Τρεις συμβουλές για γονείς

Του Γιαακόβ Λίντερ

1) Αγαπήστε τον πατέρα ή τη μητέρα του παιδιού σας

Αν αγαπάτε αληθινά το παιδί σας και θα κάνατε τα πάντα γι’ αυτό, αγαπήστε τον πατέρα ή τη μητέρα του και θα το βλέπετε αληθινά ευτυχισμένο.

Όταν ένα παιδί βλέπει το σεβασμό και την αγάπη του ενός γονιού για τον άλλο – όταν ακούει πράγματα όπως, «Πάμε να αγοράσουμε λουλούδια για τη μαμά» ή «ας περιμένουμε και τον μπαμπά να φάμε όλοι μαζί» - λαμβάνει μια απίστευτη αίσθηση ασφάλειας βλέποντας πως ανάμεσα στους δύο πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή του υπάρχει αρμονία. Αυτό αποτελεί επίσης για το παιδί ένα ζωντανό παράδειγμα: «Εάν η μητέρα μου σέβεται τον πατέρα μου και ο πατέρας μου τη μητέρα μου, τότε κι εγώ σαν παιδί θα τους σέβομαι και τους δύο όσο πιο πολύ μπορώ».

2) Μην λέτε «Όχι» όταν εννοείτε «Δεν ξέρω»

Το νούμερο ένα μάθημα στις πωλήσεις είναι πως όταν ο πιθανός πελάτης λέει «Όχι», ο πωλητής πρέπει να το εκλαμβάνει ως «Όχι τώρα, προσπαθήστε αργότερα».

Μια μητέρα μου είπε πρόσφατα πως η δεκάχρονη κόρη της γνωρίζει καλά αυτό το μυστικό χωρίς να έχει παρακολουθήσει μαθήματα πωλήσεων. Μοιάζει να έχει φυσικό χάρισμα. Όταν θέλει κάτι και οι γονείς της λένε «Όχι», αυτή απλά συνεχίζει να γκρινιάζει μέχρι να της πουν «Ναι».

Της εξήγησα πως η κόρη της δεν είχε κανένα φυσικό χάρισμα αλλά οι γονείς της, της είχαν διδάξει αυτή τη συμπεριφορά. Τα παιδιά μαθαίνουν πολύ γρήγορα και εφαρμόζουν τις θεωρίες άμεσα.  

Μερικές φορές δεν είναι ούτε επειδή δεν είμαστε σταθεροί στις αποφάσεις μας, αλλά διότι το πρώτο «Όχι» δεν ήταν «Όχι» εξ αρχής. Πολλές φορές ένα παιδί μας βρίσκει απροετοίμαστους με μια απαίτησή του και δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε. Από ένστικτο λοιπόν λέμε «Όχι» μόνο και μόνο επειδή δεν ήμασταν έτοιμοι να πούμε «Ναι». 

Σε τέτοιες περιπτώσεις, μια απάντηση του τύπου, «Άσε με να το σκεφτώ λιγάκι» ή «Θέλω λίγο περισσότερο χρόνο να αποφασίσω γι’ αυτό», θα ικανοποιούσαν το παιδί. Εσείς έχετε το χρόνο να το σκεφτείτε και όταν τελικά απαντήσετε, είτε καταφατικά είτε αρνητικά, βεβαιωθείτε πως αυτή είναι και η τελική σας απόφαση. Το παιδί θα μάθει έτσι πως το «Όχι» σημαίνει «Όχι» όπως και να αποδέχεται μια τέτοια απάντηση.

3) Να είστε θετικοί

Μια μητέρα ήρθε να με δει με τη 15χρονη κόρη της που ήταν πολύ αντιδραστική και δεν σεβόταν καθόλου τους γονείς της, τους δασκάλους όπως και καμία άλλη αρχή. Το κορίτσι φοβόταν πολύ τον έξω κόσμο και η αντιδραστικότητά της ήταν προφανώς ένα κάλυμμα στις φοβίες της.

Μετά από διερεύνηση των οικογενειακών προτύπων, έγινε ξεκάθαρο πως ένα μεγάλο μέρος των συζητήσεων, τις οποίες το κορίτσι άκουγε από πολύ μικρή ηλικία, ήταν για τους άλλους ανθρώπους και τις ατέλειές τους. Η μητέρα της έκρινε τους άλλους και συνεχώς τόνιζε και μεγαλοποιούσε τα ελαττώματά τους είτε αυτοί ήταν στενοί της συγγενείς ή ο κοινωνικός περίγυρος, συμπεριλαμβανομένων θείων, ξαδέρφων, καθηγητών και αρχών του σχολείου που φοιτούσε η κόρη της.

Τα μικρά παιδιά βλέπουν τα πράγματα άσπρα ή μαύρα και πιστεύουν όλα όσα λένε οι γονείς τους: «Αν το λένε οι γονείς μου τότε είναι η ακλόνητη αλήθεια». Αν λοιπόν ακούνε, όπως το κορίτσι, μόνο αρνητικά σχόλια, τότε είναι πιθανόν να αναπτύξουν έλλειψη εμπιστοσύνης σε τρίτους, να αποτύχουν στη δημιουργία στενών δεσμών και να οδηγηθούν σε χαμηλά επίπεδα αυτό-εκτίμησης.

Μπαίνοντας σε φαύλο κύκλο, τα παιδιά με χαμηλή αυτό-εκτίμηση που δεν πολυσκέφτονται τον εαυτό τους έχουν συχνά αρνητική γνώμη για τους άλλους – διότι μόνο έτσι ξέρουν να γίνονται «καλύτερα». Αντιθέτως, όσοι διαθέτουν υψηλή αυτό-εκτίμηση τείνουν να μιλούν για ιδέες ή καταστάσεις παρά για άλλους ανθρώπους.

Αν και όταν προκύπτουν στο σπίτι σας συζητήσεις για άλλους ανθρώπους, κατευθύνετε τα σχόλιά σας έτσι ώστε να δίνετε στους τρίτους το όφελος της αμφιβολίας και να βλέπετε το καλό σε αυτούς. Τα παιδιά σας θα μάθουν να βλέπουν τους άλλους και τον εαυτό τους με τον ίδιο τρόπο.