Όταν αφήσεις για λίγο τα μπλογκ σου, είναι δύσκολο να ξαναγυρίσεις σε αυτό.
Έχω βέβαια πολλές δικαιολογίες, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι ενδιαφέρεστε να τις ακούσετε. J
Πώς ήταν λοιπόν το Πέσαχ με λίγα λόγια; Πολύ δουλειά, πολύ νόημα, πολύ ικανοποίηση. Συγκεντρώσεις της κοινότητας γεμάτες έμπνευση και χαρούμενες οικογενειακές στιγμές. Το πρώτο Σέδερ έγινε στο Νοβοτέλ όπου οι ντόπιοι από την Ελληνική Εβραϊκή κοινότητα και ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο, δημιούργησαν μια πολύ ενδιαφέρουσα συντροφιά. Διαβάσαμε την Αγκαντά στα Αγγλικά, στα Ελληνικά, στα Λαντίνο και ….στα Εβραϊκά! Το δεύτερο Σέδερ έγινε στο σπίτι με μερικές άλλες οικογένειες, σε ποιο στενό κύκλο. Και τα δύο ήταν ωραία και συμπλήρωναν το ένα το άλλο.
Οργανώσαμε επίσης Σεδαρίμ στη Ρόδο και στην Κρήτη για πολλούς ταξιδιώτες, κυρίως Ισραηλίνους που επισκέφθηκαν αυτά τα νησιά. Εθελοντές νεαροί ραβίνοι που ήρθαν ειδικά από το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, φιλοξένησαν περίπου 550 ανθρώπους για να περάσουν χαρούμενες και συναρπαστικές γιορτές.
Αμέσως μετά το Πέσαχ, ήρθε το Ελληνικό Πάσχα με την πρωτεύουσα να αδειάζει αφού οι κάτοικοί της πήγαν στα χωριά τους για να γιορτάσουν. Μπορούσε κανείς να διασχίσει την Αθήνα χωρίς κίνηση σε 20 λεπτά και να παρκάρει όπου ήθελε.
Αλίμονο, την επόμενη εβδομάδα όλα τα αυτοκίνητα επέστρεψαν, πιο ορμητικά από πριν …