To read it in English, click here
Στην ιστορία του Χανουκά, συνέβησαν δύο βασικά θαύματα. Πρώτον, οι λιγοστοί Εβραίοι νίκησαν τους πολλούς. Δεύτερον, μετά την βεβήλωση του Ναού, οι Εβραίοι βρήκαν λίγο αγνό λάδι για το άναμμα της Μενορά που, που ενώ ήταν αρκετό μόνο για μια μέρα, έφτασε για 8.
Υπάρχει όμως κάτι παράξενο και ενδιαφέρον στον τρόπο του γιορτάζουμε το Χανουκά. Το άναμμα των κεριών μάς υπενθυμίζει μόνο το θαύμα του λαδιού! Δεν κάνουμε κάτι ειδικό για να υπενθυμίσουμε την νίκη, που χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε να ανάψουμε την Μενορά! Πού εξαφανίστηκε η υπενθύμιση της νίκης;
Η απάντηση βρίσκεται στην αιτία του πολέμου. Οι Εβραίοι δεν πολέμησαν επειδή ήθελαν να απαλλαχθούν από τους κατακτητές τους, για να μην είναι υποδουλομένοι. Πολέμησαν επειδή δεν τους επέτρεπαν να τηρούν τις Μιτσβότ. Δηλαδή, αναζητούσαν την πνευματική ελευθερία. Ο φυσικός πόλεμος ήρθε ως συνέπεια της πνευματικής αντίστασης.
Η αληθινή νίκη, η πνευματική, εκφράστηκε με το άναμμα της Μενορά με αγνό λάδι και για αυτό, γιορτάζουμε το Χανουκά μόνο ανάβοντας κεριά.
Υπάρχει όμως και ένα βαθύτερο νόημα. Η νίκη στον πόλεμο ήταν πράγματι θαύμα, αλλά ο σκοπός της ύπαρξης μας στον κόσμο είναι να τον φωτίσουμε με καλές πράξεις – Μιτσβότ. Για αυτό, ο εορτασμός και η υπενθύμιση των θαυμάτων του Χανουκά, γίνεται με το άναμμα των κεριών, δηλαδή την αύξηση του φωτός στον κόσμο.
Σσαμπάτ Σσαλόμ,
Άριε από την Γεσσιβά
