Η σημασία του τώρα

Του Γιαακόβ Λίντερ

Όταν σερβιρίστηκε το φαγητό στο γλέντι του γάμου της κόρης ενός στενού φίλου, ο οικοδεσπότης πέρασε από όλα τα τραπέζια για να δει αν περνούσαμε όλοι καλά, πως ήταν το φαγητό και αν ήμασταν ικανοποιημένοι με τον κλιματισμό της αίθουσας. «Δουλέψαμε σκληρά γι’ αυτό το γάμο» εξήγησαν και ελπίζουμε πως όλα θα είναι ακριβώς όπως τα σχεδιάσαμε».

Σε μια συζήτηση που είχαμε μία εβδομάδα αργότερα, διαπιστώσαμε πως οι μόνοι από τους 400 καλεσμένους που δεν ευχαριστήθηκαν το γάμο ήταν οι γονείς της νύφης, διότι απλά δεν βρισκόντουσαν εκεί. Όταν σερβιρίστηκε το πρώτο πιάτο, ανησυχούσαν πως θα ήταν ο πρώτος χορός. Στον πρώτο χορό, ανησυχούσαν για το κυρίως πιάτο, στο κυρίως πιάτο ανησυχούσαν για τους λόγους, στους λόγους ανησυχούσαν για το επιδόρπιο κοκ.

Είναι οδυνηρό να είναι κανείς απών από μια τέτοια μέρα όπως ο γάμος του παιδιού του, αλλά η αποφυγή τέτοιων καταστάσεων ξεκινά πολύ νωρίτερα. Ξεκινά από την εφαρμογή ελέγχου του μυαλού σε μια συνηθισμένη μέρα. Μπορούμε να περάσουμε μια ολόκληρη μέρα προσπαθώντας να εργαστούμε, να κάνουμε τη δουλειά μας και να μιλήσουμε με άλλους ανθρώπους, χωρίς ουσιαστικά να βρισκόμαστε εκεί. Το μυαλό μας μπορεί να περιφέρεται άσκοπα από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο, από τον ένα αιώνα στον άλλο, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Τα παιδιά απογοητεύονται όταν συνειδητοποιούν πως οι γονείς τους δεν είναι παρόντες και ολοκληρωτικά δοσμένοι στο χρόνο που περνούν μαζί. Ακούμε συχνά τα ζευγάρια να παραπονιούνται, «Όταν του μιλώ, νιώθω πως το σώμα του είναι εκεί, αλλά το μυαλό του είναι κάπου αλλού».

Το μυαλό μας πετά πίσω στην ιστορίας μας και σκέπτεται τι συνέβη στο παρελθόν, ή επικεντρώνεται σε αυτό που μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Ετούτη η αδυναμία είναι η κύρια αιτία για ανησυχία, αγωνία, άγχος και στρες. Όπως αναφέρει ο Ράμπι Αμπραάμ Ιμπν Εζρά (1080-1164):«Το παρελθόν έφυγε, το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα και το παρόν διαρκεί μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Η υιοθέτηση αυτής της φιλοσοφίας δεν αφήνει περιθώρια ανησυχίας».

Η εξάσκηση του ελέγχου του μυαλού για την πλήρη συγκέντρωση στο παρόν, είναι το πολυτιμότερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας, στα παιδιά και στους αγαπημένους μας. Δεν είμαστε δίκαιοι με το τώρα αν περνάμε την ώρα μας στο παρελθόν ή στο μέλλον.

Όπως όλα στη ζωή, η εξάσκηση φέρνει την τελειότητα. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με ένα ή δύο λεπτά την ημέρα όπου θα συγκεντρωνόμαστε ολοκληρωτικά στο τώρα. Δεν πρέπει να αφήνουμε σκέψεις από το παρελθόν και το μέλλον να εισβάλλουν. Αυτό θα μπορούσε να μας φέρει μια εσωτερική γαλήνη η οποία θα οδηγήσει με ελπίδα σε μια αύξηση του χρόνου που βρισκόμαστε στο τώρα. Όταν νιώθουμε το μυαλό μας να πετά μακριά, μπορούμε να το επαναφέρουμε, λέγοντας στον εαυτό μας, «Έλα πίσω στο τώρα!».

Αυτό δεν συνεπάγεται πως το παρόν και το μέλλον είναι άνευ σημασίας – όταν ζούμε ορθά και πρακτικά προκύπτει η ανάγκη διάθεσης ποιοτικού χρόνου, στη διδαχή μας από τα λάθη του παρελθόντος και στην δημιουργία στόχων για το μέλλον. Εφόσον επιτευχθεί κάτι τέτοιο, πρέπει να επιστρέψουμε και να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι στο παρόν.

Σε αντίθεση με άλλα μέσα, ο χρόνος δεν μπορεί να πωληθεί ή να αγοραστεί, να δανειστεί ή να κλαπεί, να αποθηκευτεί ή να αποταμιευθεί, να κατασκευαστεί, να αναπαραχθεί ή να τροποποιηθεί, παρά μόνο να χρησιμοποιηθεί. Η αφιέρωση χρόνου στα παιδιά και στους αγαπημένους μας με τα μυαλά μας παρόντα, μας προσδίδει τις πιο πολύτιμες στιγμές της ζωής μας.