Εντολές και Έθιμα

Απαγορεύεται αυτό, απαγορεύεται εκείνο... Ακούγεται περισσότερο σαν φυλακή παρά σαν μέρα ανάπαυσης. Γιατί να μην εστιάζουμε απλά στα όμορφα τελετουργικά και στην κατανυκτική ατμόσφαιρα;

Γιατί οι άντρες κάθονται χωριστά από τις γυναίκες στις παραδοσιακές Εβραϊκές λειτουργίες;

Γιατί η Εβραϊκή θρησκεία φαίνεται να έχει εμμονή με ασήμαντες λεπτομέρειες; Πόση ματσά πρέπει να φάω, ποιο κουτάλι πρέπει να χρησιμοποιήσω για το γάλα και ποιο για το κρέας, ποιος είναι ο σωστός τρόπος να δέσω τα κορδόνια μου;

Κάθε Παρασκευή απόγευμα κάνω τζόκιν και συχνά περνώ έξω από τη συναγωγή. Βλέπω ότι μέσα υπάρχει αρκετός κόσμος και για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι έρχονται στη λειτουργία κάθε Σάββατο.

Κάποιος φίλος με ρώτησε γιατί κάνουμε μπριτ (περιτομή). Είπα για λόγους υγείας και παράδοσης, τις οχτώ μέρες, τον πόνο και ένα σωρό άλλες ασυναρτησίες πριν αποφασίσω να αφήσω το θέμα σε σας.

Η αδερφή μου λέει ότι είμαι «πιο άγιος από εκείνη», ενώ οι γονείς μου φωνάζουν πως χωρίζω την οικογένεια. Τι να κάνω;

Το Πέσαχ υποτίθεται πως είναι η γιορτή της απελευθέρωσης από τη σκλαβιά. Μοιάζει όμως αστείο να γιορτάζουμε την ελευθερία, με το να μην τρώμε ψωμί. Οι περιορισμοί δεν είναι το ακριβώς αντίθετο της ελευθερίας;

Είναι πράγματι, απαραίτητο να θυμόμαστε μετά από 3000 χρόνια, την ελευθερία των προγόνων μας από τη δουλεία στην Αίγυπτο; Δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με πιο σύγχρονα και πιεστικά θέματα;

Καταλαβαίνω ότι η νηστεία το Γιομ Κιπούρ υποτίθεται πως με βοηθά να επικεντρωθώ μάλλον στην ψυχή μου παρά στο σώμα μου. Αλλά πώς μπορώ να γίνω πιο πνευματικός με το στομάχι μου να γουργουρίζει;

Γιατί πρέπει να περνάμε μια ολόκληρη μέρα σκεπτόμενοι τα λάθη και τις αμαρτίες μας; Χρειάζεται να θυμόμαστε πόσο πολύ απέχουμε από την τελειότητα;