Επιπλέοντας σ’ έναν φουρτουνιασμένο κόσμο
Του Ναφτάλι Σίλμπερμπεργκ
Πολύ συχνά αισθανόμαστε λες κι η ζωή είναι ένας παρατεταμένος τυφώνας. Παλεύουμε διαρκώς με τα κύματα που στέλνει καταπάνω μας η θάλασσα της ζωής. Αμέσως μόλις το ένα κύμα σκάσει στην ξηρά το δεύτερο, που δεν είναι μακρυά πίσω του, απειλεί να μας ανατρέψει, εκτός κι αν πλεύσουμε με επιδεξιότητα πάνω απ’ την μαινόμενη κορυφή του. Πράγματι, οι καθημερινές οικονομικές πιέσεις και οι στενοχώριες στις δουλειές μας που μας φέρνει η ζωή ονομάζονται από τον Βασιλιά Σολομώντα «ισχυρές θάλασσες» που απειλούν να μας πνίξουν. Αρχικά βάζουν σε κίνδυνο την πνευματική πλευρά μας απευαισθητοποιώντας μας από αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή, κάνοντάς μας να επικεντρωνόμαστε διαρκώς στο να κερδίσουμε κι άλλα χρήματα. Συνέχεια απασχολούν τα μυαλά μας μετατρέποντάς τα σε ένα δοχείο που είναι γεμάτο μέχρι το χείλος με σκοτεινά νερά που δεν επιτρέπουν στην λάμψη του ήλιου να τα κάνει να σπινθηροβολήσουν.
Ώμος μπορούμε να ξεμπλέξουμε το μυστικό πίσω από την επιβίωση από όλες τις πλημμύρες. Το Βιβλίο της Γένεσις μιλάει για μια μεγάλη Πλημμύρα που «ξέπλυνε» όλον τον πολιτισμό. Μόνο ο Νώε και η οικογένειά του επέζησαν από την πλημμύρα μπαίνοντας στην Κιβωτό που τους προστάτεψε από την εξοντωτική βροχή που έρρεε από τα ψηλά και τα ταραγμένα νερά που υψώθηκαν από τα βάθη της γης. Η αιώνια Τορά μας δεν μας λέει απλά μια συναρπαστική ιστορία. Αν κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα, σ’ αυτό που κρύβεται πίσω από την διήγηση μπορούμε να ανακαλύψουμε το μυστικό αυτών που επέζησαν απ’ όλες τις πλημμύρες, ακόμα κι αυτές που δεν προβλέπουν οι μετεωρολόγοι, δηλαδή τις απαίσιες πλημμύρες της ζωής.
Ο Θ-ός πρόσταξε τον Νώε να μπει σε μια κιβωτό. Ο Μπάαλ Σσεμ Τοβ επισημαίνει ότι η εβραική λέξη για την «κιβωτό» είναι η λέξη «τεβά» που σημαίνει επίσης «λέξη». Όλοι μας μπορούμε να επιβιώσουμε τις πλημμύρες που επιθυμούν να καταβροχθίσουν τις ζωές μας, απασχολώντας τους εαυτούς μας με τις ιερές «λέξεις» της Τορά και της προσευχής. Εκείνος που ξυπνάει το πρωί κι αφιερώνει πριν φύγει τρέχοντας για την δουλειά του τις πρώτες ώρες της ημέρας στην προσευχή και σε μερικές σύντομες φράσεις από την Τορά, μονώνει αποτελεσματικά τον εαυτό του ενάντια στις θύελλες της ζωής. Τα ιερά λόγια της Τορά και της προσευχής έχουν μια υδατοστεγής επίδραση που βάζει το άτομο με ασφάλεια μέσα σε μια αδιαπέραστη φούσκα που μπορεί να αντέξει ακόμα και τους δριμύτερους ανέμους. Ξεκινώντας τη μέρα μας με την προσευχή και την Τορά, χρησιμεύει σαν καθημερινή υπενθύμιση ότι ο Θ-ός έχει τον έλεγχο κι αν κι εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να παλέψουμε για να κερδίσουμε τα προς το ζειν, δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να διαταραχθούν υπερβολικά από τις πιέσεις της δουλειάς, επειδή τελικά όλα έρχονται από τον Θ-ό κι ο Θ-ός είναι πάντα καλός.
Αυτός που συναντά τις θύελλες της ζωής ενώ βρίσκεται στο ασφαλές άδυτο της «Κιβωτού» θα ανακαλύψει ότι τα νερά της καταιγίδας που μοιάζουν τόσο καταστροφικά είναι στην πραγματικότητα νερά που εξαγνίζουν. Όπως ο Θ-ός εξάγνισε τον κόσμο μέσα από την πλημμύρα [που διήρκεσε σαράντα μέρες, όμοια με το μίκβε (δεξαμενή για τελετουργία) που πρέπει να περιέχει περίπου είκοσι τέσσερα λίτρα νερού] έτσι μας εξαγνίζει στέλνοντάς προς την κατεύθυνσή μας προκλήσεις και βάσανα. Αν είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι γι αυτές τις θύελλες, αυτές αναδεικνύουν τα ψηλότερα και τα πιο ευγενικά μας προσόντα, ανεβάζοντάς μας σε πνευματικά ύψη που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να επιτύχουμε χωρίς την βοήθεια αυτών των τυφώνων.
