Η Πέμπτη ήταν μια σπουδαία μέρα…Εκτός από την επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου, ήταν και η έναρξη της σχολικής χρονιάς στην Ελλάδα, μετά από 3 μήνες διακοπών!
3 μήνες διακοπές είναι πάρα πολύ …. Ειδικά για τους γονείς. Πιστέψτε με όμως, ακόμα και τα παιδιά είχαν αρχίσει να ανυπομονούν να γυρίσουν στο σχολείο για να ξαναδούν τους φίλους … και τους δασκάλους τους!
Δύσκολο να πιστέψει κανείς πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος (δεν μπορώ να πιστέψω πως λέω κάτι τόσο πρωτότυπο, αλλά τι να κάνω αφού νιώθω ακριβώς έτσι;). Η Χάνα και ο Αριέ θα πάνε κιόλας στην τρίτη και δευτέρα τάξη του δημοτικού αντίστοιχα ..(πριν λίγο τα κυνηγούσα μωρά μες στο σπίτι και όπου να ‘ναι θα παντρευτούν και θα γίνω και πεθερά…)
Τα χρόνια της διαμόρφωσης της προσωπικότητάς τους είναι κρίσιμα…Μαθαίνουν πολλά περισσότερα από μαθηματικά, γεωγραφία και γραμματική (ελπίζω να τα μαθαίνουν και αυτά!). Αποκτούν αρχές και αξίες, σχηματίζουν έναν υγιή τρόπο να βλέπουν τον κόσμο…
Ευχαριστώ το Θ-ό που είναι καλοί μαθητές και έχουν δίψα για γνώση. Είναι σαν τα σφουγγάρια που απορροφούν ό,τι ακούν, βλέπουν και διδάσκονται …
Όταν τα φιλώ το πρωί για το σχολείο, νοσταλγώ την εποχή που η μόνη μου έννοια ήταν οι σπουδές μου…
Και μετά σκέφτομαι πως δεν πρέπει ποτέ να φεύγουμε πραγματικά από το σχολείο: ακόμα και αν δεν βρισκόμαστε στο φυσικό του χώρο, δεν θα πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να μελετάμε. Δεν εννοώ μόνο διαβάζοντας και παρακολουθώντας διάφορα σεμινάρια, αλλά αναζητώντας το νόημα και την έμπνευση στην καθημερινή μας ζωή, μαθαίνοντας κάτι από τον καθένα που γνωρίζουμε χωρίς ποτέ να ξεχνάμε πως οι εμπειρίες, ακόμα και οι δυσάρεστες, πρέπει να γίνονται ευκαιρίες για εξέλιξη.
Την εβδομάδα που έρχεται γιατί να μην «μπούμε στην τάξη», να ενεργοποιήσουμε την περιέργεια μας, ανακαλύπτοντας καθημερινά κάτι καινούργιο;
Όταν ήμουν μαθητής, «ασύρματη μεταφορά δεδομένων» σήμαινε τα χαρτάκια με τα μηνύματα από το ένα θρανίο στο άλλο…
