Πως ξεκίνησαν οι παραδόσεις
Μια νεαρή Εβραία μητέρα ετοιμάζει στήθος βοδινού την Παρασκευή το βράδυ, για το δείπνο του Σσαμπάτ. Η κόρη της την παρατηρεί με ενδιαφέρον καθώς κόβει τις άκρες του πριν το τοποθετήσει στο τηγάνι. Τότε το κοριτσάκι ρωτά τη μαμά του γιατί το κάνει έτσι. Η μητέρα σταματά για ένα λεπτό και λέει:
«Ξέρεις, δεν είμαι σίγουρη. Έτσι το έκανε πάντα η μαμά μου. Ας πάρουμε την γιαγιά να την ρωτήσουμε».
Παίρνει λοιπόν τη μητέρα της και τη ρωτά γιατί πάντα κόβουν σε φέτες τις άκρες του κρέατος πριν το τηγανίσουν. Η γιαγιά σκέφτηκε για λίγο και μετά είπε:
«Ξέρεις, δεν είμαι σίγουρη. Έτσι το έκανε πάντα η μαμά μου».
Τώρα οι τρεις γυναίκες είναι πολύ περίεργες γι’ αυτό πηγαίνουν στην προγιαγιά στο γηροκομείο και της εξηγούν τι συμβαίνει:
«Ξέρεις, όταν φτιάχνουμε βοδινό, πάντα κόβουμε τις άκρες του πριν το τηγανίσουμε. Μήπως ξέρεις γιατί;».
«Δεν ξέρω γιατί εσείς το κάνετε έτσι» απάντησε τότε η γριούλα, «αλλά εγώ δεν είχα ποτέ μεγάλο τηγάνι για να χωράει όλο μέσα».
----------
Μορίς ο Σαμουράι
Κάποτε ένας πανίσχυρος αυτοκράτορας χρειαζόταν έναν επικεφαλής των Σαμουράι. Έβαλε λοιπόν αφίσες σε όλη τη χώρα που έλεγαν ότι έψαχνε για έναν επικεφαλής των Σαμουράι. Μετά από δύο μήνες όμως, μόνο τρεις εμφανίστηκαν για τη θέση, ένας Ιάπωνας, ένας Κινέζος και ο Μορίς. Ο αυτοκράτορας πήρε λοιπόν συνέντευξη και από τους τρεις.
Πρώτα ρώτησε τον Γιαπωνέζο να του δείξει γιατί θα έπρεπε να είναι αυτός ο επικεφαλής των Σαμουράι. Τότε ο Γιαπωνέζος άνοιξε ένα ασημένιο κουτί και από μέσα βγήκε μία μύγα. Αμέσως τότε με το σπαθί του την έκοψε σε δυο κομμάτια. Ο αυτοκράτορας εντυπωσιάστηκε.
Μετά ρώτησε τον Κινέζο να του δείξει γιατί θα έπρεπε να είναι αυτός ο επικεφαλής των Σαμουράι. Τότε ο Κινέζος άνοιξε ένα φιλντισένιο κουτί έβγαλε από μέσα μια ακόμα μικρότερη μύγα και με το σπαθί του την έκοψε σε τέσσερα κομμάτια. Ο αυτοκράτορας εντυπωσιάστηκε.
Τέλος ο αυτοκράτορας ζήτησε από τον Μορίς να του δείξει γιατί θα έπρεπε να είναι αυτός ο επικεφαλής των Σαμουράι. Τότε ο Μορίς άνοιξε ένα χρυσό κουτί και έβγαλε μια σφήκα. Κράδαινε με μανία το σπαθί του, αλλά η σφήκα συνέχισε να πετάει γύρω από το κεφάλι του αυτοκράτορα.
Ο αυτοκράτορας απογοητεύτηκε και ρώτησε το Μορίς: «Μετά από τόσες σπαθιές γιατί η σφήκα είναι ακόμα ζωντανή;».
Και ο Μορίς απάντησε: «Μα η περιτομή δεν έχει σκοπό να σκοτώσει».
-----------
Συζήτηση μικρών αγοριών
«Αύριο θα εγχειριστώ».
«Τι θα σου κάνουν;».
«Περιτομή».
