Τώρα ή αργότερα; 

Του Γιαακόβ Λίντερ

Η ανατροφή των παιδιών είναι κάτι που απαιτεί μερίδιο του χρόνου μας, ζήτημα στο οποίο δεν έχουμε καμία ελευθερία επιλογής. Το μόνο που μπορούμε να επιλέξουμε είναι το πότε θα αφιερώσουμε το χρόνο μας.

Έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε σε πρώιμο στάδιο, όταν διαμορφώνουμε το θετικό χαρακτήρα και τη θετική συμπεριφορά των παιδιών μας που θα τα ακολουθήσουν και στην ενήλικη ζωή τους. Ή μπορούμε να το κάνουμε αργότερα στη ζωή τους – βγάζοντάς τα από κάποια δύσκολη θέση που έχουν βρεθεί ή από δύσκολες συνθήκες. Ούτως ή άλλως θα αφιερώσουμε χρόνο. Αυτό που εξαρτάται από εμάς είναι που θα τον ξοδέψουμε.

Ένα ζευγάρι μου ανέφερε πως μια μέρα η εννιάχρονη κόρη τους επέστρεψε στο σπίτι με δάκρυα. «Δεν πρόκειται να ξαναπάω στο σχολείο», είπε. «Η δασκάλα με μισεί. Με τιμώρησε για κάτι που δεν έκανα – την εργασία μου».

Ως πολυάσχολοι γονείς του 21ου αιώνα και έχοντας πολλά να απαιτούν το χρόνο μας, μία από τις επιλογές μας είναι να διώξουμε το πρόβλημα μακριά. «Από εδώ και στο εξής να κάνεις κάθε μέρα την εργασία σου» ή «Μην ανησυχείς, του χρόνου θα έχεις καλύτερη δασκάλα» ή «Άλλη φορά άμα δεν κάνεις την εργασία σου, αλοίμονό σου». Μερικοί γονείς μπορεί να έλεγαν κάτι από αυτά για να αποφύγουν το πρόβλημα έτσι ώστε να αφοσιωθούν σε κάτι πο υνιώθουν πιο σημαντικό.

Το ζευγάρι με το οποίο μιλούσα είχε επιλέξει να σταματήσει ό,τι έκανε και να ανοίξει συζήτηση με την κόρη του. Επέλεξαν να αφιερώσουν το χρόνο τους άμεσα.

«Φαίνεσαι πολύ αναστατωμένη» είπε ο πατέρας στην κόρη του. «Εξήγησέ μου σε παρακαλώ πώς αισθάνεσαι. Όταν λες πως η δασκάλα σου σε μισεί, τί ακριβώς εννοείς με αυτό; Νομίζεις πως σε μισεί συνέχεια ή επειδή έκανες κάτι ενάντια στους κανόνες του σχολείου; Νομίζεις πώς θύμωσε μαζί σου επειδή είσαι εσύ ή γι’ αυτό που έκανες ή δεν έκανες;». Την εκπαίδευσαν να ξεχωρίζει το γεγονός από την ερμηνεία του.

Μετά από μιάμιση ώρα ανοιχτών ερωτήσεων και χωρίς την παραμικρή διάθεση κριτικής, το εννιάχρονο κορίτσι έφτασε στο δικό του συμπέρασμα. «Οι πράξεις μου δεν άρεσαν στη δασκάλα και όχι εγώ και παίρνω την ευθύνη γι’αυτές». Το κορίτσι είχε πάρει την απόφαση να κάνει την εργασία του στην ώρα της.

Οι γονείς συγκινήθηκαν πολύ όταν την άλλη μέρα βρήκαν μια απολογητική επιστολή από το παιδί προς τη δασκάλα του, στην οποία έγραφε πως από αυτή τη στιγμή θα κάνει τις εργασίες της και θα τηρεί τους σχολικούς κανόνες. Η μητέρα συνέχισε, «θεώρησα χρέος μου να μοιραστώ αυτήν την εμπειρία με τη δασκάλα του παιδιού μου και να την ευχαριστήσω που ενδιαφέρεται για εκείνο. Αυτή εκτίμησε τη στήριξη και την ενθάρρυνσή μου και φύγαμε και οι δύο νιώθωντας ότι ήμασταν στην ίδια ομάδα».

Διαλέγοντας να επενδύσουν μέρος του χρόνου τους αντί να ψάχνουν μια γρήγορη λύση, αυτοί οι γονείς προόδευσαν εμφυτεύοντας στο παιδί τους πέντε σημαντικές αξίες:

1) Υπευθυνότητα – «Αν είναι να γίνει, εξαρτάται από εμένα». Επέμειναν η κόρη τους να αναλάβει την ευθύνη για τον εαυτό της. Μην κατηγορείτε τους άλλους, αναλάβετε εσείς τη ζωή σας.

2) Θετική Αυτο-Εκτίμηση – Έδωσαν στην κόρη τους το αίσθημα πως είναι αρκετά σημαντική για τους γονείς της οι οποίοι σταμάτησαν τα πάντα για να την ακούσουν και να συγκεντρωθούν σε αυτήν.

3) Γεγονός/Ερμηνεία - Διάκριση – Δίδαξαν στην κόρη τους να καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα στο γεγονός και στην ερμηνεία που του είχε δώσει. Πολύ συχνά, η ερμηνεία μας επηρεάζει πιο πολύ από την ιστορία.

4) Αντιμετώπιση του προβλήματος – Το παιδί έμαθε πως είναι σημαντικό να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα όταν είναι μικρό, αντί να το αφήνει να μεγαλώνει για πολύ καιρό και να βγαίνει εκτός ελέγχου.

5) Εμπιστοσύνη – Το παιδί έμαθε πως όταν τα «κάνει θάλασσα», μπορεί να εμπιστευτεί τους γονείς του. Επιβεβαιώθηκε πως δεν θα κρινόταν και πως ανεξάρτητα από το τι συνέβη ανάμεσα σε αυτήν και στη δασκάλα της, η αγάπη των γονιών της γι’αυτήν είναι ανιδιοτελής. Έμαθε πως δεν χρειάζεται να πάει πουθενά αλλού για να ψάξει μια τέτοια στήριξη.

Δοκιμάστε το – πιάνει!