Κανόνες οδικής συμπεριφοράς
«Του χρόνου θα μπορώ να οδηγώ», μου υπενθυμίζει η κόρη μου για τρίτη φορά σε μια εβδομάδα, καθώς την πηγαίνω στο σπίτι μιας φίλης της.
Στο Τορόντο, η άδεια οδήγησης δίνεται από τα δέκα –έξι και μερικούς μήνες μετά τα 16α γενέθλιά της, η μεγαλύτερη κόρη μου περιμένει με αδημονία το γεγονός.
Θυμάμαι πολύ ζωντανά τον δικό μου ενθουσιασμό, δύο δεκαετίες πριν, όταν κι εγώ περίμενα αυτήν την πρωτόγνωρη ελευθερία. Έχοντας πρόσφατα μετακομίσει σε ένα προάστιο του Τορόντο, μακριά από φίλους και συμμαθητές, οι γονείς μου με ενθάρρυναν να μάθω να οδηγώ. Το σαραβαλάκι μου έγινε το αντικείμενο ζήλειας των φίλων μου καθώς εγώ απολάμβανα την αυτονομία αλλά και την ευθύνη που συνεπάγεται η οδήγηση.
Θυμάμαι, επίσης, χρόνια πριν αφήσω το πατρικό μου για να ανοίξω το δικό μου σπίτι, πώς ενθάρρυνα τη μητέρα μου, σε ένα κατοπινό στάδιο της ζωής της, να ζήσει αυτή την εμπειρία. Απόλαυσα την αντιστροφή των ρόλων για μία φορά και την ανταπόδοση της υποστήριξης και της υπομονής που εκείνη μου είχε διδάξει. Μέχρι σήμερα, μου εκφράζει την ευγνωμοσύνη της για την επιμονή μου.
Καθώς η μεγαλύτερη κόρη μου ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα φάση στη ζωή της, δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να της αφηγηθώ πως την έδεσα στο παιδικό καρεκλάκι του αυτοκινήτου όταν ο πατέρας της μας πήγε από το μαιευτήριο στο σπίτι. Τότε ήταν ένας παθητικός παρατηρητής, βολεμένος και ταϊσμένος από τους γύρω του. Τώρα η συμμετοχή της είναι ενεργή και είναι πανέτοιμη να δώσει στους άλλους και να κάνει πράγματα γι’ αυτούς.
Τότε καθόταν πίσω και απολάμβανε τη βόλτα. Τώρα είναι έτοιμη να δεχτεί την πρόκληση και να αναλάβει την ευθύνη στο τιμόνι.
Προσπαθώ να σκεφτώ τι όραμα να της δώσω τώρα που αντιμετωπίζει αυτές τις προκλήσεις.
Πολλά από τα «πρέπει» και τα «μη» της οδήγησης θα τα μάθει από τον εκπαιδευτή της. Αλλά τα δικά μου είναι τα μαθήματα ζωής που θα προσπαθήσω να τις εμφυσήσω, καθώς θα μπαρκάρει για νέα ταξίδια – εποχούμενη ή ποικιλοτρόπως:
- Στη βιασύνη σου να φτάσεις στον προορισμό σου, να οδηγείς αργά. Γιατί εκτός ότι θα χάσεις την ομορφιά του τοπίου, θα προσπεράσεις σήματα απαραίτητα για την κατεύθυνση και την πορεία σου.
- Από την άλλη πλευρά, μην οδηγείς πολύ αργά, διότι θα αφαιρεθείς τόσο πολύ που θα χάσεις τον προορισμό και τους στόχους σου.
- Να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι μόνη σου στο ταξίδι. Να αφήνεις χώρο και σκέψη για τους συνοδοιπόρους σου.
- Η απροσεξία, ακόμα και η στιγμιαία, μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστη βλάβη τόσο σε σένα όσο και στους γύρω σου.
- Παρά τις άγρυπνες προσπάθειές σου, να θυμάσαι ότι υπάρχουν πάντα νεκρά σημεία στο οπτικό σου πεδίο. Κατανόησε το καλά για να κάνεις τις σωστές ενέργειες.
- Και τελικά, ανεξάρτητα από το πόσο καλά έχεις μελετήσει τον οδικό κώδικα, τίποτα δεν μοιάζει με την αληθινή δοκιμασία που βιώνουμε στο δρόμο.