«Την έκανα κι εγώ όταν ήμουν οχτώ ημερών».
«Πόνεσες;».
«Δεν μπορούσα να περπατήσω για ένα χρόνο».
-----------
Ο καλύτερος σκιέρ σλάλομ στον κόσμο
Όπως πιθανόν γνωρίζετε, σε έναν αγώνα σλάλομ, ο σκιέρ πρέπει να περνά γύρω στις 20 πύλες, όσο πιο γρήγορα μπορεί. Προς έκπληξη όλων, μια χρονιά το Ισραήλ έστειλε τον Αβραάμ, το πιο χοντρό σκιέρ σλάλομ στον κόσμο που είχε βλέψεις για το χρυσό μετάλλιο των Χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων.
Όταν έφτασε η μέρα του τελικού, το πλήθος περίμενε με αγωνία. Ο Γάλλος πρωταθλητής έκανε την κούρσα σε 58 δευτερόλεπτα. Ο Ελβετός στα 58,7, ο Γερμανός στα 61,8 και ο Ιταλός στα 61,1.
Τέλος, ήρθε η σειρά του Αβραάμ. Το πλήθος περίμενε και περίμενε και τελικά ο Αβραάμ έκανε την κούρσα σε τρία λεπτά!
«Τι σου συνέβη;» ρώτησε ο προπονητής της ομάδας τον Αβραάμ όταν γύρισε πίσω.
Και ο Αβραάμ: «Ποιος από αυτούς τους άτιμους έβαλε μια μεζουζά σε κάθε πόρτα;».
-----------
Καθαριστήριο!
Ο Ιακώβ πρέπει να καθαρίσει το ταλίτ του, το πηγαίνει λοιπόν στο καλύτερο καθαριστήριο το οποίο έχει ένας Κινέζος, ο Γιου Φενγκ Τσο. Εκεί του λένε να επιστρέψει να το πάρει σε μία εβδομάδα. Όταν πηγαίνει να το παραλάβει, του δίνουν το ταλίτ και μια απόδειξη 50 ευρώ.
«Μα 50 ευρώ για ένα μικρό ταλίτ;» λέει τότε ο Ιακώβ.
«Όχι βέβαια» απαντάει ο Γιου Φενγκ Τσο. «Πέντε ευρώ για το ταλίτ και 45 για όλους αυτούς τους κόμπους»!
-----------
Ο Μοσσέ πλησιάζει το ραβίνο της συναγωγής και του λέει:
«Ραβίνε σε παρακαλώ, κάνε με Κοέν».
Ο Ραβίνος κοντοστέκεται και λέει στον Μοσσέ ότι αυτό είναι αδύνατο! Ο Μοσσέ προσφέρει τότε στο ραβίνο 10.000 ευρώ, αλλά αυτός δεν ενδίδει. Στη συνέχεια του προσφέρει 50.000 ευρώ, αλλά τίποτα, 100.000 ευρώ ούτε τότε.
Ο Μοσσέ είναι απελπισμένος. Ο ραβίνος είναι περίεργος και. την επόμενη μέρα πλησιάζει τον Μοσσέ και τον ρωτά:
- Γιατί ήταν τόσο σημαντικό για σένα να γίνεις Κοέν;
- Μα ραβίνε, ο πατέρας μου ήταν Κοέν, το ίδιο και ο παππούς μου. Ήθελα κι εγώ να είμαι Κοέν!
----------
Ένας άντρας είναι μέσα στο δάσος όταν ξαφνικά τον πλησιάζει μια αρκούδα. Φοβισμένος, τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί και κρύβεται σε μια σπηλιά. Με τρόμο, όμως ανακαλύπτει ότι η αρκούδα τον έχει ακολουθήσει και τώρα είναι παγιδευμένος στη σπηλιά. Κλείνει τα μάτια και αρχίζει να απαγγέλλει το «Σσεμά Ισραέλ» καθώς περιμένει το τέλος του. Όταν τελειώνει η προσευχή ανοίγει τα μάτια του και προς μεγάλη του έκπληξη βλέπει την αρκούδα μπροστά του να προσεύχεται με τα μάτια κλειστά. Ο άντρας τότε σκέφτεται, «πόσο τυχερός είμαι να συναντήσω τη μοναδική Εβραία αρκούδα στον κόσμο! Είμαστε αδέλφια, σώθηκα!». Τότε τεντώνει τα αυτιά του για να ακούσει καλύτερα την προσευχή της αρκούδας που λέει: «…αμοτσί λέχεμ μιν ααρέτς».
