Γιατί πάλι κεριά;του Άρον Μος
Ερώτηση:
Βλέπω πως το άναμμα των κεριών αποτελεί σημαντικό μέρος του Ιουδαϊσμού. Ανάβουμε τα κεριά κάθε Παρασκευή για το Σσαμπάτ, ανάβουμε τα κεριά σε κάθε γιορτή και το Χανουκά είναι γεμάτο κεριά. Ποια η σχέση μεταξύ κεριών και πνευματικότητας;
Απάντηση:
Υπάρχει κάτι στο κερί που το κάνει πιο πνευματικό. Μια φυσική ουσία όταν απλώνεται, συνήθως λιγοστεύει. Η πνευματικότητα πάλι, όταν απλώνεται, μεγαλώνει και αυξάνει.
Όσο πιο πολύ χρησιμοποιούμε κάποιο υλικό, τόσο αυτό μειώνεται. Όσο πιο πολλά χρήματα ξοδεύουμε, τόσο λιγότερα έχουμε. Όσο πιο πολύ βενζίνη χρησιμοποιούμε, τόσο αδειάζει το ρεζερβουάρ. Όσο πιο πολύ φαγητό τρώμε, τόσο πιο γρήγορα χρειάζεται να γεμίζουμε τα ντουλάπια μας. Τα πνευματικά αγαθά, εντούτοις, αυξάνονται με τη χρήση. Εάν χρησιμοποιώ τη σοφία μου για να διδάξω, οι σπουδαστές μαθαίνουν και εγώ γίνομαι σοφότερος. Αν μοιράζομαι την αγάπη μου με κάποιον άλλο, γίνομαι ακόμα πιο αξιαγάπητος. Όταν προσφέρουμε πνευματικό δώρο, ο παραλήπτης κερδίζει χωρίς να χάνουμε εμείς τίποτα.
Αυτήν ακριβώς την πνευματική ιδιαιτερότητα εκφράζουν τα κεριά. Όταν χρησιμοποιούμε ένα κερί για να ανάψουμε ένα άλλο, το πρώτο παραμένει φωτεινό. Το φως του δεν λιγοστεύει με το μοίρασμα. Αντιθέτως, δύο κεριά μαζί έχουν μεγαλύτερη φωτεινότητα και περισσότερη λάμψη.
Μερικές φορές ανησυχούμε πως μας περιμένει η εξάντληση αποθεμάτων. Σε πνευματικά ζητήματα όμως, αυτό δεν ισχύει. Όσο πιο πολύ καλοσύνη προσφέρουμε, τόσο περισσότερη έχουμε. Κάνοντας έναν νέο φίλο, γινόμαστε καλύτεροι φίλοι με τους παλιότερους. Αποκτώντας και δεύτερο παιδί, ανοίγουμε ένα νέο διάδρομο αγάπης στην καρδιά μας, από τον οποίο θα ωφεληθεί και το πρώτο μας παιδί. Διδάσκοντας όλο και περισσότερους μαθητές, γινόμαστε ολοένα και σοφότεροι.
Συνεχίστε να ανάβετε τα κεριά σας. Στην ψυχή υπάρχουν ανεξάντλητα αποθέματα φωτός και είναι αδύνατον να ξεμείνουμε ποτέ από καλοσύνη.
