Δίαιτα Εφτά Ημερών

Του Γιαακόβ Λίντερ

Στην πολυάσχολη ζωή των σημερινών εργαζόμενων γονιών, ο χρόνος που περνάμε με τα παιδιά ή τους συντρόφους μας είναι πολύ περιορισμένος. «Πώς να κάνω τον 14χρονο γιο μου να περνά καλά όταν είναι μαζί μου;» με ρώτησε κάποτε ένας πατέρας. «Όταν ήταν πέντε χρονών το πρόσωπό του έλαμπε όταν με έβλεπε και ένα τεράστιο χαμόγελο άστραφτε στο πρόσωπό του. Τώρα που είναι δεκατεσσάρων πάλι λάμπει το πρόσωπό του και γελάει μέχρι τα αυτιά, όχι, όμως όταν μπαίνω στο δωμάτιό του, αλλά όταν βγαίνω από αυτό. Τι να κάνω;».

«Τι κάνετε το λίγο χρόνο που περνάτε μαζί του;» ρώτησα. «Τον μετατρέπουμε σε εκπαιδευτική εμπειρία. Του λέω πως δεν μου αρέσει η ακαταστασία στο δωμάτιό του, πως δεν με ικανοποιεί το κούρεμά του και αν έχω κι άλλο χρόνο προσπαθώ να τον πείσω πόσο κακοί είναι μερικοί από τους φίλους του και πόσο με εκνευρίζει που τους κάνει παρέα. Φυσικά ο γιος μου θυμώνει με όλα αυτά, αλλά είμαι πατέρας και πρέπει να τον διαπαιδαγωγώ».

Εξήγησα στον πατέρα πως αυτό δεν είναι διαπαιδαγώγηση αλλά καταστροφική κριτική η οποία δημιουργεί μια απόσταση ανάμεσα σε πατέρα και γιο.

Μερικοί έφηβοι φεύγουν από το δωμάτιο ακόμα και από το σπίτι προκειμένου να αποφύγουν την κριτική. Η εντύπωση που μένει είναι πως η συζήτηση με τους γονείς σημαίνει κριτική, δηλαδή αρνητικά συναισθήματα. Ένα μέρος από τα ένστικτά μας μάς υπαγορεύει να μένουμε μακριά από πράγματα που μας πληγώνουν.

Όταν συναντάμε συγκεκριμένους ανθρώπους ή πηγαίνουμε σε μέρη όπου είχαμε άσχημες εμπειρίες, οι κακές εντυπώσεις βγαίνουν στην επιφάνεια και δημιουργούνται άσχημα συναισθήματα – ακόμα και αν πια δεν προκύπτει κάτι κακό.

Ως γονείς επιθυμούμε να δημιουργούμε θετικές εντυπώσεις στα μυαλά των παιδιών μας. Αυτό θα τους κάνει να θέλουν να περνούν μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στο σπίτι, αντί να ψάχνουν άλλους ανθρώπους και άλλα μέρη για να το κάνουν.

Αν περνάτε αρκετή ώρα ευχάριστα με το παιδί σας, θα μπορείτε να αφιερώνετε λίγο χρόνο διορθώνοντας τη συμπεριφορά του. Εντούτοις, σε περιπτώσεις όπου ο χρόνος είναι πολύ περιορσμένος, βεβαιωθείτε πως περνάτε μια ευχάριστη εμπειρεία που θα εντυπωθεί θετικά στο μυαλό του παιδιού.

Τι μπορούμε να κάνουμε αν έχουν ήδη δημιουργηθεί, δυστυχώς, αρνητικές εντυπώσεις; Μια λύση είναι να καταφύγουμε σε μια εφταήμερη εξαγνιστική δίαιτα. Αυτές τις εφτά ημέρες δεν επιτρέπεται να λέμε ούτε μία λέξη για να ασκήσουμε κριτική στα παιδιά μας. Στην πραγματικότητα, δεν πρέπει μόνο να μην τη λέμε αλλά και να μην τη νιώθουμε, διότι το σώμα μας μιλά μερικές φορές πιο δυνατά από τα λόγια μας. Το ζητούμενο είναι να συγκεντρωθούμε στα καλά στοιχεία του παιδιού μας που σίγουρα διαθέτει.

Αν δούμε το παιδί μας να κάθεται κάτω και να βλέπει τηλεόραση με τα πόδια στον καναπέ, μπορούμε να καθίσουμε δίπλα του, να μπούμε στον κόσμο του, να ευχαριστήσουμε το Θ-ό που έχει γερά μάτια και βλέπει και ας ψάξουμε για κάτι καλό για το οποίο μπορούμε να το επαινέσουμε, να μιλήσουμε για άλλα θέματα, να ζητήσουμε τη γνώμη του, δείχνοντάς του έτσι ότι το υπολογίζουμε. 

Η δίαιτα δεν πρέπει να χαλάσει ούτε μία μέρα αν θέλουμε να έχει αποτέλεσμα. Αν μέσα στις εφτά αυτές μέρες πούμε ή κάνουμε κάτι αρνητικό, πρέπει να ξεκινήσουμε το μέτρημα από την αρχή. Ευτυχώς, με αυτό τον τρόπο μπορούμε να αντικαταστήσουμε την αρνητική εντύπωση με μια θετική και να επιστρέψουμε στα παλιά – να βλέπουμε το παιδί μας να γελά και να χαίρεται όταν μπαίνουμε στο δωμάτιό του και όχι όταν βγαίνουμε από αυτό!

Δοκιμάστε το – πιάνει!