To read it in English, click here
Στην ζωή μας, κάνουμε πολλές πράξεις, καλές και το αντίθετο. Αλλά, στην ουσία τι είμαστε; Ένας καλός άνθρωπος που τυχαίνει να κάνει μη-καλά πράγματα, ή ένας μη-καλός άνθρωπος που κάνει μερικές φορές κάτι καλό; Επίσης, αν η ουσία μας δεν είναι καλή, τι αξία έχει το γεγονός πως κάνουμε μερικές φορές καλό και ποια η σημασία του;
Την απάντηση την δίνει η Χασιντούτ. Ο κάθε Εβραίος έχει μέσα του δυο ψυχές. Η μια, είναι η ζωική (και ζωτική) ψυχή, η οποία δεν είναι αναγκαστικά κακιά, αλλά επιθυμεί μόνο αυτά που θεωρεί ότι μας φέρνουν όφελος και ευχαρίστηση. Είναι ο «εγωιστής» μέσα μας. Είναι όπως ένα ζώο, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να ικανοποιεί τα ένστικτά του. Από αυτήν έρχεται η ροπή μας προς το μη-καλό, γιατί οι αμαρτίες μπορεί να μας φαίνονται κάποιες φορές ευχάριστες και ωφέλιμες για το «εγώ» μας.
Η δεύτερη ψυχή, για την οποία μιλήσαμε λίγο την προηγούμενη εβδομάδα, είναι η Θ-ϊκή ψυχή, η οποία είναι ένα «κομμάτι» του Θ-ού. Για αυτό, επιθυμεί τα καλά - Θ-ϊκά πράγματα. Ενδιαφέρεται για κάτι πέρα από το «εγώ» μας. Από αυτήν έρχονται οι πράξεις μας για ένα συνάνθρωπό μας ή για το Θ-ό.
Αυτές οι δυο ψυχές, βρίσκονται μέσα μας, και ολόκληρη την ζωή μας, πολεμούν μεταξύ τους, ποια θα κυριαρχεί στο σώμα μας. Δηλαδή, ποια ψυχή θα αποφασίζει τι θα κάνουμε, πούμε, σκεφτούμε κ.τ.λ. την κάθε στιγμή. Π.χ. Όταν κάνουμε κάτι καλό, είναι η Θ-ϊκή ψυχή που κυριαρχεί και όταν κάνουμε το αντίθετο, είναι η ζωική ψυχή που κυριαρχεί.
Η αληθινή ουσία του κάθε Εβραίου, είναι η Θ-ϊκή ψυχή. Αυτή η ψυχή είμαστε. Αλλά μερικές φορές παρασυρόμαστε από την ζωική ψυχή που κατέχουμε, και κάνουμε μη-καλά πράγματα.
Ο σκοπός της ύπαρξής μας στον κόσμο, είναι να προσπαθήσουμε όσο γίνεται πιο πολύ, να κυριαρχεί η Θ-ϊκή ψυχή μέσα μας, στις σκέψεις μας και στις πράξεις μας.
Σσαμπάτ Σσαλόμ,
Άριε από την Γιεσσιβά
