Ο Ισραηλινός Πρωθυποργός Εχούντ Μπαράκ, επισκέπτεται τον φίλο του, Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον στην Ουάσιγκτον. Όπως αρμόζει στο στυλ του, ο Κλίντον προσφέρει ένα δώρο στον καλεσμένο του.
- Αυτή η αστραφτερή καινούργια Κάντιλακ είναι για σένα, Εχούντ. Δοκίμασέ την, είναι το καλύτερο μοντέλο.
- Ευχαριστώ Πρόεδρε, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ένα τέτοιο δώρο.
- Καταλαβαίνω ότι περιορίζεσαι να αποδεχτείς το δώρο μου λόγω των προβλημάτων που έχετε στο Ισραήλ με τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Εντάξει τότε, δώσε μου μισό δολάριο και δεν θα είναι πια δώρο.
- Ορίστε, πάρε ένα δολάριο.
- Αχ, κρίμα, δεν έχω ρέστα.
- Δεν πειράζει, δώσε μου άλλη μία Κάντιλακ.
----------
Πληθωρισμός
Γιατί στο Ισραήλ είναι φθηνότερο το λεωφορείο από το ταξί;
Γιατί στο λεωφορείο πληρώνεις στην αρχή της διαδρομής ενώ στο ταξί πληρώνεις στο τέλος.
----------
Πώς κάνεις μια μικρή περιουσία στο Ισραήλ;
Εάν πας με μια μεγάλη.
----------
Ένας πολύ πλούσιος Αμερικανός Εβραίος, πιθανός χορηγός του Ενωμένου Εβραϊκού Δικαστηρίου, φτάνει στο Ισραήλ. Ο Υπουργός Τουρισμού, δίνει εντολή στον οδηγό του άντρα να τον πάει όπου επιθυμεί.
Για πέντε μέρες, ο οδηγός γυρίζει τον άντρα σε όλη τη χώρα. Στο τέλος ο Αμερικανός ζητά να τον πάει στον τάφο του Ισραηλινού Αγνώστου Στρατιώτη. Στο Ισραήλ όμως δεν υπάρχει τέτοιο μνημείο, έτσι αποφασίζεται βιαστικά να τον πάνε σε ένα στρατιωτικό νεκροταφείο. `Οταν ο Αμερικανός αρχίζει να περπατά γύρω από τον τάφο βλέπει γραμμένο επάνω, Αβραάμ Γκόλντμαν 1920 – 1948. Γυρίζει αμέσως στον οδηγό και του λέει θυμωμένα.
«Νόμιζα πως είπατε ότι αυτός είναι ο τάφος του Αγνώστου Στρατιώτη».
«Αυτός είναι» λέει ο οδηγός.
«Ναι, αλλά εδώ είναι γραμμένο το όνομά του».
«Σα στρατιώτης ήταν άγνωστος» απαντά ο οδηγός. «Μα σα ράφτης ήταν πολύ γνωστός».
----------
Ο Αρχιραβίνος του Ισραήλ και ο Πάπας βρίσκονται σε ένα μήτιγκ στη Ρώμη. Ο Ραβίνος παρατηρεί τότε ένα ασυνήθιστα μοντέρνο τηλέφωνο σε ένα τραπεζάκι στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Ποντίφικα.
«Τι είναι αυτό το τηλέφωνο» ρωτά τότε.
«Είναι η γραμμή που με συνδέει κατευθείαν με το Θ-ό».
Ο Ραβίνος είναι σκεπτικός και ο Πάπας το παρατηρεί. Επιμένει λοιπόν να προσπαθήσει και πράγματι, ο Ραβίνος συνδέεται με το Θ-ό και συνομιλεί μαζί του για πολύ ώρα.
Όταν κλείνει το τηλέφωνο λέει στον Πάπα: «Ευχαριστώ πολύ. Αυτό ήταν θαυμάσιο! Θέλω όμως να πληρώσω για το τηλεφώνημα».
Ο Πάπας φυσικά αρνείται, αλλά ο Ραβίνος επιμένει και τελικά δέχεται. Κοιτάζει το μετρητή του τηλεφώνου και λέει: «Εντάξει, το τηλεφώνημα κόστισε 100.000 λίρες».
Με χαρά ο Αρχιραβίνος δίνει τα χρήματα.