----------
Το ρολόι ενός άντρα χαλάει. Περπατά σε έναν πολυσύχναστο δρόμο μέχρι που συναντά ένα κατάστημα με ένα τεράστιο ρολόι στη βιτρίνα. Μπαίνει μέσα για να του φτιάξουν το ρολόι.
Ο άντρας πίσω από το ταμείο είναι ένας θρήσκος Εβραίος με μακριά γενειάδα.
«Δε φτιάχνω ρολόγια» λέει στον άντρα. «Είμαι μοέλ, και κάνω την περιτομή».
«Ω! Θεέ μου! Και γιατί έχετε αυτό το τεράστιο ρολόι στη βιτρίνα;».
«Κι εσείς κύριε τι μου προτείνετε δηλαδή να βάλω στη βιτρίνα;»
----------
Ένας ραβίνος, ένας παπάς και ένας ηγούμενος στέλνονται στο διάστημα. Στην επιστροφή υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων, συγκεντρωμένος στο σημείο προσγείωσης.
Πρώτος κατεβαίνει ο ηγούμενος με μια λάμψη στα μάτια. Ένας δημοσιογράφος τον ρωτά πως ένιωσε που έβλεπε τη γη από το διάστημα. «Ένιωσα πολύ κοντά στον Ιησού εκεί επάνω».
Μετά κατεβαίνει ο παπάς με ένα βλέμμα ικανοποίησης. Ο ίδιος δημοσιογράφος τον ρωτά: «Πάτερ, πώς ήταν στο διάστημα;». «Μου φάνηκε ότι μπορούσα να φτάσω και να αγγίξω την Παναγία και όλους τους αγίους».
Τελευταίος βγαίνει ο Ραβίνος που φαίνεται εξαντλημένος και κουρασμένος. Ο δημοσιογράφος τον ρωτά πως ήταν στο διάστημα και αυτός απαντάει μουρμουρίζοντας: «Σσαχαρίτ, Μινχά, Μααρίβ, Σσαχαρίτ, Μινχά, Μααρίβ».
----------
Η ανάγκη για προσευχή
Ο δάσκαλος του Κυριακάτικου Εβραικου σχολείου ρωτά:
«Πες μου Μέλβιν, κάνεις την προσευχή σου πριν το φαγητό;»
«Όχι κύριε» απαντά ο Μέλβιν. «Δεν χρειάζεται. Η μαμά μου είναι καλή μαγείρισσα».
----------
Εφτά ψυγεία
Κάποτε ο νόμος στο Ισραήλ έλεγε ότι οι μετανάστες μπορούσαν να φέρουν στη χώρα οικιακές συσκευές, χωρίς να πληρώσουν φόρο. Σε οτιδήποτε όμως έμοιαζε ότι μπορούσε να μεταπωληθεί, επιβάλλονταν δασμοί.
Ο κύριος Λεβί, ένας νέος ολέ, πήγε στη Χάιφα για να παραλάβει τις οικιακές συσκευές που έρχονταν με το πλοίο. Ο υπάλληλος είδε τότε ότι έρχονταν εφτά ψυγεία.
- Λύριε Λεβί μόνο για ένα ψυγείο δεν ισχύει ο φόρος, όχι για εφτά.
- Μα είμαι πολύ θρήσκος και χρειάζομαι ένα ψυγείο για το κρέας, ένα για τα γαλακτοκομικά και ένα για τα πάρβε (ούτε γαλακοτκομικά ούτε κρεατικά).
- Ναι αλλά αυτά είναι τρία. Τα άλλα τέσσερα;
- Θέλω τρία για όλο το χρόνο και άλλα τρία για το Πέσαχ.
- Εντάξει, μα αυτά είναι έξι, το έβδομο που χρησιμεύει;
- Ε, μπορεί να θέλω να φάω και λίγο τάρεφ (μη κασσέρ) μια φορά στο τόσο!
