ΒΟΤΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΗΠΟ
Με τον ερχομό της άνοιξης, η σκέψη πολλών πηγαίνει στην κηπουρική. Για όσους έχουν το ταλέντο και την αντίληψη, η κηπουρική είναι μια ώρα αθωότητας, μια νεανική ξενοιασιά από τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες ενός καταναλωτικού και υλικού κόσμου. Η κηπουρική δίνει την ευκαιρία στους πιο εξαντλημένους και απορροφημένους από τις αγοραπωλησίες, το κυνήγι της επιτυχίας και την κοινωνική αναγνώριση, να επιστρέψουν στις ρίζες τους.
Δεν μπορεί κανείς να επιβάλλει τη θέλησή του σε έναν κήπο, γιατί δεν θα πιάσει. Για ένα πράγμα, υπάρχουν πολλές μεταβλητές. Το χώμα, ο καιρός, τα έντομα, ακόμα και για έναν μικρό κήπο, ο πολεμιστής του Σαββατοκύριακου έχει πολλές μάχες να δώσει. Ο επιτυχημένος κηπουρός ακούει, φυτεύοντας σύμφωνα με τις πιο δυσδιάκριτες μεταβλητές. Πόσο χώρο χρειάζονται οι πετούνιες; Θα αναπτυχθούν οι βιολέτες τόσο κοντά στο σπίτι; Μήπως οι ντομάτες τραβήξουν πιο πολλά έντομα;
Μία από τις πιο ζωτικές εργασίες σε ένα κήπο είναι το βοτάνισμα, δηλαδή το ξερίζωμα των ανεπιθύμητων επισκεπτών. Απαιτεί διαίσθηση, αντοχή και διορατικότητα. Τα ζιζάνια μεταμφιέζονται σε πρασινάδα, ακόμα και σε άνθη. Πρέπει κανείς να μπορεί να ξεχωρίζει το ζιζάνιο, δηλαδή το αληθινό λουλούδι από το ψεύτικο. Και δεν αρκεί μόνο η δύναμη για βαθύ σκάψιμο – γιατί τα ζιζάνια έχουν βαθιές ρίζες – αλλά και ο συνεχής έλεγχος του κήπου. Ο κηπουρός πρέπει να είναι το ίδιο επίμονος και ανθεκτικός με το ζιζάνιο. Ακόμα και αν ξεριζωθεί, το ζιζάνιο θα ξαναεμφανιστεί, ή θα προσπαθεί, χρόνο με το χρόνο. Το βοτάνισμα δεν είναι εργασία της στιγμής. Απαιτεί αδιάκοπη επαγρύπνηση.
Και χωρίς αυτό, η ομορφιά, η τάξη, ο σκοπός ενός κήπου, η δημιουργία αισθήματος γαλήνης και αρμονίας, αν δεν καταστραφεί, θα παραμορφωθεί.
Κάθε χρόνο, στην άνοιξη του Εβραϊκού λαού, κάνουμε πνευματικό βοτάνισμα, σαν μέρος της προετοιμασίας για την άνθιση του πνευματικού μας κήπου, που είναι η λήψη της Τορά. Ποια ζιζάνια μας απειλούν; Ποια είναι τα πνευματικά εμπόδια όσον αφορά τις μιτσβότ – τις εντολές της Τορά; Ποιες πράξεις, λέξεις και σκέψεις εισβάλουν και σκεπάζουν τον κήπο μας;
Οι Σοφοί μας λένε να χρησιμοποιούμε τις 49 μέρες μεταξύ του Πέσαχ και του Σσαβουότ για πνευματική κηπουρική, δηλαδή το ξερίζωμα των αρνητικών στοιχείων του χαρακτήρα που παρεμποδίζουν την ενθουσιώδη τήρηση και εκπλήρωση των μιτσβότ. Ξέρουμε ότι οι μιτσβότ, οι υπηρεσίες προς το Θεό, φέρνουν αρμονία στον κόσμο, αποκαλύπτουν τη Θεία Παρουσία και τον προετοιμάζουν για την τελειότητα που θα επικρατεί τις μέρες του Μεσσία.
Τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας είναι τα ζιζάνια που πρέπει να ξεριζωθούν.
Τα φυσικά συναισθήματα είναι εφτά, η αγάπη, η πειθαρχία, η συμπόνια, η υπομονή, η ταπεινοφροσύνη, η εγκράτεια και η ευγένεια. Κάθε ένα από αυτά αποτελείται από τα άλλα εφτά, και έτσι έχουμε 49 βασικούς συνδυασμούς. Κάθε μέρα από τις 49, καθώς μετράμε το Όμερ από τη Λύτρωση του Πέσαχ μέχρι την Τορά του Σσαβουότ, επικεντρωνόμαστε στην τελειοποίηση και την ανύψωση του καθενός από αυτά τα στοιχεία.
Κάθε χρόνο, έχουμε καθήκον να ξεριζώνουμε τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας που ξεπροβάλλουν με διάφορες μορφές. Ευτυχώς οι Σοφοί μας δίνουν ένα «εργαλείο» για να σκάβουμε – το Πιρκέι Αβότ – τα Γνωμικά των Πατέρων. Διαβάζοντας ένα κεφάλαιο κάθε Σάββατο απόγευμα, τις έξι εβδομάδες ανάμεσα στο Πέσαν και το Σσαβουότ, είναι σαν να «βοτανίζουμε τον κήπο».