Μερικούς μήνες αργότερα, ο Πάπας πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ιερουσαλήμ. Στο δωμάτιο του Αρχιραβίνου βλέπει ένα τηλέφωνο ίδιο με το δικό του και μαθαίνει ότι και αυτό συνδέεται απευθείας με το Θ-ό. Θυμάται τότε ότι τον απασχολεί ένα θέμα που απαιτεί την άμεση Θεϊκή συμβουλή και ρωτά τον Ραβίνο αν μπορεί να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο. Ο Ραβίνος γνέφει καταφατικά, του δίνει το τηλέφωνο και ο Πάπας καλεί. Αφού κλείνει το τηλέφωνο, ζητά να πληρώσει το τηλεφώνημα.
Ο Ραβίνος κοιτά το μετρητή και λέει: «1 Σσέκελ και 50!».
Ο Πάπας μένει έκπληκτος: «Γιατί τόσο φτηνά;»
Ο Ραβίνος χαμογελάει και λέει απλά: «Είναι τοπικό!».
-----------
Μερικοί ηλικιωμένοι συνταξιούχοι μαζεύονται κάθε πρωί σε ένα καφενείο του Τελ Αβίβ. Πίνουν τον καφέ τους και κάθονται εκεί με τις ώρες συζητώντας την παγκόσμια κατάσταση γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές είναι μελαγχολικοί. Μια μέρα ένας από τους άντρες ξαφνιάζει τους άλλους δηλώνοντας: «Ξέρετε κάτι; Είμαι αισιόδοξος».
Οι άλλοι μένουν έκπληκτοι, ένας όμως παρατηρεί κάτι ύποπτο. «Μισό λεπτό! Αν είσαι αισιόδοξος γιατί φαίνεσαι τόσο ανήσυχος;»
«Νομίζεις είναι εύκολο να είσαι αισιόδοξος;».
----------
`Ενας Αμερικανός, ένας Πολωνός, ένας Κινέζος και ένας Ισραηλινός στέκονται στη γωνία του δρόμου όταν τους πλησιάζει ένας άντρας με ένα μαγνητόφωνο.
«Με συγχωρείτε» λέει «κάνω δημοσκόπηση και θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας για την έλλειψη κρέατος».
«Τι είναι έλλειψη;» ρωτά ο Αμερικανός.
«Τι είναι κρέας;» ρωτά ο Πολωνός.
«Τι είναι γνώμη» ρωτά ο Κινέζος και τέλος ο Ισραελινός ρωτά «τι είναι με συγχωρείτε;».
----------
Μια γυναίκα πηγαίνει στα γραφεία της Ελάλ στη Νέα Υόρκη για να κλείσει θέση στο αεροπλάνο για το Ισραήλ. Μαζί της έχει ένα σκύλο που τον μεταφέρει στην ειδική θήκη.
«Θέλω να πάρω το σκυλί μαζί μου» λέει στον επικεφαλής.
«Μα αυτό απαγορεύεται» λέει αυτός.
«Θέλω το σκυλί μαζί μου» επιμένει η γυναίκα.
Ο επικεφαλής τη βεβαιώνει ότι η θήκη με το σκυλί θα μπει σε ειδικό μέρος στις αποσκευές και θα είναι απόλυτα ασφαλές. Εάν παρόλα αυτά εξακολουθήσει να επιμένει να καθίσει μαζί με το σκυλί δε θα μπορέσει ούτε αυτή ούτε το σκυλί να ταξιδέψουν. Τελικά η γυναίκα πείθεται και της παίρνουν το σκυλί.
`Οταν το αεροπλάνο φτάνει στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν ο επικεφαλής βλέπει με τρόμο ότι το σκυλάκι είναι νεκρό. Είναι σε απόγνωση, τι θα πει στη γυναίκα; Τελικά φωνάζει έναν υπάλληλο.
«Κοίτα» του λέει, «αυτό το σκυλί είναι ανοιχτό καφέ κόκερ σπάνιελ. Πήγαινε γρήγορα στο Τελ Αβίβ, αγόρασε ένα ίδιο και έλα αμέσως πίσω. Δε θα παρατηρήσει τη διαφορά».
Ο επικεφαλής απασχολεί τη γυναίκα λέγοντάς της πως οι υπάλληλοι στο τελωνείο κάνουν κάποιες διαδικασίες πρωτού επιτρέψουν την είσοδο του σκύλου στη χώρα.
Τελικά ο υπάλληλος γυρίζει φέρνοντας πίσω τον καινούργιο σκύλο. Ο επικεφαλής βγάζει το νεκρό σκυλί από τη θήκη του, τοποθετεί το καινούργιο και το πηγαίνει στη γυναίκα.
