλό όνομα» στον Εβραϊσμό και στον Θ-ό.
Να ένα κλασικό παράδειγμα του να «δοξάσουμε τον Θ-ό»: Αν κάποιος έλαβε περισσότερα ρέστα από ότι έπρεπε και τα έδωσε πίσω στον πωλητή. Φυσικά, αυτός είναι ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που δεν θα ενημέρωναν τον άλλο για το λάθος του. Αφού συμπεριφέρθηκε σωστά – έφερε τιμή στον εαυτό του, αλλά και σε όλον το εβραϊκό λαό και στον Θ-ό.
Ας το σκεφτούμε την επόμενη φορά που θα έχουμε δίλημμα, πώς να πράξουμε. Σωστή συμπεριφορά θα κάνει το όνομα του Θ-ού να δοξαστεί.
Ας είμαστε πάντα καλοί πρεσβευτές.
Σσαμπάτ Σσαλόμ!
Χάνα
Βασισμένο στο άρθρο του Ραβίνου Yossy Goldman