-----------
Ένας Αρειανός προσγειώνεται στην Ιερουσαλήμ.
Οι άνθρωποι αρχίζουν να τον ρωτούν:
- Είσαι πράγματι Αρειανός;
- Φυσικά.
- Όλοι οι Αρειανοί είναι σαν κι εσένα;
- Φυσικά.
- Είστε όλοι πράσινοι;
- Ναι είμαστε.
- Έχετε όλοι τις ίδιες κεραίες στο κεφάλι σας;
- Ασφαλώς!
- Και φοράτε όλοι αυτά τα αστεία πράγματα στο κεφάλι σας;
- Όχι όλοι. Οι γκογίμ δεν τα φορούν.
----------
Τρεις Ραβίνοι συζητούν μια Κυρικαή πρωί: Ο Ραβίνος Γκίνσμπουργκ λέει: `Εχουμε μεγάλο πρόβλημα με τα ποντίκια στη συναγωγή. `Εχουμε χρησιμοποιήσει όλες τις παγίδες, αλλά αυτά ξανάρχονται. Ξέρει κανείς πώς μπορώ να τα ξεφορτωθώ;». Ο δεύτερος Ραβίνος, ο Ραβίνος Κοέν, λέει: «`Εχουμε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα στη συναγωγή μας, έχουμε ξοδέψει όλα μας τα χρήματα για παγίδες, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Προτείνετε κάποια λύση;». Ο τρίτος Ραβίνος, ο Ραβίνος Σλόσμπεργκ, τους κοίταξε και τους είπε την παρακάτω ιστορία: «Είχαμε κι εμείς το ίδιο πρόβλημα στη συναγωγή. Βάλαμε παγίδες, φάκες, μέχρι και προσευχές κάναμε, αλλά τίποτα. Τότε ένα Σσαμπάτ μετά τη λειτουργία, μου ήρθε μια φαεινή ιδέα. Το επόμενο Σσαμπάτ πήγα στη συναγωγή μία ώρα νωρίτερα από τη λειτουργία με ένα κεφάλι κίτρινο τυρί που το έβλα στο κέντρο του μπιμά. Σε λίγο εκατοντάδες ποντίκια εμφανίστηκαν και πήγαν προς το τυρί. Ενώ το έτρωγαν, έκανα σε όλα Μπαρ Μιτσβά. Από τότε δεν ξανάδα κανένα!».
----------
Ο Γκολντ διηγείται μια ιστορία στο φίλο του: «Μια μέρα. ο Κοέν και ο Λεβί πήγαιναν...»
«Κοέν και Λεβί, Κοέν και Λεβί» τον διέκοψε ο φίλος του θυμωμένος. «Γιατί όλα σου τα αστεία είναι σχετικά με Εβραίους; Γιατί δε λες και κανένα για Κινέζους;»
Ο Γκολντ το ξανασκέφτηκε. «`Εχεις δίκιο» είπε. «Μια μέρα ο Σου Λουνγκ Μου και ο Μάο Τσου Νου πήγαιναν στου ανηψιού του Σου Λουνγκ Μου, το Μπαρ Μιτσβά...»
----------
`Ενας ραβίνος καλείται να μιλήσει στους πιστούς που ψάχνουν ένα νέο πνευματικό αρχηγό.
«Για ποιο θέμα θα μιλήσετε;» ρωτά ο πρόεδρος το ραβίνο καθώς πηγαίνουν προς τη συναγωγή.
«Για το Σσαμπάτ και την ανάγκη των Εβραίων να σέβονται την αγιότητα της ημέρας αυτής, να μην ψωνίζουν και να μην ξοδεύουν χρήματα».
«Εγώ πάντως δε θα έκανα κάτι τέτοιο» τον προειδοποιεί ο πρόεδρος. «Οι άνθρωποι εδώ έχουν πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο και πρέπει να πηγαίνουν για ψώνια όταν τους δίνεται η ευκαιρία. Δεν μπορείτε να μιλήσετε για κάτι άλλο;».
«Εντάξει θα μιλήσω για το κασσρούτ».