Μόλις το βλέπει αυτή αρχίζει να φωνάζει. «Αυτό δεν είναι το σκυλί μου, αυτό δεν είναι το σκυλί μου!».
«Μα φυσικά και είναι» λέει ο επικεφαλής.
«`Οχι δεν είναι, όχι δεν είναι» επιμένει.
«Και πώς το ξέρετε;»
«Γιατί το δικό μου σκυλί είναι νεκρό. Το έφερνα να το θάψω στην Ιερή Γη».
-----------
Κατά την προσγείωση του αεροπλάνου στο Μπεν Γκουριόν λέει ο πιλότος:
«Πρέπει να παραμείνετε στις θέσεις σας, δεμένοι με τις ζώνες μέχρι το αεροπλάνο να σταματήσει εντελώς και να αναβοσβήσει η ένδειξη για λύσιμο της ζώνης».
«Τώρα, σε όσους παραμείνουν στις θέσεις τους τους ευχόμαστε καλή χρονιά. Σε αυτούς που στέκονται στο διάδρομο, Ευτυχισμένο Χανουκά».
----------
Ο Σύριος πιλότος ενός τετρακινητήριου τζετ ανακαλύπτει ότι υπάρχει πρόβλημα ενώ κατευθύνεται προς τη Δαμασκό.
Αρχίζει τότε να καλεί σε βοήθεια: «Πτήση 8106 από Συρία, χάσαμε τον ένα κινητήρα. Ζητάμε οδηγίες προσγείωσης από οποιοδήποτε αεροδρόμιο μας ακούει εκτός από αυτό του Ισραήλ».
Σιωπή – καμιά απάντηση – καθώς χαλάει και ο δεύτερος κινητήρας!
Ο πιλότος καλεί ξανά: «Πτήση 8106 από Συρία, χάσαμε και τον δεύτερο κινητήρα. Ζητάμε οδηγίες προσγείωσης από οποιοδήποτε αεροδρόμιο μας ακούει εκτός από αυτό του Ισραήλ».
Σιωπή – καμιά απάντηση – καθώς χαλάει και ο τρίτος κινητήρας!
Ο πιλότος ξανακαλεί: «Πτήση 8106 από Συρία, χάσαμε και τον τρίτο κινητήρα. Ζητάμε οδηγίες προσγείωσης από οποιοδήποτε αεροδρόμιο μας ακούει εκτός από αυτό του Ισραήλ».
Σιωπή – καμιά απάντηση – καθώς χαλάει και ο τέταρτος κινητήρας!
Τώρα ο πιλότος καλεί απεγνωσμένα: : «Πτήση 8106 από Συρία, χάσαμε όλους τους κινητήρες, βοήθεια! Βοήθεια! Προς όλα τα αεροδρόμια, ακόμα και αυτό του Ισραήλ!!».
Τότε ακούγεται η απάντηση: «Εδώ αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν».
Ο Σύριος πιλότος φωνάζει: «Παρακαλώ, παρακαλώ, ακούω τις οδηγίες!»
Και ακούγεται: «Εδώ αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν. Επαναλάβετε μετά από μας: ‘Γιτγκαντάλ, Β’γιτκαντάσς, Σσ’μέ Ραμπά…».
----------
Ο Πρωθυπουργός Ντέηβιντ Μπεν Γκουριόν έκανε έναν φίλο του υπουργό των αποικιών.
«Μα δεν έχουμε αποικίες» διαμαρτυρήθηκε ο φίλος του.
«Και λοιπόν» απάντησε ο Γκουριόν, «ο Κάπλαν είναι υπουργός οικονομικών».
----------
Όταν ο Πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ συνάντησε τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Ντέηβιντ Μπεν Γκουριόν, είπε κάποια στιγμή:
«Είναι πολύ δύσκολο να είσαι ο πρόεδρος 170.000.000 ανθρώπων».
Και ο Μπεν Γκουριόν απάντησε:
«Πιο δύσκολο όμως είναι να είσαι ο πρωθυπουργός 2.000.000 πρωθυπουργών!».
----------
Ένας Ισραηλινός οδηγός λεωφορείου και ένας θεοσεβούμενος ραββίνος πεθαίνουν την ίδια μέρα και οδηγούνται μπροστά στο ουράνιο δικαστήριο. Ο οδηγός του λεωφορείου πάει κατευθείαν στον παράδεισο. Ο ραββίνος παίρνει την εντολή να περιμένει για να εξεταστεί πιο προσεκτικά η περίπτωσή του.
