To read it in English, click here
Στην περίοδο του Σεφιράτ αΌμερ, τηρούμε έθιμα πένθους, όπως το να μην κουρευόμαστε, να μην παντρευόμαστε, να απέχουμε από διάφορες ψυχαγωγικές δραστηριότητες και άλλα.
Γιατί αυτό; Γιατί πριν περίπου 2000 χρόνια, αυτήν την περίοδο ήταν πανδημία στο Ισραήλ. Οι 24 χιλιάδες μαθητές του γνωστού σοφού Ραμπί Ακίβα πέθαναν, και δεν απέμειναν σχεδόν καθόλου μελετητές της Τορά.
Μετά από αυτό το θλιβερό γεγονός, ο Ραμπί Ακίβα κατέφερε να βρει 5 μαθητές, και αυτοί ήταν εκείνοι που μετέφεραν την γνώση της Τορά στην επόμενη γενιά.
Η πανδημία κράτησε από το Πέσαχ μέχρι την 33η μέρα του Όμερ, που σταμάτησε. Αλλά οι άνθρωποι που είχαν νοσήσει συνέχισαν να πεθαίνουν μέχρι το Σσαβουότ. Για αυτό, την 33η μέρα του Όμερ δεν πενθούμε, μα αντίθετα χαιρόμαστε, γιατί σταμάτησε η πανδημία εκείνη την ημέρα. Αλλά συνεχίζουμε ξανά από την επομένη να τηρούμε τα έθιμα του πένθους μέχρι το Σσαβουότ.
Σσαμπάτ Σσαλόμ,
Άριε από την Γιεσσιβά