Εχτές είχαμε το Πέσαχ Σσενί, το δεύτερο Πέσαχ. Όσοι δεν προλάβαιναν να φέρουν την προσφορά του Πέσαχ στην εποχή του Ναού, είχαν μια δεύτερη ευκαιρία μετά από τριάντα μέρες.
Το μήνυμα πάντως είναι διαχρονικό: πάντα υπάρχει η ευκαιρία να κάνουμε μια καλή πράξη, να επιδιορθώσουμε αυτό που χαλάσαμε, να ακολουθήσουμε το όνειρό μας.
Έτσι ποτέ δεν είναι αργά να μάθω καλύτερα ελληνικά (εβραϊκά για όσους ισχύει αυτό :) και να συνηθίσω το ούζο. Ποτέ δεν είναι αργά να δω το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη, να μάθω ελληνικούς χορούς, να κόψω το τσιγάρο, να βάλω στο άλμπουμ τις φωτογραφίες από το 2002 και μετά, να δω τη φίλη μου από την πρώτη δημοτικού, να αρχίσω γυμναστήριο, να μελετήσω την Καμπάλα...
Και για το μωρό μας, ποτέ δεν είναι αργά να μάθει να κοιμάται τη νύχτα!
Σας δίνω αμέσως ένα παράδειγμα γι΄αυτή τη σημαντική τοποθέτηση: ακόμα και τώρα που τελείωσε το Πέσαχ Σσενί, ποτέ δεν είναι αργά να γράψω γι’ αυτό στο blog και να πάρω έμπνευση.