Ο ραββίνος λέει θυμωμένα:
«Ξέρω ότι ο οδηγός του λεωφορείου ήταν άθεος, ενώ εγώ δίδασκα το Ταλμούδ καθημερινά».
«Αυτό είναι αλήθεια» του λέει ο άγγελος «αλλά όταν εσύ δίδασκες το Ταλμούδ οι περισσότεροι κοιμόντουσαν, ενώ όταν ο οδηγός οδηγούσε το λεωφορείο οι περισσότεροι προσεύχονταν»
----------
Ο Μορίς ήταν ένας καλός και σεβαστός ηλικιωμένος κύριος του Ετζγουέαρ. Ένιωσε ότι ο θάνατος ήταν κοντά και ζήτησε από τους γιους του να τον πάνε στην Ιερή Γη, για να πεθάνει και να ταφεί στην Ιερουσαλήμ.
Οι αγαπημένοι του γιοι έκαναν ότι τους είπε. Τον πήγαν στην Ιερουσαλήμ, τον έβαλαν σε ένα νοσοκομείο και περίμεναν το θάνατο να τον πάρει. Παρόλα αυτά, ο Μορίς στην Ιερουσαλήμ ένιωθε όλο και καλύτερα και μετά από μερικές εβδομάδες ήταν πάλι γερός, υγιής και γεμάτος ζωή.
Φώναξε τότε πάλι τους γιους του και τους είπε: «Γρήγορα, πάρτε με πίσω στο Ετζγουέαρ».
Οι γιοι που απογοητεύτηκαν κάπως του είπαν: «Πατέρα, πώς κι έτσι; Εσύ είπες ότι θες να πεθάνεις στην Ιερή Γη και να θαφτείς στην Ιερουσαλήμ!».
Και ο Μορίς: «Ναι, εντάξει, είπα να πεθάνω, αλλά όχι και να ζήσω εδώ».
----------
Μερικά χρόνια πριν από το θάνατο του μεγάλου Εβραίου ποιητή Χαϊμ Νάχμαν Μπιαλίκ, οι εφημερίδες έγραφαν ότι σίγουρα αυτός θα έπαιρνε το βαβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Όταν τελικά το βραβείο δόθηκε σε έναν άλλο συγγραφέα, ο Μπιαλίκ ρωτήθηκε πως ένιωθε. «Είμαι πολύ χαρούμενος που δεν πήρα το βραβείο», είπε. «Τώρα όλοι είναι φίλοι μου και λυπούνται για μένα. Πόσο θυμωμένοι είναι, εκ μέρους μου! «Πρόκειται για σκάνδαλο» λένε. «Πού ακούστηκε, ο Μπιαλίκ, αυτός ο μεγάλος ποιητής να μην πάρει το Νόμπελ! Και - τς!τς! – κοιτάξτε σε ποιον το έδωσαν. Στον τάδε που δεν φτάνει ούτε το μικρό δαχτυλάκι του Μπιαλίκ!».
«Από την άλλη πλευρά, τι θα γινόταν άμα είχα πάρει το βραβείο; Τότε, είμαι σίγουρος ότι οι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα είναι τόσο εξοργισμένοι για λογαριασμό μου, θα έλεγαν, «και τι είναι το βραβείο Νόμπελ; Ακόμα και ο Μπιαλίκ το πήρε!».
----------
Μετά από μια ώρα αναμονής στην ουρά για την τράπεζα, ο Χαϊμ νευρίασε. «Μισώ όλη αυτήν την αναμονή!» φώναξε στη γυναίκα του. «Φεύγω. Πάω να σκοτώσω τον Μπεν Γκουριόν».
Μια ώρα αργότερα επέστρεψε στην τράπεζα. «Τι έγινε;» τον ρώτησε η γυναίκα του που ακόμα περίμενε τη σειρά της.
«Τίποτα» είπε ο άντρας απογοητευμένος. «Εκεί είχε μεγαλύτερη ουρά».
----------
Ένα Ισραηλινός πεθαίνει και στον άλλο κόσμο τον υποδέχεται ο Μπεν Γκουριόν ο οποίος προσφέρεται να τον πάει και στον παράδεισο και στην κόλαση για να επιλέξει ο ίδιος που θα ζήσει την αιωνιότητα.
