Μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν τη ρουτίνα, να κάνουν τα ίδια προβλέψιμα πράγματα καθημερινά, να ζουν τις ίδιες μέρες και εβδομάδες, το βρίσκουν βαρετό και χωρίς ενδιαφέρον.
Από την άλλη πλευρά, κάποιοι εξελίσσονται μέσα από τις βολικές τους συνήθειες, αγαπούν την καθημερινότητά τους, ξέροντας τι να περιμένουν σε κάθε δεδομένη στιγμή και αναστατώνονται με τις αλλαγές και τις εκπλήξεις.…
Ο περασμένος μήνας Τισσρί σίγουρα δεν ήταν μήνας ρουτίνας: κάθε εβδομάδα είχαμε και άλλη γιορτή, άλλες δραστηριότητες, άλλους ήχους, άλλα φαγητά: από τη σοβαρή διάθεση πετάξαμε στη χαρούμενη και κεφάτη, από τη γλυκύτητα του μελιού και του μήλου στα τραγανιστά «Κρεπλάχ» του Οσσανά Ραμπά, χωρίς να ξεχάσουμε την απόλυτη νηστεία του Γιομ Κιπούρ. Ακούσαμε το διαπεραστικό ήχο του Σσοφάρ, μετά τις συγκινητικές μελωδίες του Γιομ Κιπούρ και τα χαρούμενα τραγούδια του Σιμχάτ Τορά. Φάγαμε επίσης τα εορταστικά γεύματα σε διάφορες τοποθεσίες: Το Ροσς Ασσανά, το δείπνο έγινε στη μεγάλη αίθουσα του Ξενοδοχείου Νοβοτέλ, άλλα γεύματα πραγματοποιήθηκαν στο σπίτι μας, το Γιομ Κιπούρ το περάσαμε στη Χαλκίδα και το Σουκότ στην οροφή της πολυκατοικίας μας, στην όμορφη Σουκά μας (Ρόνι σας ευχαριστούμε που μας βοήθησες με την κατασκευή της), με θέα την Ακρόπολη και το Λυκαβηττό.
Και τότε ξαφνικά βρεθήκαμε στο μήνα Χεσσβάν, χωρίς γιορτές, χωρίς εκδηλώσεις …. πίσω στη ρουτίνα, με άλλα λόγια. Μετά τα πνευματική ύψη, μετά την εμπειρία της στενής επαφής με το θ-ό, τις παραδόσεις μας, χρειάζεται να «ξαναπροσαρμοστούμε» στην καθημερινή ζωή: να ξυπνάμε για να μελετήσουμε, να δουλέψουμε, να βρεθούμε με φίλους και συναδέλφους, χωρίς την έμπνευση της γιορτής. .. Τι είπα; Χωρίς έμπνευση; Αυτό ακριβώς είναι το θέμα: πρέπει να συγκεντρώσουμε όλη την έμπνευση που γευτήκαμε κατά την περίοδο των γιορτών και να την μεταφέρουμε μαζί μας όλη τη χρονιά. Το Ροσς Ασσανά μας έδωσε γλυκύτητα και δέσμευση, Το Γιομ Κιπούρ ξύπνησε μέσα μας την αγάπη του Θ-ού και την απόφαση να κάνουμε το καλό, το Σουκότ μας προμήθευσε με υγιείς δόσεις χαράς και αισιοδοξίας: Και τώρα; Φορτωμένοι με όλα αυτά τα δώρα, πρέπει να επιστρέψουμε στη ρουτίνα, να ανοίξουμε τα δώρα και να αρχίσουμε να τα χρησιμοποιούμε….
Σε κάθε περίπτωση, για μας ο μήνας Χεσσβάν δεν έφερε πίσω τη ρουτίνα: πήγαμε στο Ισραήλ για το γάμο της κουνιάδας μου καθώς και για τα εγκαίνια ενός Σέφερ Τορά, αφιερωμένο στην μνήμη του αδερφού, του παππού και της γιαγιάς του συζύγου μου. Τώρα όμως επιστρέψαμε, έτοιμοι να ανακαλύψουμε πόσο καλά τα πάμε με τη ρουτίνα…
Νομίζω πως δεν μου αρέσει η ρουτίνα τόσο πολύ, μα πρέπει να ομολογήσω ότι δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο για μας, αφού πάντα υπάρχει κάτι αναπάντεχο ή καινούργιο που μας απασχολεί….
