Ξέρω πως η κατάσταση είναι ίδια για όλους αυτές τις μέρες πριν τις γιορτές…Όπως και να ‘χει όμως δεν ακούγεται ωραία η απάντηση «δουλειές» όταν κάποιος μας ρωτά τι κάνουμε… Ή όπως λένε κι εδώ στην Ελλάδα, «τρέχω, τρέχω!». Βέβαια μας κάνει να νιώθουμε σημαντικοί… (αστειεύομαι)
Εμείς πάντως έχουμε ΑΛΗΘΕΙΑ πολλές δουλειές με πολλά απαιτητικά άρα ενδιαφέροντα πλάνα σε εξέλιξη: εκδώσαμε και ταχυδρομήσαμε ένα θαυμάσιο (τουλάχιστον στα μάτια μου, αλλά ελπίζω όχι μόνο) Εβραϊκό Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο για το νέο έτος 5769 που στείλαμε σε κάθε ελληνικό εβραϊκό σπίτι. Σε κάθε μήνα υπάρχει και μια διαφορετική παραδοσιακή συνταγή από μία κυρία της κοινότητας. (Αν δεν το έχετε λάβει ή αν θέλετε κανένα επιπλέον στείλτε μας email).
Εκδώσαμε επίσης ένα περιοδικό για παιδιά (κάντε κλικ εδώ για το PDF) που δεν έχει μόνο ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό περιεχόμενο αλλά και όμορφο σχεδιασμό (κατά τη γνώμη μου πάλι – αλλά μπλογκ μου δεν είναι;).
Οργανώνουμε παράλληλα άλλη μια δραστηριότητα: Εθελοντές επισκέπτονται αυτές τις μέρες τους ηλικιωμένους και τους άπορους με «Ένα γλυκό πακέτο για το Νέο Έτος» γεμάτο με μέλι και άλλες λιχουδιές. Πρόκειται για κάτι περισσότερο από μια μικρή επίσκεψη, δείχνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον μας … Αυτή η ελάχιστη ένδειξη φροντίδας επηρεάζει πολύ, τόσο τους εθελοντές όσο και αυτούς που επισκέπτονται και με κάνει κάθε φορά να σκέφτομαι το ρητό των Σοφών μας: «Πιο πολύ και από τον παραλήπτη, ο δότης είναι αυτός που ωφελείται από την προσφορά».
…Και συνεχίζω! Σχεδιάζουμε φυσικά δείπνο για το Ροσς Ασσανά: αυτό σημαίνει οργάνωση του μενού με τον σεφ του ξενοδοχείου, πρόγραμμα για την «κασσεροποίηση» της κουζίνας του ξενοδοχείου καθώς και διάφορες άλλες προετοιμασίες, ετοιμάζοντας παράλληλα έναν εμπνευστικό λόγο για τη μεγάλη βραδιά: δεν θέλουμε να τρέφουμε μόνο τα σώματα αλλά και τις ψυχές!
Αν τέλειωσα; Όχι ακόμα…
Πριν τρεις μέρες διοργανώσαμε μια μεγάλη βραδιά με την Αούβα Γκρέι, συγγραφέα του βιβλίου “my sister the Jew” που συνοδεύτηκε από μια Ορχήστρα Κλέζμερ από το Ισραήλ. Αν και η βροχή που έπιασε ήταν καταρρακτώδης (ναι, βρέχει και στην Αθήνα μερικές φορές), η ατμόσφαιρα μέσα ήταν ζεστή και τονωτική και όλοι έφυγαν γεμάτοι έμπνευση.
Και το τελευταίο και καλύτερο, την Κυριακή γιορτάσαμε τα πρώτα γενέθλια του γιου μας, Λεβί Γιτσχάκ!!! Ας ελπίσουμε ότι τώρα που μεγάλωσε θα σταματήσει να «καταζητείται» για άγρυπνες νύχτες!
Ας δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον!