Πρώτα τον πηγαίνει στον παράδεισο που είναι γεμάτος σύννεφα, αγγέλους με άρπες, ουράνιες χορωδίες, γλυκύτητα και φως. Μετά αποφασίζει να κοιτάξει και στην κόλαση που φαίνεται εντελώς διαφορετική. Ξέφρενα πάρτι, άγριος τζόγος, φοβερές αγοραπωλησίες, εξαιρετικό φαγητό.
«Στείλτε με στην κόλαση», λέει ο άνδρας χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αλλά ένα λεπτό αργότερα κουνά το κεφάλι του με απορία. Ξαφνικά βλέπει δαίμονες με πηρούνες, φωτιές και ανθρώπους να βασανίζονται.
«Περίμενε» φωνάζει τότε στη φευγαλέα φιγούρα του οδηγού του. «Τι συνέβη; Η κόλαση που μου έδειξες πριν φαινόταν ωραία!».
«Καθόλου», απάντησε ο Μπεν Γκουριόν «έτσι σου φάνηκε γιατί την πρώτη φορά πήγες εκεί ως τουρίστας. Τώρα είσαι μόνιμος κάτοικος».
----------
Ένας Τεξανός επισκέπτεται το Ισραήλ και ξαφνικά τον πιάνει δίψα. Σταματά σε ένα σπίτι πλάι στο δρόμο.
«Μπορείτε να μου δώσετε λίγο νερό;» ρωτά ο Τεξανός.
«Μα φυσικά» απαντά ο Ισραηλινός και προσκαλεί τον Τεξανό να μπει μέσα.
«Τι δουλειά κάνετε;» ρωτά ο Τεξανός.
«Εκτρέφω κοτόπουλα» απαντά ο Ισραηλινός.
«Αλήθεια; Κι εγώ αγρότης είμαι. Πόσα στρέμματα έχετε;».
«Λοιπόν, μπροστά είναι πενήντα μέτρα όπως βλέπετε και πίσω περίπου εκατό. Κι εσείς;».
«Λοιπόν» λέει ο Τεξανός, «στο ράντσο μου, παίρνω πρωινό, μπαίνω στο αυτοκίνητο και οδηγώ, οδηγώ – και δεν φτάνω στην άκρη του ράντσου μου, πριν από την ώρα του βραδινού».
«Αλήθεια;» απαντά ο Ισραηλινός. «Είχα κι εγώ κάποτε ένα τέτοιο αυτοκίνητο».
----------
Ένας Σαουδάραβας βασιλιάς είχε τρεις κρατούμενους, έναν αμερικάνο, έναν άγγλο και έναν ισραηλινό. Τους φωνάζει μπροστά και τους λέει ότι θα τους αναθέσει κάτι και αν το έφερναν σε πέρας θα ζούσαν, εάν όχι θα τους σκότωνε.
«Αυτός είναι ο σκύλος μου» τους είπε ο βασιλιάς. «Θέλω να τον κάνετε να μιλήσει».
Ο αμερικανός απαντά: «Είναι αδύνατο να κάνω τον σκύλο να μιλήσει». Μπαμ... σκοτώνεται ο αμερικάνος.
Ο βρετανός προχωράει με δισταγμό μπροστά και λέει: Έχω ακούσει για πολλά πράγματα. Μπορείς να κανείς έναν παπαγάλο να μιλήσει αλλά ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιον να κατάφερε να κάνει έναν σκύλο να μιλήσει.». Μπαμ... και σκοτώνεται ο βρετανός.
Ο ισραηλινός προχωρά μπροστά και λέει. «Κανένα πρόβλημα, μπορώ να κάνω τον σκύλο να μιλήσει». Τότε ο βασιλιάς του λέει: «Θα σου δώσω έναν χρόνο να κανείς τον σκύλο να μιλήσει» και αποχωρεί αφήνοντας τον ισραηλινό μόνο του να εκπαιδεύσει τον σκύλο να μιλάει.
Τότε έρχεται ο εκπαιδευτής ζώων του βασιλιά και πηγαίνει στον ισραηλινό και του λέει: «Κοιτά, πως θα καταφέρεις να κανείς τον σκύλο να μιλήσει. Δεν έχω ξανακούσει για κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα».
Και ο ισραηλινός απαντά: «Κανένα πρόβλημα. Έχω έναν ολόκληρο χρόνο. Μέσα σε ένα χρόνο, μπορεί ο βασιλιάς να πεθάνει, μπορεί ο σκύλος να πεθάνει, ίσως και εγώ να πεθάνω. Μέσα σε έναν χρόνο μπορεί να συμβεί οτιδήποτε.»
