Πρώτον, ο πρώτος ολοκληρωτικά Κασσέρ γάμος στην Αθήνα από την εποχή του …δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, είναι πραγματικότητα. Και τι γάμος! Μαζάλ Τοβ στη Σαμπρίνα και τον Γκαντ, μακάρι να ζήσετε ευτυχισμένοι μαζί για πάρα πολλά χρόνια .. Θα γράψω σύντομα μια ξεχωριστή ανάρτηση με ολόκληρο το γεγονός, όπως και φωτογραφίες.
Δεύτερον, πρέπει να σας πως για τους εκπληκτικούς και άκρως ενδιαφέροντες καλοκαιρινούς μας επισκέπτες …. Κάθε Σσαμπάτ είχαμε από 30 έως 110: ζευγάρια στο μήνα του μέλιτος, τουρίστες με σακίδια στην πλάτη, σπουδαστές, οικογένειες, συνταξιούχους … νέους από την Αυστραλία που έκαναν το γύρο της Ευρώπης και επειδή βρίσκονταν πολύ μακριά από την πατρίδα τους, σε ένα άλλο μέρος του κόσμου και είχαν και πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, έκαναν τουρισμό με τα όλα του. .. Είχαμε πολλούς από τη Γαλλία, με γκρουπ ή μεμονωμένα … μου φάνηκε πως οι Γάλλοι έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον φέτος για την Ελλάδα. Ελπίζω να πέρασαν καλά και να το πουν και στους φίλους τους, τόσοι που μας επισκέφθηκαν. Ήρθαν φυσικά πολλά ζευγάρια και οικογένειες από το Ισραήλ…Έμαθα επίσης για τη συναρπαστική αποικία της Τεκόα που είναι το σπίτι για κοσμικούς και θρησκευτικούς ανθρώπους κάθε είδους, οι οποίοι συγκατοικούν με ειρήνη και αρμονία: τι παράδειγμα για μια χώρα όπου άτομα από διαφορετικές κοινότητες και συνθήκες ζωής δεν ξέρουν πολλά ο ένας για τον άλλο, δεν συνδέονται αρκετά ο ένας με τον άλλο, δημιουργώντας εμπόδια λόγω της μη ανέχειας και μη κατανόησης που οδηγούν στην εχθρότητα και το μίσος. Πολλοί Βορειοαμερικανοί επίσης, ανάμεσά τους και ένα φανταστικό γκρουπ εφήβων με αρχηγούς το Ραβίνος και Αβίβα Τέσσλερ, από το Πότομακ του Μέρυλαντ, οι οποίοι επέλεξαν να περάσουν τις διακοπές τους συνδυάζοντας εθελοντική εργασία και παραδοσιακό τουρισμό: στην Ελλάδα επισκέφθηκαν το γηροκομείο, την Εβραϊκή κατασκήνωση όπου βοήθησαν με διάφορους τρόπους. Μετά συνέχισαν για το Ισραήλ όπου εργάστηκαν επίσης εθελοντικά και …. μετά ξεκουράστηκαν :).
Κάθε Σσαμπάτ ήταν μια υπέροχη εμπειρία χαράς, ενότητας, ανακαλύψεων και έμπνευσης.
Ξεκουραστήκαμε και τρεις μέρες όπου επισκεφθήκαμε κάποιους καλούς φίλους στο κοντινό νησί της Αίγινας. Θα πω κάτι που ίσως φανεί κλισέ, αλλά αυτό ακριβώς νιώθω (υποθέτω πως τέτοιου είδους κλισέ βασίζονται στην πραγματική ζωή!). Μακριά από το θόρυβο και τις ταραχές τη πόλης, μέσα στη φύση, μόνο με τα τιτιβίσματα των πουλιών και το βόμβο των εντόμων, παρακολουθώντας τις ατέλειωτες σειρές με ανθισμένες φιστικιές (προϊόν του νησιού) κάτω από τον γαλανό ουρανό, μπορεί κανείς να ενωθεί με τον εαυτό του και να νιώσει πιο κοντά στο Θ-ό…Ξαφνικά υπάρχει χρόνος μόνο για να κάθεσαι και να χαλαρώνεις (χωρίς ίντερνετ και emails για τσεκάρισμα), να σκέφτεσαι τι είναι σημαντικό, απλά να είσαι και όχι να ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ… Η διαμονή μας εκεί ήταν σύντομη, αλλά τόσο εμψυχωτική, που υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να το επαναλάβουμε.
Και μετά ήρθαν οι φωτιές της Αττικής … Άγριες φωτιές που κατέστρεψαν 210 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασών, 60 σπίτια και έκαψαν ολοσχερώς 150, εκτοπίζοντας χιλιάδες ανθρώπους …. Φωτιές που έπληξαν την επαρχία της Αττικής, στερώντας την από μια ζωτική πηγή οξυγόνου …. Φωτιές που έγειραν για άλλη μια φορά το αιώνιο ζήτημα της ευθύνης του ανθρώπου απέναντι στη φύση, την απερισκεψία του, τον εγωισμό του και την έλλειψη διορατικότητας, όπως και το ζήτημα της υποτιθέμενης ευθύνης των αρχών στην πρόβλεψη και την αντιμετώπιση τέτοιου είδους καταστροφών….
Αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής:
Η καταστροφή έφτασε σε τέτοιο μέγεθος, επειδή φυσούσαν πολύ ισχυροί άνεμοι που έκαναν αδύνατη την καταπολέμηση και τον περιορισμό της φωτιάς. Αυτό με έκανε να σκεφτώ τη δύναμη της ενότητας: όταν πρόκειται για ένα μικρό σπίρτο, ο αέρας θα το σβήσει, αλλά όταν έχουμε μια μεγάλη φωτιά, ο αέρας θα την κάνει πιο δυνατή. Ομοίως, αν είμαστε απομονωμένες και αδύναμες ψυχές, ακόμα και λίγο αεράκι μπορεί να σβήσει το πάθος και την έμπνευσή μας. Αλλά αν μένουμε μαζί, ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλο, οι αντίξοοι άνεμοι όχι μόνο δεν θα μας καταστρέψουν, αλλά θα μας κάνουν πιο δυνατούς.