«Εγώ στη θέση σας δε θα μιλούσα γι’αυτό το θέμα. Δεν καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να τηρεί κανείς τους νόμους του κασσρούτ εδώ πέρα; Το κρέας κασσέρ είναι πολύ ακριβό. Μετά η καημένη νοικοκυρά πρέπει να φυλά δύο σερβίτσια πιάτων και ασημικών και να προσέχει συνεχώς μην αναμιχθούν. Δεν μπορείτε να μιλήσετε για κάτι άλλο;».
«Εντάξει θα μιλήσω για την Εβραϊκή εκπαίδευση και την ανάγκη για ημερήσια σχολεία.»
«Μα ραβίνε είστε με τα καλά σας; Οι Εβραίοι εδώ δε θέλουν να ξεχωρίζουν από τους άλλους. Εξάλλου τα τα ημερήσια σχολεία διαρκούν πολλές ώρες και δεν αφήνουν στα παιδιά χρόνο για μουσική, χορό, καράτε ή μπάσκετ».
«Μα δεν καταλαβαίνω» λέει ο ραβίνος «εάν δεν μπορώ να μιλήσω για το Σσαμπάτ, το κασσρούτ και την εβραϊκή εκπαίδευση τότε για ποιο θέμα να μιλήσω;»
«Μα για τον Ιουδαϊσμό, φυσικά»
----------
Η δασκάλα, διδάσκοντας στα παιδιά της τάξης τις 10 Εντολές, εξηγεί την εντολή «Τιμά τον πατέρα και την μητέρα σου». Ένας μαθητής σηκώνει το χέρι του και ρώτα: Υπάρχει κάποια εντολή που να αφορά τα αδέλφια;» Ένας άλλος μαθητής απαντά: «Μην σκοτώσεις»
----------
Μεσσίας
Σε ένα μικρό Ρωσσικό σσετλ, το συμβούλιο της Κοινότητας αποφασίζει να πληρώνει ένα φτωχό Εβραίο ένα ρούβλι την εβδομάδα για να κάθεται στην είσοδο της πόλης και να είναι ο πρώτος που θα χαιρετήσει το Μεσσία όταν έρθει.
Μια μέρα τον επισκέπτεται ο αδερφός του και τον ρωτά με απορία γιατί δέχτηκε μια δουλειά με τόσο χαμηλό μισθό.
«Η αλήθεια είναι» απαντά ο άντρας «ότι ο μισθός είναι πολύ χαμηλός. Η δουλειά όμως είναι σταθερή».
----------
`Ενας Εβραίος επιστρέφει από τη Συναγωγή και λέει στη γυναίκα του:
«Λένε ότι ο Μεσσίας έρχεται από μέρα σε μέρα και θα μας πάει όλους στο Ισραήλ».
Η γυναίκα αρχίζει να παθαίνει υστερία.
«Ωχ, όχι! Αυτό είναι τρομερό. Μας πήρε χρόνια μέχρι να μετακομίσουμε στη γειτονιά αυτή και να αγοράσουμε το σπίτι που θέλαμε και ξοδέψαμε και μια ολόκληρη περιουσία να το φτιάξουμε. Δε θέλω τώρα να έρθει ο Μεσσίας και να μας πάρει».
«Καλά, καλά μην ανησυχείς» λέει ο άντρας. «Γλυτώσαμε από το Φαραώ, γλυτώσαμε από τον Αμάν. Με τη βοήθεια του Θ-ού θα γλυτώσουμε και από το Μεσσία!».
----------
`Ενας άντρας επισκέπτεται το ζωολογικό κήπο και πηγαίνει στο κλουβί του λιονταριού. Εκεί γίνεται μάρτυρας της εκπλήρωσης της προφητείας του Ησαϊα - το λιοντάρι και το μοσχάρι, μαζί στο ίδιο κλουβί.
`Εκπληκτος φωνάζει ένα φύλακα και τον ρωτά:
«Πόσο καιρό έχετε μαζί το μοσχάρι και το λιοντάρι;»
«Πάνω από χρόνο».
«Αυτή είναι η εποχή του Μεσσία! Και πώς το καταφέρνετε;»
«Είναι απλό. Κάθε πρωί βάζουμε καινούργιο μοσχάρι».
